راه ساده اصلاح یک بی‌عدالتی انتخاباتی

گروه سیاسی: یکی از مصادیق بی‌عدالتی سیاسی در قوانین انتخاباتی، تفاوت گذاردن بین مردم برای حق_تعیین_تعداد_نماینده است. اساساً معنا ندارد یک نفر ساکن تهران، حق تعیین ۳۰ نماینده از مجلس، برخی در کلانشهرها حق تعیین ۴،۵ نماینده و یک نفر ساکن یک شهرستان کوچک حق تعیین تنها ۱ نماینده را داشته باشد.

به گزارش بولتن نیوز، این یک تبعیض آشکار در انتخابات مجلس است که چون مرسوم شده کسی به آن نقدی ندارد حال‌آنکه واضحا دارای نقص است. البته راه‌حل برطرف کردن آن نیز ساده است، بایستی به هر شهروند اجازه رأی دادن به تنها_یک_نامزد به‌عنوان نماینده خود را بدهند و سپس در شهرهای مختلف بنا بر جمعیت آن، تعداد افرادی که از آن حوزه انتخابیه وارد مجلس می‌شوند، متفاوت قرار داده شود. برای مثال نباید هر ساکن تهران حق رأی به ۳۰ نفر را داشته باشد؛ بلکه هر تهرانی باید بتواند به یک نفر رأی بدهد اما به‌دلیل تراکم جمعیتی، ۳۰ نامزدی که بیشترین رأی را در حوزه انتخابیه تهران آورده‌اند وارد مجلس شوند

این موضوع علاوه بر اینکه باعث عدالت_انتخاباتی می‌شود؛ راه را برای شناخت نامزد اصلح هموار می‌کند چون هر فرد لازم است تنها یک نفر را انتخاب کند و ضمنا سبب می‌شود بساط لیست‌بندی‌های سفارشی جمع شود و حتی اگر احزاب بنا داشته باشند فردی را معرفی کنند، چون یک نفر خواهد بود اولاً از حالت ائتلاف‌های دم انتخاباتی خارج شده و هر گروهی و حزب و دسته‌ای بدون نیاز به ائتلاف ذیل دو، سه پرچم خاص، نماینده واقعی خود را معرفی میکنند ثانیاً مردم خود قادر به تحقیق نسبی درباره آن تک نفر خواهند بود و این موضوع انتخاب بدون شناخت در کلانشهرها را به شدت کاهش میدهد؛ ثالثاً این روش، شیوه خوبی برای تناسبی_کردن_انتخابات است بدین معنا که نمایندگان بنا به تکثر افکار رأی دهندگان انتخاب می‌شوند و یک جناح، گروه یا حزب با اندک برتری نمیتواند همه کرسی‌های یک حوزه انتخابیه را از آن خود کند. با وجود آنکه فرصت کمی به انتخابات مجلس باقی مانده، لیکن این تغییر کوچک در قانون انتخابات مجلس، می‌تواند به کلی انتخابات مجلس را دگرگون کرده تا بسیار عادلانه‌تر شود و مجلس منتخب را متکثرتر و مردمی‌تر نماید.

نویسنده: محمدرضا تنکمان فرد