آنها که اشک تمساح می ریزند روزگاری خون ملت را می مکیدند

به گزارش بولتن نیوز ، کیهان در گزارشی از روزنامه و رسانه های زنجیره ای نوشت ،،وقتی کارخانه‌خواران مدعی شدند!

روزنامه سازندگی دیروز با ‌اشاره به بیانیه حزب کارگزاران درباره بحران‌های کارگری در کشور، تیتر یک خود را به عبارت «راه عدالت از توسعه می‌گذرد» اختصاص داد.این روزنامه به برجسته‌سازی بخش‌هایی از این بیانیه پرداخت و این جملات را به عنوان زیر تیتر خود آورده است: «ما به‌عنوان نهاد سیاسی مدافع کارآفرینی در ایران از حقوق کارگران دفاع می‌کنیم»، «بدون کارآفرینان، کارگران و بدون کارگران، کارآفرینان معنا ندارند»، «تشکل‌های کارگری و کارآفرینی باید تقویت شوند»، «خصوصی‌سازی بدون آزادسازی اقتصادی به رانت‌خواری مبدل می‌شود»، «نباید به بهانه عدالت اجتماعی، آزادی‌های اقتصادی را زیر سؤال برد» و «صدای پای بازگشت سوسیالیسم به گوش می‌رسد» در بخشی از این بیانیه آمده است: «مشکلات کارگری حل نمی‌شود مگر آن‌که مشکلات کارآفرینی حل شود. بدون کارآفرینان مستقل از دولت و حاکمیت و سرمایه‌گذاران ملی، امکان حل بحران‌های اقتصادی و اجتماعی وجود ندارد. تا کارآفرین نباشد، کارگر نیست و تا کارگر در رفاه نباشد، کارآفرین در آسایش نیست.»

این بیانیه افزوده است: «ما هشدار می‌دهیم شیوع جریان‌های کمونیستی محصول یک بحران اقتصادی و اجتماعی گسترده است که می‌کوشد طبق آموزه‌های مارکسیستی با دامن زدن به تضادهای اجتماعی مانند «کارگر -سرمایه‌دار» یا «مرکز- پیرامون» وحدت ملی، انسجام اجتماعی و حتی تمامیت ارضی ایران را تهدید کند. مخاطب ما در این هشدار همه حاکمیت از دولت و مجلس و شوراها و شهرداری‌ها و صداوسیما و قوای قضایی و نظامی و انتظامی و امنیتی و همه احزاب سیاسی و نهادهای مدنی از اصلاح‌طلب تا اصولگراست که مبادا با نگاه بخشی و جناحی به داستان، اصل ماجرا را از یاد ببرند.»

لازم به ذکر است که کارگزاران سازندگی که صرفاً یک حزب خانوادگی و فامیلی است، در حالی به بهانه حمایت از کارگر، رگ گردن خود را به این‌وآن نشان می‌دهد که اتفاقاً از دوران سازندگی و اصلاحات بود که کارگران زیر چرخ سیاست‌های تکنوکرات‌ها له شدند و خصوصی‌سازی به انحراف کشیده شد.این حزب در حالی در واکنش به احکام صادره برای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه بیانیه می‌دهد که بر کسی پوشیده نیست که معضلات و بحران‌های هفت‌تپه محصول دولتی است که آنها از آن حمایت می‌کنند. مگر همین دولت نبود که به بهانه خصوصی‌سازی و توسعه‌ای که کارگزاران آن را لازم می‌داند، این شرکت را به ثمن بخس به بخش خصوصی واگذار کرد و بخش خصوصی هم حق‌وحقوق کارگران را پایمال کرد.سؤال دیگر آنکه اساساً بخش خصوصی که حزب کارگزاران می‌گوید چه کسانی و کجا هستند؟ آیا منظورتان ادامه روند غلط خصوصی‌سازی مانند مفت فروشی و واگذاری‌های مسئله‌دار در آلومینیوم المهدی هرمزگان، هپکو، پالایشگاه کرمانشاه، شرکت کشت و صنعت کارون خوزستان، نیشکر هفت‌تپه شوش، شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان و مجتمع صنعتی گوشت اردبیل و واگذاری سهام دولتی ۱۸ شرکت بزرگ که شامل صنایع بزرگ و مادر، بیمه و بانک می‌شود، مانند شرکت هلدینگ خلیج‌فارس، شرکت ملی صنایع مس ایران، فولاد مبارکه اصفهان، سرمایه‌گذاری ملی ایران، شرکت کشت و صنعت دامپروری پارس و شرکت خودروسازی ایران‌خودرو و سایپا و دهها مورد دیگر است؟

جهت اطلاع؛ یادآوری یک مورد دیگر که مرتبط با حزب کارگزاران سازندگی نیز هست، خالی از لطف نیست. کارخانه رشت الکتریک رشت از بزرگ‌ترین کارخانه‌های تحت مدیریت سازمان بازنشستگی کشور باسابقه 50 ساله و در وسعتی به میزان 12 هکتار بود که در راستای اصل 44 قانون و خصوصی‌سازی واگذار شد اما نوع واگذاری رانتی آن موجب شد تا علاوه‌بر ورشکستگی زمین آن نیز مورد طمع سودجویان قرار بگیرد. بر اساس گزارش رسانه‌ها، 72 درصد این کارخانه با مبلغی در حدود دو میلیارد تومان به‌صورت اقساط 13 ماهه در اختیار خیرالنساء عسگریان (همسر غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران)، فاطمه صدیقیان (همسر عبدالله نوری)، گیتا شاه‌نواز (همسر غلامرضا قبه) و سوده جبلی (دختر باجناغ کرباسچی) قرار گرفت!