عبدالله اوجالان خواستار پایان اعتصاب غذاها شد/ سران گروهکهای تشنه قدرت و قتل های درون گروهی!

گروه بین الملل: در پی سفر وکلای عبدالله اوجالان سرکرده دربند حزب کارگران کردستان ترکیه موسوم به پ.ک.ک، به زندان امرالی و دیدار با وی، بر اساس اطلاعات به دست آمده اوجالان از وکلای خود درخواست کرده که برای اتمام اعتصاب غذاهایی که به منظور پایان دادن به حصر وی توسط فعالان سیاسی – مدنی کرد ترکیه در زندان ها و بیرون از زندان آغاز شده است یک بیانیه صادر کنند.

به گزارش بولتن نیوز، در پی انتشار این خبر، تمام بیمارستان های شهرهایی که در آنها اعتصاب غذاها در زندان ها به صورت گسترده در جریان بوده، اعلام آماده باش فوری به منظور مداخله پزشکی در خصوص این افراد شده است.

اتاق پزشکان این شهرها به منظور ارائه خدمات به اعتصاب کنندگان در پی صدور بیانیه احتمالی در راستای پایان دادن به اعتصاب غذاها آمادگی های لازم را در دستور کار قرار دادند.

دکتر محمت شریف دمیر، رئیس اتاق پزشکان دیاربکر در اظهاراتی با اشاره به آمادگی ها لازم برای مداوای اعتصاب کنندگان غذا عنوان می کند: مداوای اعتصاب کنندگانی که مدت زمان بسیار طولانی فقط مایعات دریافت کرده اند روند بسیار دشواری است، از همین رو از بیمارستان ها خواستار هوشیاری بالا در این خصوص شده ایم که خوشبختانه بیمارستان ها نیز تدابیر لازم را اندیشیده اند.

از سویی جبهه حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) اعلام کرده که، امروز انتظار صدور بیانیه ای از سوی لیلا گوون، نماینده حکاری در پارلمان ترکیه و آغاز کننده روند اعتصاب غذاها برای رفع حصر عبدالله اوجالان می رود.  

پیام اوجالان حامل نکات مهمی است که مهم ترین آن، وجود اختلافات جدی میان اوجالان و سایر اعضای شورای راهبری پ.ک.ک است.

بعد از انتشار بیانیه وکلای اوجالان، ریاست مشترک KCK (شورای رهبری پ.ک.ک در غیاب اوجالان و مستقر در کوه‌های قندیل) با صدور بیانیه ای که با بیانیه وکلای عبدالله اوجالان تفاوت داشت، باعث تقویت گمانه‌زنی‌ها در مورد اختلاف با اوجالان شد.

برخی رهبران پ.ک.ک عبدالله اوجالان را فردی سازش کار می دانند و بر این باورند که او تحمل زندان ابد را ندارد و به همین دلیل روی اصول و باورهای خود در حزب کارگران کردستان، پا می گذارد، نمونه بارز آن را همین درخواست خاتمه اعتصابات عنوان می کنند.

مسئله مبارزه با حکومت مرکزی از سوی برخی کردها همواره در طول تاریخ وجود داشته اما بدون شک هیچ حکومت مرکزی راضی به تقسیم و تجزیه کشورش نخواهد بود و افراد خواهان تجزیه طلبی بطور قطع در اقلیت بوده و خواهد بود.

مردم کردستان چه در ترکیه، چه در سوریه و چه در عراق و ایران، سران گروهکها را افرادی می دانند که مبارزه آنها تنها برای منافع شخصی و حزبی آنهاست نه بخاطر مردم هم زبان خودشان.

وضعیت کردستان ایران به نسبت کردستان ترکیه تفاوتی از زمین تا آسمان است.

کردهای ایران سالهاست آزادانه با زبان مادری سخن می گویند، کتاب چاپ می کنند، دیوان شعر دارند، روزنامه کردی منتشر می کنند، مقامات شهرهای کردنشین هم اکثرا از افراد بومی خود منطقه هستند و در ایران کسی به خاطر کرد بودن یا نژاد و قومیت مجازات نشده و نمی شود به همین خاطر است که سرکردگان گروهکها که از سوی مردم طرد شده اند دست به دامان دول خارجی و خصوصا آمریکا هستند تا با زور اسلحه و حمله نظامی، به قدرت برسند.

سرنوشت عبدالله اوجالان در انتظار سرکردگان گروهکهای ضد انقلاب است و اگر هم به سزای اعمالشان نرسند همین که مردم آنها را طرد کرده اند و حتی درصد بالایی از مردم کردستان اسم آنها را هم نشنیده اند، برای آنها از زندان بدتر خواهد بود.

اختلافات سرکردگان این نوع گروهکها نیز از قدیم الایام تا کنون بوده، هست و خواهد بود و این افراد برای رسیدن به قدرت و نفر اول شدن جان همدیگر را هم می گیرند، بسیاری از سران رهبری گروهکهای ایرانی نیز به همان شیوه برای از میان برداشتن رقبا، دست به ترورهای درون گروهی زده اند، نمونه بارز آن قتل عبدالرحمان قاسملو و صادق شرفکندی سران حزب دمکرات است که در یک توطئه درون گروهی توسط رقبای داخلی این گروهکها کشته شدند.

این چوب خداست که صدا ندارد!