چرا باید از ویروس کرونا متشکر باشیم؟

گروه اجتماعی: حجت الاسلام دکتر حسین سوزنچی، پژوهشگر و استاد دانشگاه طی یادداشتی پیرامون موضوع ویروس کرونا  اینگونه نوشت: در میان حقایق عالم، بدیهی‌ترین حقیقت، ڪه هیچڪس نمی‌تواند انڪارش ڪند مرگ است❗️
همه می‌میریم؛ با هر سابقه‌ای؛ با هر امڪاناتی، با هر پست و مقامی.
در قبال مرگ دو راه بیشتر نداریم:
یا آن را نادیده بگیریم تا غافلگیرمان ڪند؛
و یا اینڪه آن را جدی بگیریم و آماده‌اش شویم.
ڪسی ڪه به دنیا دل بسته، می‌ڪوشد دائما مرگ را نادیده بگیرد؛
اما زندگی وقتی واقعا زندگی است، ڪه مرگ هم نتواند به آن آسیب برساند؛
پس تنها ڪسانی واقعا زندگی می‌ڪنند ڪه از مرگ نترسند.

به گزارش بولتن نیوز، وی در ادامه نوشت: اگر قبلا در ڪتابها می‌خواندیم ڪه بزرگترین مرد عالَم فرمود «به خدا سوگند، انس پسر ابوطالب با مرگ بیش از انس ڪودڪ به سینه مادر است» (نهج‌البلاغه، خطبه5)؛ نمردیم و شاگردی از آن مڪتب به نام حاج قاسم را دیدیم، ڪه نه‌تنها از مرگ نمی‌ترسید، بلڪه همواره آماده، بلڪه مشتاق آن بود؛

و به جرات می‌توان گفت: اگر معدود افرادی باشند ڪه بتوان قسم خورد ڪه آن گونه ڪه باید و شاید زندگی ڪرده‌اند، قطعا حاج قاسم ما یڪی از آنهاست.

پرده دوم

1. خداوند نظام دنیا را طوری آفریده ڪه هر انسانی می‌میرد. اجل هرڪس معلوم است و وقتی اجلش سررسد لحظه‌ای جلو یا عقب نمی‌افتد (اعراف/34)

2. می‌گویند وقتی خداوند حضرت عزرائیل را مأمور مرگ انسانها قرار داد، گلایه ڪرد ڪه در این صورت مردم از من بیزار می‌شوند. خداوند فرمود نظام عالم را طوری قرار می‌دهم ڪه مرگ هرڪس به یڪ عامل طبیعی مربوط شود تا ڪسی تو را مقصر ندارد.
صرف نظر از صحت و سقم این روایت، حقیقتی در پس این داستان هست:
انسانها بخواهند یا نخواهند می‌میرند؛ و عوامل مختلفی مرگ آنها را رقم می‌زند.

3. احتمال مرگ بر اثر ابتلا به ڪرونا را 2 درصد دانسته‌اند و همه ڪشورهای در حال اجرای مراقبتهای شدید برای محدود ڪردن آن‌اند.
در حالی ڪه سالانه حدود ۳ تا ۵ میلیون نفر به بیماری آنفولانزا مبتلا شده و از این تعداد سالیانه بین ۲۹۰ تا ۶۵۰ هزار نفر در جهان در اثر ابتلا به آن می‌میرنند [یعنی مرگ بیش از 10 درصد مبتلایان](یورونیوز )؛
ویا آمار سالیانه مرگ بر اثر تصادفات رانندگی رقمی میلیونی است (ویڪی پدیا)؛
یعنی بعید است ویروس ڪرونا تغییر چندانی در آمار مرگ و میر انسانها ایجاد ڪند.

اڪنون:
اگر قرار است همه بمیرند،
و اگر عوامل خارجی در مرگ ما موثر است؛
و اگر ویروس ڪرونا تنها یڪی از عوامل است ڪه در مقایسه با سایر عوامل نقش مهمتری هم ندارد،
چرا این ویروس بسیار ڪوچڪ همه هیاهو ایجاد ڪرده است؟!

پرده سوم

به نظر می‌رسد اساس زندگی مدرن بر غفلت است.
همه مشغول اموری هستیم ڪه در حقیقت وجود ما جایی نخواهد داشت:
برخی در پی جمع‌آوری مال و ثروت،
عده‌ای دنبال پست و مقام،
برخی در پی شهوت و شهرت؛
جماعتی هم مبتلا به زن و فرزند.

در منطق اسلام، همراه هر سختی راحتی ای هست (سوره انشراح، آیه5)؛ چه‌بسا چیزی را ڪه ناخوش می‌دارید اما خیر فراوان در آن است (سوره نساء/ آیه19؛ سوره بقره، آیه216).
این ویروس هم، علی‌رغم همه بدی‌هایش،
با آمدنش در این دوره_غفلت‌زدگی،
همه را به یاد مرگ انداخته است؛
و این،
خواب انسانهایی را ڪه به نادیده گرفتن مرگ، عادت ڪرده‌اند، برهم می‌زند❗️
او احتمالا اثر چندانی در آمار مرگ و میر نخواهد گذاشت؛
اما
آمده تا محڪی باشد برای عیارسنجی زندگی ما، و بلڪه عیاری باشد برای شعارهایی ڪه می‌دهیم و ادعاهایمان.
آمده تا ما را قبل از اینڪه به رسوایی در محشر گرفتار شویم  در پیشگاه خودمان رسوا ڪند. و مرگ را ڪه دائما می‌ڪوشیم ڪه فراموشش ڪنیم، جلوی چشم ما قرار دهد؛ تا قد و قواره خود را درست ببینیم و قدر و قیمت خود را دقیق بشناسیم.
آمده تا به ما بفهماند ڪه نه‌تنها حاج قاسم، بلڪه تمامی آن مدافعان حرم ڪه به استقبال مرگ می‌روند، چقدر بزرگتر از مایند و ما چه اندازه حقیریم.
آمده تا ...

آینه چون روی تو بنمود راست ....

بله،
امروزه همگان دست به دست هم داده‌اند ڪه به ما گوشزد ڪنند ڪه
توصیه‌های بهداشتی برای حفاظت از سلامتی جسم را جدی بگیریم
شعارشان هم این است:
ڪرونا را شڪست می‌دهیم
از همه‌شان ممنونیم، ما هم این شعار را برای حفظ جسممان سرمی‌دهیم و سعی می‌ڪنیم به این توصیه‌ها گوش دهیم.

اما شاید این ویروس هم آمده ڪه با یادآوری واقعیتی به نام مرگ
ڪه فراموشی‌اش زندگی‌ها را پوچ، و جدی گرفتنش معنای زندگی را عمق می‌بخشد 
به ما تذڪر دهد ڪه
توصیه‌های بهداشتی برای حفاظت از سلامتی روح را هم جدی بگیریم.

آیا نباید از او هم ممنون باشیم؟!