پروتکل های ضروری برای مقابله با کرونا

گروه اجتماعی- عقیل دغاقله: فصل سرماخوردگی و آنفلونزاست. و بسیاری ممکن است در برزخ نگرانی میان آنفولانزای فصلی یا کرونا زندگی بکنند. ویدیو و خبر های رعب آور هم مزید بر علت است.

به گزارش بولتن نیوز، یک دلیل این رعب و هراس، در کنار بی اعتمادی به توانایی های حکومت، ریشه در فقدان چند پروتکل مهم و حیاتی در زمینه تعامل با بیماری های اپیدمیک دارد که در ادامه می آورم:

۱. پروتکلی برای افراد مشکوک به کرونا: فقدان یک پروتکل شفاف که به مردم بگوید چه کسانی، با چه علامت های ویژه ای باید خود را مشکوک به کرونا بدانند کاملا محسوس است. این پروتکل باید در ابتدا توضیح دهد چه افرادی، با چه علائمی و چه هنگامی باید نگران شوند؟ در صورت نگرانی چه باید بکنند؟ به دکتر مراجعه کنند یا مراکز خاصی تعیین شده است؟ اگر می خواهند مراجعه کنند چگونه اقدام کنند؟ با کجا تماس بگیرند؟ در حین پیگیری، چه اقداماتی باید انجام دهند که به دیگران ویروس را منتقل نکنند؟ پاسخ به همه این سئوالات به خود افراد و تشخیص آنها احاله شده است. برای رفع این خلاء می توان یک پروتکل عام و البته پروتکل های زیر مجموعه که در سطح محلات، ادارات، دانشگاه ها، روستاها تدوین کرد که به افراد بگوید در صورت مشکوک بودن به علایم کرونا باید چه کنند و به کجا مراجعه کنند (همراه با آدرس و تلفن) . این اقدام البته از همان روزهای اولیه انتشار جهانی ویروس کرونا باید انجام می شد ولی علی الظاهر هنوز خبری از آن نیست.

۲. پروتکل قرنطینه کردن افراد مشکوک و بیمار: جای خالی یک پروتکل دیگر نیز وجود دارد که نحوه تعامل و قرنطینه افراد مشکوک به بیماری، آنانی که بیماری آنها مثبت است، و همراهان این بیماران ، و اینکه به چه مدت و طی چه مراحلی باید قرنطینه شوند نیز وجود دارد. احتمال می دهم که دستور العمل مشخصی در این زمینه وجود داشته باشد. اما به صورت عمومی منتشر نشده است و یا در دسترس همگان نیست. بنابراین باز موضوع به تصمیم فردی و تشخیص های متشتت و ناهماهنگ احاله خواهد شد.

۳. علاوه بر آن، در تجربه چین، آنگونه که در برخی مقالات خوانده ام، نقش مراکز بهداشتی و بیمارستان ها و کارکنان آنها در انتشار بیماری بسیار تاثیر گذار بوده است. هم خود گرفتار شده اند و هم تسری داده اند. یک دلیل هم این بود که در مراحل اولیه انتشار بیماری همه را آنفلونزای فصلی تشخیص می دادند مگر آنکه جواب آزمایش برسد. اما بعد به دلیل بالا رفتن نرخ پاسخ مثبت آزمایش ها، به یکبار سیاست شان برگشت و به جای آزمایش، علائم را مبنا قرار دادند. همه افراد دارای علایم مشخص (بدون انجام آزمایش کرونا) به عنوان بیمار کرونا معرفی و قرنطینه شدند. همین تغییر سیاست، یک جهش جدی در اعداد و ارقام مبتلایان ایجاد کرد. اما نکته مهمتر این بود که در روزهای اول، به دلیل ایجاد یک بازه زمانی تحت عنوان بیماران مشکوک که منتظر نتایج آزمایش ها بودند فرصت فراوانی جهت کنترل شیوع بیماری از دست رفت. و کادر درمانی گرفتار آمد. باید برای این موضوع نیز به شکل جدی اندیشیده شود. اگر نرخ پاسخ مثبت آزمایش کرونا بالاست، آنگاه باید تصمیم اخیر چین که علایم را بیشتر مبنا قرار دهد (و نه پاسخ آزمایش) را به شکل جدی تر بررسی کرد.

امیدوارم برای همه سه مورد فوق، پروتکل های از قبل تهیه شده باشد و اگر وجود دارد سریعا اعلام شود و در دسترس عموم قرار بگیرد.

۴. در نهایت نیز به یک پروتکل فردی احتیاج داریم. زندگی روزمره ما به اندازه کافی با اضطراب و استرس همراه است. با این همه، با اذعان به خطر ویروس کرونا، و در عین عمل به تعهد و مسئولیت اجتماعی خود، سعی کنیم از دامن زدن به رعب و وحشت و یا منتشر کردن اخبار فیک، دروغ و رعب آور اجتناب کنیم.