به گزارش بولتن نیوز، اکبر نبوی کارشناس سینما در یادداشتی نوشت: مثل بمب ترکید که آقای یوسف اباذری (جامعه شناس انتقادی) به رضا براهنی گفته دلقک و در باره محسن نامجو گفته: «یه آدمی که نه صدایی داره نه سازی بلده نه دو تا نت بلده نه هیچ چی... فقط عربده میکشه میخواد موسیقی ایرانی رو تغییر بده. ...»
و موافقان و مخالفان این جملات، شروع کردند به واکنش نشان دادن. تند یا کند، درست یا نادرست. مودبانه یا غیرمودبانه. و ...
در اینکه آقای اباذری در بیان دیدگاه های اش بسیار صریح و بی پرواست، شکی نیست. اما ظاهرا این سخنان مربوط به بیش از ده سال پیش است. اباذری در این باره گفته: «اخیرا بخش کوتاه و تقطیعشدهای از درسگفتار بیش از یک دهه پیش من منتشر شده که در آن نام دکتر رضا براهنی و آقای محسن نامجو برده شده است.»
جدای از آنکه با نظر آقای اباذری در باره براهنی و نامجو موافق باشیم یا مخالف، کسانی که جملات مربوط به ده سال پیش ایشان را امروز منتشر می کنند و بر کوره ی مباحث بی حاصل می دمند، چه هدف یا اهدافی را دنبال می کنند؟
یک اظهار نظر کهنه و تاریخ مصرف گذشته، چه دردی از دردهای فرهنگی و هنری ما را درمان می کند؟
چرا اینقدر برای حاشیه های فرساینده و آسیب زننده، ارزش قائل ایم و از متن های برکشنده و بارآور می گریزیم؟
به راستی! این درد و مرض حاشیه پرستی و حاشیه نوشی، چرا دست از سرِ ما بر نمی دارد؟
آیا با «خودگرفتاری» در دام حاشیه ها، می توانیم به افق روشن فرهنگی و هنری دست پیدا کنیم و به سهم خود در فربهی فرهنگ و تاریخ فرهنگی و هنری سرزمین مان نقشی مثبت و پیشبرنده داشته باشیم؟
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com