نگاهی به هفت فیلم که پزشکان در آن نقش کلیدی دارند {قسمت اول}

گروه فرهنگ و هنر: این روزها قدر کار پزشکان را می‌دانیم. این روزها که دکترها در خط مقدم با کرونا مبارزه می‌کنند. در نتیجه نگاهی به فیلم‌هایی درباره پزشکان می‌تواند جذاب باشد. هر چه‌قدر در سینمای ایران به شغل کاراکترها بها داده نمی‌شود در عوض در سینمای جهان حواس‌شان هست برای خلق یک شخصیت چند وجهی اول از همه باید برایش شغلی تعریف کرد. به هر حال بخشی از شخصیت هر آدمی با شغلش تعریف می‌شود. خیلی وقت‌ها این شغل خودش در پیش بردن درام فیلم نقش مهمی را بازی می‌کند. پزشکی از آن حرفه‌هایی است که موقعیت‌های دراماتیک زیادی می‌تواند ایجاد کند. دم دستی‌ترینش به‌خاطر ارتباط با بیمار است. پزشک می‌تواند به خصوصی‌ترین لحظه‌ها و حالات یک انسان دیگر دست پیدا کند. از طرف دیگر موج وحشت یک بیماری می‌تواند دستمایه خوبی برای فیلم‌های ماجراجویانه هم باشد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجیکالا مگ، خود پزشکان به دلایل مختلفی ممکن است علاقمند به فیلم‌هایی باشند که درباره پزشکان است یا درام‌شان با بیماری شکل گرفته. برخی می‌خواهند به شوخ‌طبعی نگاه سینماگران به زندگی پزشکان پناه ببرند و بعضی دیگر هم علاقمند به دیدن فیلم‌هایی هستند که بینش جدیدی نسبت به زندگی روزمره آن‌ها دارند. این فهرستی از فیلم‌هایی است که درباره‌ی کار پزشکی است. بعضی از این فیلم‌ها چالش با سیستم‌های پزشکی است، برخی دیگر موقعیت انسانی را در یک بحران پزشکی نشان می‌دهد و دسته‌ آخر هم فیلم‌های فقط سرگرم‌کننده هستند.

 

    عنوان اصلی: contagion
    کارگردان: استیون سودربرگ
    بازیگران: کیت وینسلت، مت دیمون، جود لا
    محصول ۲۰۱۱

استیون سودربرگ در چند سال اخیر نشان داده به مسائل پزشکی علاقمند شده است هم در فیلم‌هایی مثل «شیوع» و «اثرات جانبی» و هم سریالی که ساخت: «نیک».

«شیوع» یک تریلر پزشکی است. داستان تیمی متشکل از محققان پزشکی و مسئولان وزارت بهداشت که برای تشخیص ویروس مرگباری که از راه هوا منتقل می‌شود با هم رقابت می‌کنند. آن‌ها در طول اکتشافات‌شان متوجه می‌شوند که بیماری اپیدمیک چه ضربه‌ای به نظم اجتماعی می‌زند.

اسکات.زد.برنز فیلمنامه‌نویس این فیلم پرستاره برای نوشتن فیلمنامه «شیوع» با نمایندگان سازمان جهانی بهداشت و متخصصان پزشکی مشورت کرده تا فیلم حتی‌الامکان از نظر علمی هم درست باشد. یکی از پزشکان متخصص درباره این فیلم می‌گوید: «فیلم سودربرگ کاری فراتر از به تصویر کشیدن نظریه‌های علمی موثق انجام داده است. این فیلمی است که در عین حال که سرگرم‌تان می‌کند نشان می‌دهد در بحران‌ها چه‌طور واکنش نشان می‌دهیم.» «شیوع» البته جزو بهترین کارهای سودربرگ نیست و از نظر سینمایی و هنری شاید فیلم فوق‌العاده‌ای محسوب نشود اما هیجان‌انگیز است و از دیدنش پشیمان نمی‌شوید.

بعد از آمدن کرونا همه از شباهت این ویروس با آن چه در فیلم «شیوع» سودربرگ اتفاق می‌افتاد شگفت‌زده شدند.

 

آخرین پادشاه اسکاتلند


    عنوان اصلی: The Last King of Scotland
    کارگردان: کوین مک‌دونالند
    بازیگران: فارست ویتاکر، جیمز مک‌آوی
    محصول ۲۰۰۶

این فیلمی برمبنای ماجراهای واقعی است که از دید یک پزشک تصویر شده اما نه یک پزشک معمولی.

سال ۱۹۹۸ ژیل فودن روزنامه‌نگار رمانی می‌نویسد به نام «آخرین پادشاه اسکاتلند» و در آن ماجرای به سلطنت رسیدن ایدی امین، دیکتاتور بزرگ اوگاندا از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ را از دید یک پزشک اسکاتلندی خیالی با جزییات تعریف می‌کند. فیلم مک‌دونالند اقتباسی از آن کتاب است.

