بازگرداندن قطار مجلس به ریل انقلاب توسط مردم، پاسخی محکم به ضدانقلاب

گروه سیاسی: کمتر از یک ماه از انتخابات مجلس شورای اسلامی می گذرد. با فاصله گرفتن از شرایط انتخابات فرصت برای واکاوی فعالیت برخی برای ایجاد چالش پیش روی نظام فراهم شده است و می توان برخی مسائل را مطرح کرد.

به گزارش بولتن نیوز، برای طرح موضوع مدنظر، بهتر است از سال های گذشته و کشور اوکراین مطلبمان را آغاز کنیم. آموزشکده توانا که به قول خودشان با بهره گیری از بستر فضای مجازی به دنبال آموزش مسائل مربوط به جامعه مدنی و موضوعات ممنوعه توسط جمهوری اسلامی به مردم است، در آذرماه امسال کشور اوکراین را به عنوان یک الگو به دنبال کنندگانش معرفی کرد. اوکراین پس از استقلال از شوروی، کشوری بود که تمام ساختارهای آن غرق فسادی بزرگ بودند و تقلب در انتخابات های مختلف این کشور امری عادی بود اما اوج این اتفاقات، در سال 2004 رقم خورد. در پادکست آموزشی موسسه توانا الگوی استفاده شده در این انتخابات و نحوه برپایی انقلاب رنگی در اوکراین به عنوان شیوه ای کاربردی که قابلیت اجرا در ایران را دارد، مطرح شد.

 

بر اساس الگویی که این موسسه تعریف می کند مردم اوکراین پس از آن که نامزد پیروز در انتخابات سال 2004 که مورد حمایت دولت مستقر بود، به صورت رسمی اعلام شد، مردم به بهانه وجود فساد در سیستم با راهپیمایی های گسترده توانستند نظر خود را به دولت اوکراین تحمیل کند و نتیجه انتخابات را تغییر دهند و انقلاب نارنجی اوکراین را به ثمر برسانند. بیشترین تاکید در این پادکست و نظریاتی که در خصوص علل این اتفاقات مطرح می شود، دیکتاتوری و فساد سیستمی است.

در همان چارچوب و برای ناامید کردن مردم از نظام و تحمیل این عقیده که وجود فساد در بخشی خاص و یا در میان برخی افراد به معنای فساد کل سیستم است، ضدانقلاب تمام توان مطبوعاتی و رسانه ای خود را از داخل و خارج کشور به کار می گیرند. برای مثال در تاریخ 11 آذر 98 ژوبین صفاری در روزنامه ابتکار این مساله را مطرح می کند که مردم شوقی برای حضور در انتخابات ندارند زیرا به این نتیجه رسیده اند که مجلس در امور با اهمیت ارزش و جایگاهی ندارد.

علیرضا صدقی نیز در 13 آذر با بیانی دیگر در همان روزنامه می نویسد که مردم دیگر اعتمادی به مجلس ندارند و اگر آشتی ملی صورت نگیرد، اقبالی به انتخابات نشان نخواهند داد. حال بد نیست یک اشاره ای هم بکنیم به بحث آشتی ملی این حضرات که منظور همان از حصر خارج شدن سران فتنه و به بازی گرفتن این افراد در سپهر سیاست ایران است.

اوج تزهایی که مردم را به ناامیدی از ساختار موجود رهنمون می کنند و سعی در تهییج برای تغییر در شرایط موجود و مقابله با نظام دارند را عمار ملکی درست در روز یکم اسفند  مطرح می کند. وی با اشاره به یافته های یک مقاله مربوط به سال 2016 می گوید که تحریم انتخابات در حکومت های استبدادی باعث شکست و تسلیم این حکومت ها می شود. وی بهار عربی در کشورهای بحرین، اردن و مصر را از جنس همین موضوع می داند.

نتیجه بحث هایی که موسسه توانا و این افراد در داخل و خارج کشور به دنبال تحمیل آن ها به مردم ایران هستند، در سه مبحث اصلی خلاصه می شود. اول تبدیل فرصت انتخابات به عرصه ای برای تسویه حساب مردم با حکومت یا در واقع گرفتن انتقام شکست این حضرات در سال 88 از حکومت. دیگر موضوع حمله به دستگاه های حاکمیتی در رابطه با انتخابات مجلس شورای اسلامی است. در واقع ضعف عملکرد برخی افراد در درون مجلس و اشکالاتی که در نحوه عملکرد تعدادی از مسئولان و مدیران وجود دارد، توسط این جریانات به نام نظام نوشته می شود تا مردم از کلیت سیستم ناامید و متنفر شوند و عدم حضور خود پای صندوق انتخابات را به عنوان اولین قدم برای مبارزه با حکومت در نظر بگیرند. سومین مساله نیز ارائه الگویی برای شروع اعتراضات در ایران است.

 

اما حقیقت امر اینکه مردم اندکی با صندوق ها علی الخصوص در این دوره از انتخابات قهر کردند، نه آموزش های موسسه توانا بوده و نه جوسازی ها و دروغ پردازی های عده ای بلکه حقیقت امر نارضایتی مردم از عملکرد نمایندگان فعلی خود در مجلس بوده است. غالب این افراد با وعده هایی به مجلس راه پیدا کردند که بعد ها از اساس آن وعده ها را کنار گذاشتند و مشغول امور دیگری گشتند و مردمی را که ایشان را به آن جایگاه رسانده بودند، به طور کامل فراموش کردند. در چنین شرایطی قطعا مردم حق دارند که اقبال کمی به انتخابات مجلس نشان دهند. آن دسته ای هم که پای صندوق ها حاضر می شوند، به صورتی گسترده دست به رد صلاحیت نمایندگان موجود می زنند تا نشان دهند که مشکل افراد را تنها به پای خود آن ها نوشته اند.

 

علاوه بر این، معاندین تمام تلاش خود را انجام دادند و پس از این نیز انجام خواهند داد تا عرصه انتخابات را به جولانگاهی برای ابراز مخالفت با نظام تبدیل کنند در حالی که در واقعیت اینگونه نیست. حقیقت حضور مردم در انتخابات، تعیین تکلیف مسیری است که حاکمیت باید طی کند. یعنی اگر مجلس مستقر نتوانست به درستی عمل کند، علتش منتخبین نامناسبی بودند که توسط مردم برگزیده شدند. واکنش مردم به آن انتخاب و عملکرد نامناسب منتخبینشان، همین تغییر گسترده نمایندگان مجلس بود که رخ داد تا نشان داده شود که مردم جایگاه خود را به خوبی می شناسند و می دانند که چگونه باید با این افراد رفتار کنند و قطار خارج شده از ریل انقلاب را دوباره در مسیر خود قرار دهند. حال در این میان ضدانقلاب داخلی و خارجی قطعا بیکار نخواهند نشست و تمام تلاش خود را خواهند کرد تا این اتفاق مجددا رخ ندهد و مردم جایگاه واقعی خود در نظام را که همان تعیین مسیر برای حاکمیت است را انجام ندهند.