حمله به زبان و گویش قومیت‌های ایرانی برای حفظ زبان فارسی است؟!

گروه فرهنگی_سید محسن عبدالهی: در جشنواره فیلم فجر این دوره، دو فیلم با زبان آذری حضور دارند که مخاطبان می بایست آن ها را با زیرنویس فارسی تماشا کنند. این دو فیلم پوست به کارگردانی برادران ارک و آتابای ساخته نیکی کریمی هستند. همین آذری بودن زبان دو فیلم موجب شد که برخی از منتقدین و خبرنگاران برخورد چندان مناسبی با آن ها نداشته باشند و در کمال تعجب عوامل تولید را بازخواست نمایند که چرا در کشور ایران فیلمی ساخته اید که مردم برای فهمیدنش می بایست از زیرنویس استفاده کنند.

به گزارش بولتن نیوز، حملاتی که در کنفرانس خبری فیلم آتابای باعث بحثی جدی میان هادی حجازی فر به عنوان نویسنده و بازیگر فیلم با یکی از خبرنگارانی شد که مدعی بود در ایران به علت اینکه زبان رسمی فارسی است، نباید آثاری با سایر زبان ها و گویش ها ساخته شوند. این نظر عجیب با پاسخ محکم و همراه با عصبانیت هادی حجازی فر همراه شد که آن خبرنگار را فاشسیت نامید و علت اینکه برخی از آذری زبانان ایران حرف از جدایی طلبی می زنند، همین رفتارهای نادرست و اظهارنظرهای فاشیستی است که طرف مقابل را به واکنش وادار می کند.

البته بخشی از حرف های حجازی فر نیز قابل نقد هستند اما آن چه که مهم تر است، این تفکر اشتباه و با عرض معذرت احمقانه‌‌ای است که خیال می کند چون کشور زبانی رسمی دارد، سایر زبان ها و گویش ها حق ظهور و بروز ندارند. آن خبرنگار نادان و منتقدانی که از همین چوب برای زدن آتابای و پوست استفاده کرده اند، باید بدانند که قانون اساسی جمهوری اسلامی  ایران این حق را برای اقوام گوناگون قائل شده است تا در مناطق خود از مدرسه تا دانشگاه زبان و ادبیات آن منطقه تدریس شود.

با علم به این واقعیت آیا می توان این حرف را که می گوید چرا فارسی نساخته اید و شما در حال توهین به زبان رسمی کشور هستید را پذیرفت؟! یا آن منتقدی که مدعی است به علت زبان آذری نتوانستم با فیلم ارتباط برقرار کنم اما در هفته چند فیلم خارجی را می بیند و نقد می نویسد و ارتباط هم برقرار می کند، دچار تناقض نیست؟! تکیه فیلمی همچون پوست بر آداب و رسوم محلی باعث می شود یک سینمایی نویس بگوید که آن فرهنگ برای یک منطقه خاص است و نتوانستم ارتباط بگیرم و فیلم نباید تا این اندازه محدود به یک منطقه باشد اما همان فرد اگر با این سوال مواجه شود که مگر تو فرهنگ آمریکایی را با تمام جزییاتش می شناسی یا ژاپنی و کره ای را که فیلم هایشان را تماشا می کنی و مشغول تعریف و تمجید از آن ها می شوی، دچار بحران هویت خواهد شد و نمی داند چه پاسخی باید بدهد. 

زبان رسمی کشور فارسی است و باید به آن و قدمتش نیز افتخار کرد و در حفظش کوشید اما این امر نافی توجه به سایر زبان ها و گویش های موجود در جغرافیای ایران نخواهد شد. حال آن زبان می تواند آذری  و کردی باشد یا گویش گیلکی و لری. همه ما مردم همین آب و خاکیم و با همه تفاوت ها و قومیت ها زیر یک پرچم زندگی می کنیم. اگر قرار باشد به این علت که زبان رسمی فارسی است، عرصه را بر سایر زبان ها و گویش ها تنگ کنیم، از فرهنگ غنی ایرانی که شکل یافته از همین تفاوت ها و اشتراکات است چه چیزی باقی خواهد ماند؟! وحدت با حفظ تفاوت ها باعث نشاط و پویایی و حفظ قدرت است وگرنه آن چه که آن خبرنگارا و منتقدین در نظر دارند، جز دشمنی و کینه نتیجه ای نخواهد داشت و موجب طغیان خواهد شد.