نقش پزشک را جیمز مک‌آوی بازی می‌کند و فارست ویتاکر هم هنرنمایی حیرت‌انگیزی در نقش امین، دیکتاتور اوگاندا دارد که برایش جایزه‌های مختلف از جمله اسکار را به ارمغان می‌آورد. فیلم بیشتر از آن‌که درباره ایدی امین باشد درباره پزشک جوانی است که ایده‌آل‌هایش او را برای کمک به آفریقا کشانده‌اند و بعد از دیدن رییس‌جمهور جدید و شنیدن حرف‌هایش درباره عصر طلایی آفریقا به او نزدیک می‌شود. دکتر اسکاتلندی تبدیل به پزشک معتمد دیکتاتور بزرگ می‌شود. امین از او می‌خواهد که سیستم سلامت اوگاندا را مدرن کند. دکتر به نیت خوب امین باور دارد اما بعد از مدتی شاهد رفتارهای غیرمعمول او می‌شود.

 

مش


    عنوان اصلی: MASH
    کارگردان: رابرت آلتمن
    بازیگران: دونالد ساترلند، الیوت گولد، تام اسکریت
    محصول ۱۹۷۰

«مش»(M*A*S*H)  در حقیقت یک سری رمان نوشته‌ی ریچارد هورنبرگر است که از روی آن یک سریال تلویزیونی مشهور و فیلم شاهکار رابرت آلتمن ساخته شده است. هورنبرگر که خودش جراح ارتش بود این کتاب را به نام «مش: رمانی درباره‌ی سه پزشک ارتش» در سال ۱۹۶۸ منتشر کرد. هیچ فهرست فیلم‌هایی درباره‌ی پزشکان بدون «مش» کامل نمی‌شود.

این کمدی سیاه داستان پزشکان یک بیمارستان ارتش در وسط میدان نبرد با کره است. پزشکانی که متوجه شده‌اند خنده و شوخ‌طبعی می‌تواند موقعیت‌شان را بهتر کند و مرهمی باشد بر زخم‌هایی که دیدن واقعیت زندگی روی روح و روان‌شان می‌گذارد. فیلم زمان جنگ ویتنام اکران شد و به حال و هوای آن روزها می‌خورد درنتیجه مخاطبان پروپاقرصی پیدا کرد. سریال «مش» در گلدن‌گلوب هشت جایزه گرفت و فیلم آلتمن در اسکار فقط جایزه‌ی بهترین فیلمنامه اقتباسی را از آن خودش کرد. به‌نظر آلتمن رمان نژادپرستانه و وحشتناک بود و به همین دلیل فیلمنامه‌ی اقتباسی تفاوت‌های مهمی با رمان داشت.

 

بیمارستان


    عنوان اصلی: The Hospital
    کارگردان: آرتور هیلر
    بازیگران: جورج.سی.اسکات، دایانا ریگ، بارنارد هیوز
    محصول ۱۹۷۱

دکتر هربرت باک (با بازی اسکات) رییس پزشکان یک بیمارستان بزرگ در شهر نیویورک است. زندگی شخصی او ویران شده: همسرش را ترک کرده و با پسرش رابطه‌ی شکننده‌ی‌ نه چندان خوبی دارد. او دائم در رویاهایش به خودکشی فکر می‌کند اما هیچ‌کدام از این‌ها باعث نمی‌شود که دکتر کارش را جدی نگیرد.

وضعیت بیمارستان آشفته است و خود باک در فیلم می‌گوید: «اینجا بی‌کفایتی مثل روز روشن است.» همه‌ی این آشفتگی‌ها که در فیلم به شکل کمدی روایت می‌شود وقتی به اوج خودش می‌رسد که یک جنایتکار وارد راهروهای بیمارستان می‌شود.

پدی چایفسکی، فیلمنامه‌نویس مشهور این اثر برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد. چایفسکی یکی از تهیه‌کنندگان فیلم هم بود و صدای راوی فیلم هم متعلق به اوست. فیلم در بیمارستان مرکزی متروپولیتن فیلمبرداری شده است. منتقدان سینمایی شوخ‌طبعی فیلم را ستایش می‌کنند. دیدن چالش‌های حرفه‌ای یک پزشک خیلی جالب است به همان اندازه که دیدن آشفتگی‌های شخصی قهرمان داستان مجذوب‌کننده از کار درآمده. گروه فیلمسازی برای اینکه مخل کار بیمارستان مرکزی متروپلیتن نشوند از دو طبقه‌ی در حال ساخت بیمارستان برای فیلمبرداری استفاده کردند.