چرا ایران و آمریکا به این زودی ها با هم کنار نمی آیند؟

گروه بین الملل- دویل‎ ‎مک‎ ‎مانوس - ‎لس‎ ‎آنجلس‎ ‎تایمز‎: دونالد ترامپ و نزدیکانش مدعی هستند که دستاورد تحریمها علیه ایران آشکار شده و آنها پیروز این نبرد هستند . ایران گرفتار رکود عمیقی شده و اقتصادش در سال جاری رشد منفی شش درصدی را تجربه خواهد کرد.تورم به ۴۰ درصد رسیده و ارز ملی ایران سقوط آزاد را تجربه کرده است.تحریمهای نفتی تاکنون ۱۰‌‎ ‎میلیارد دلار از درآمد نفتی ایران کاسته است.

به گزارش بولتن نیوز، اما کوچک کردن اقتصاد ایران هرگز هدف نهایی آمریکا نبوده است .تحریمها با هدف حصول دستاوردهای مهمتر برقرار شدند:

وادار کردن ایران به عدم حمایت از گروههای نیابتی در منطقه ، پذیرش محدودیتهای آمریکا در توسعه نظامی و سقوط و جایگزینی حکومتی نزدیک به آمریکا.

اما به نظر نمیرسد هیچکدام از این اهداف در حال تحقق باشند.این امر نباید مایه تعجب باشدچرا که تحریمهای اقتصادی در اکثر مواقع بی نتیجه هستند.آمریکا در سال ۱۹۶۲‌‎ میلادی کوبا را محاصره اقتصادی کرد.با گذشت نیم قرن این حکومت هنوز پابرجاست .حکومت ایران از انقلاب در سال ‎‌۱۹۷۹ هنوز تحت تحریم است و با گذشت ۴۰ سال هنوز سر کار است .سازمان ملل پس از حمله صدام به کویت ، عراق را در سال۱۹۹۰ تحریم کرد اما این حمله نظامی آمریکا در سال ‎‌۲۰۰۳ بود که حکوکت صدام را برانداخت.

دیوید کوهن که در دولت اوباما مسئول پیگیری تحریمهای ایران بود میگوید تجربه ما آشکار است .تحریمها به تغییر حکومت منتهی نمیشوند.او اخیرا در مجله فارین افرز نوشت که هیچ تجربه تاریخی نشان نمی دهد یک حکومت در نتیجه تحریمهای اقتصادی سقوط کرده باشد.

در مواردی محدود تحریمها نتیجه بخش بوده اند اما نه در تغییر رژیم بلکه در آوردن طرف متخاصم به پای میز مذاکره.تحریم های بین المللی علیه رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی این حکومت را مجبور کرد که در سال ۱۹۹۳ با جریان مخالفان به رهبری نلسون ماندلا کنار بیاید.اما این در نتیجه سالها اعتراضات خیابانی و قطع حمایت آمریکا از این حکومت در پایان جنگ سرد نیز بود.

درباره ایران، این کشور در سال ‎‌۲۰۱۵ با توافق هسته ای موافقت کرد.در کره شمالی نیز تحریم ها موجب شد که برنامه هسته ای موقتا متوقف شده و رهبر این کشور تاکنون دو بار با ترامپ دیدار کند.این موارد یک وجه اشتراک مهم دارند:

به حکومت تحت تحریم یک معامله پیشنهاد میشود!

اما‎ ‎ترامپ‎ ‎چنین‎ ‎توافقی‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎ایران‎ ‎پیشنهاد‎ ‎نکرد.در عوض دولت آمریکا ‎‌۱۲ شرط شامل توقف کامل برنامه هسته ای و موشکی ، عقب نشینی از سوریه و عدم حمایت از متحدان منطقه ای و تغییر رویکرد درباره اسراییل معین کرده است.از نظر واشنگتن اینها اهداف ارزشمندی هستند اما از نظر تهران به معنی تسلیم کامل بوده و مشوقی برای آغاز مذاکره تلقی نمیشوند.

معلوم نیست ایران از حمایت های خوددر منطقه بکاهد.اما اگر هدف ، تنها کاهش درآمد ایران باشد، دولت ترامپ کاهش هر قطره از صادرات نفت ایران را یک پیروزی تلقی خواهد کرد.

تاریخ به ما نشان داده که کاهش درآمد نفتی ، مانع حمایت ایران از متحدان منطقه ای نشده است.پیش از توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ نیز ایران از حزب الله حمایت و به عراق و به حکومت اسد کمک می کرد.

اگر سایر کشورها در نتیجه تحریمهای آمریکا صدمه ببینند ، ممکن است احساس خصومت با آمریکا موجب پیوند میان آنها شود و در نهایت راهی برای دور زدن نظام مالی آمریکا و جایگزین کردن آن بیابند و این ضرر بزرگی برای آمریکا خواهدبود.