اولش باور نکردیم اینجا قوه قضاییه است

گروه سیاسی: یادمان نمی رود روزهایی را که دسترسی به مقامات قضایی کشور بیشتر از هر چیزی ما را یاد گارد آهنین کمیسر مولدوان می انداخت. برخوردهایی خشک و تلخ که هیچ نشانه ای از همراهی و دوستی و حتی قرابت فکری و گفتمانی درش دیده نمی شود. و خدای نکرده اگر بنا به پرونده ای پایت در یکی از مراجع قضایی باز می شد. این تهدید بود که پشت سر هم برایت فروارد می شد تا حواست جمع باشد که با کی طرفی و طرفت، هر کسی نیست و قس علی هذا.

به گزارش بولتن نیوز، امشب، به دعوت قوه قضاییه و به مناسبت دیدار رئیس دستگاه قضا با اهالی رسانه، چند ساعتی مهمان آیت الله رئیسی بودیم. دقایق اول که ایشان را این همه صمیمی در کنار خود و انگار، یکی از خود می دیدیم، به قول رفقا گفتنی هنگ کرده بودیم. از خودمان می پرسیدیم نکند اشتباه آمده ایم؟ اما نه، درست رفته بودیم. آنجا قوه قضاییه بود و ما مهمان آیت رئیسی بودیم و دیگر نه خبری از آن تلخی ها بود و نه خبری از آن نگاه های عاقل اندر سفیه.

قبل از افطار که سوالاتی از آیت پرسیدیم، اصلا این نبود که فراموش کند. پیگیری های بعد از اذان و حین افطارش نشان از این داشت که نه شویی در کار است و نه ریایی. رئیس دستگاه قضا واقعا دغدغه مشکلات مطرح شده را داشت و کار را به فردا واگذار نکرده بود. از همان جا شروع کرده بود. و همه این ها با چاشنی مهربانی همراه بود و احترام. همان دو عنصری که به نظر می رسید سالهاست گم شده دستگاه قضا باشد، اما گویی حالا پیدا شده بود.

نکته جالب این دیدار، بی طرفی آیت رئیسی در رسیدگی به امور و اختصاص مهربانی و احترام به همه جریانات رسانه ای، گذشته از خط و ربط سیاسی شان بود. وقتی مدیر مسئول شرق که قبل از دیدار از نوع برخورد با یکی از خبرنگارانش گله داشت و آنرا با آیت الله رئیسی در میان گذاشت، اینگونه نبود که ایشان را سر کار بگذارند یا با اخمی، خفه اش کنند. وقتی بعد از افطار دیدیم آیت الله رئیسی چگونه پیگیر امور روزنامه شرق بود که از روی شانس جناب رحمانی برای افطار و نماز نمانده بودند و رفته بودند ولیکن جناب قوچانی حضور داشتند و ایشان نیز فرمود که جناب رحمانی رفته اند، از این انصاف فقط می توانستیم لذت ببریم.

و وقتی این روزهای خوب را جلوی چشمان مان می دیدیم، حسرت می خوردیم از گذشته ای که ما همه سرمایه مان را خرج رئیس وقت دستگاه قضا کردیم، اما آنگونه که یک مجرم بزرگ را به دیده ناصواب می نگرند، با ما آنگونه می نگریستند و در دلمان برای آنهایی طلب صبر می کردیم که نه مثل ما پوست شان کلفت بود و نه انتظار چنین رفتارهایی را از یکی از ارکان جمهوری اسلامی داشتند. چشم نزنیم رئیس جدید را. ان شاالله که این مسیر ادامه داشته باشد.

انتهای پیام /#