مطالبه‌گری مسئولانه: هم عدالت هم استقلال و مرزبندی با دشمن

گروه سیاسی: محمدصادق شهبازی، دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی در یادداشت پیش رو، معتقد است: عدالت‌خواهان، معترض محدود کردن آزادی مستضعفین در فریاد دادخواهی مظلوم و نهی‌ازمنکر حکومتی هستند و به‌درستی می‌گویند امنیت مهم است، بدون آن هیچ‌چیز معنا ندارد؛ اما نباید به‌بهانه امنیت جلوی عدالت، آزادی و جمهوریت گرفته شود.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

اما از سوی دیگر برنامه دشمن برای برهم ریختن کشور و به خیابان آوردن مردم نیز واقعی است و اساساً تحریم برای تحقق آن شکل‌گرفته است.

هم‌چنین با برنامه دشمن برای تخریب جمهوری اسلامی با اسم رمز حقوق‌بشر مواجهیم؛ تصویر تیره از وضعیت حقوق‌بشر در ایران و آزادی‌های اجتماعی و مدنی ارائه‌شده و بسیاری از نهادهای قضایی، امنیتی، حافظان نظم و... به‌خاطر بعضی ضعف‌ها و -بسیاری اوقات نه به این دلیل که به‌خاطر- حرکت‌های انقلابی‌شان تخریب می‌شوند. البته بعضاً نیز تنگ‌نظری‌ها و ضعف‌هایی در این نهادها مثل همه نهادها و هرچیز بشری وجود دارد.

از سوی دیگر نهادهای قضایی، امنیتی، حافظان نظم و... به نفوذ دشمن در این اعتراضات اشاره می‌کنند که حق هم هست و بسیاری جاها نفوذی وجود دارد، یا دشمن دارد از ماجرا سوءاستفاده می‌کند یا برای آن برنامه دارد، یا بعضی مظلومین و مطالبه‌گران مرزبندی‌های لازم با دشمن را انجام نمی‌دهند و...

اما کامل قصه این نیست. ناکارآمدی و مطالبات جدی به‌ویژه به خاطر خصوصی‌سازی‌های بی‌ضابطه وجود دارد و بعضی مستضعفین هم مطالبات به‌حقی دارند. اگر به مطالبات به‌حق آن‌ها درون نظام (چه حکومت چه انقلابی‌ها، بسیجی‌ها و روحانیون که طبقه حاکم برشمرده می‌شوند) پرداخته شود و آن‌ها فرصت دادخواهی درون نظام داشته باشند و منتقدین درون گفتمان انقلاب و در چارچوب نظام دادخواهی کنند و مهم‌تر از همه ساختارهای حکومتی به مطالبات آنان پاسخ درست بدهند، نظام تثبیت و تقویت‌شده و پشتوانه اجتماعی آن تحکیم می‌شود. خود مردم هم برای تحقق مطالباتشان با دشمن و برانداز و ضدانقلاب مرزبندی می‌کنند.

اما وقتی چنین نمی‌شود، مردم راه‌حل خویش را خارج از نظام جستجو می‌کنند، آن‌وقت تعداد اعضای فلان کانال ضدانقلاب بالا می‌رود، نفوذی‌ها و منحرفین در مطالبات، قدرت نقش‌آفرینی پیدا می‌کنند و از همه بدتر مردم مقابل نظام قرار می‌گیرند و درنهایت نظام تضعیف می‌شود و امنیت عمومی از بین می‌رود.

عدالت‌خواهان هم باید تلاش کنند، ضمن مطالبه درست حقوق مظلومین و تلاش برای ایجاد پشتوانه قانونی برای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و فریاد دادخواهی مظلوم، این حرکت‌ها را درون گفتمان انقلاب و درون نظام انجام دهند، با دشمن نیز مرزبندی کنند. اگر ضعفی در عملکرد نهادهای مزبور می‌بینند، درون گفتمان انقلاب و با ادبیات عدالت‌خواهانه و نه حقوق‌بشری، با تحقیق و نه صرف ظن و گمان و نه با جابه‌جا کردن ظلم کوچک در قبال ظلم بزرگ (تخریب جمهوری اسلامی) به مطالبه و اصلاح‌گری بپردازند. اگر هم جایی نظم عمومی و امنیت کشور به‌صورت واقعی درخطر قرار گرفت (نه چنان‌که همیشه از طرف محافظه‌کاران با کوچک‌ترین مطالبه درخطر خوانده می‌شود)، شیوه مطالبه خود را عوض کنند.

هرجا نفوذ هست، تلاش کنند جریان‌های انقلابی را در مقابل نفوذی‌ها و منحرفین تقویت کنند و از بازی در پازل نفوذی‌ها و منحرفین و هم‌صدا شدن با آنان بپرهیزند. نظیر کاری که روحانیون اهوازی در دفاع از کارگران هفت تپه کردند و جریان انقلابی را مقابل نفودیها و مارکسیستها تقویت کردند.

مطالبه گران انقلابی همان‌گونه که در قبال ظلم به مردم و مستضعفین می‌ایستند در مقابل ظلم به نظام هم ایستادگی کنند. طبیعتاً یکی از لوازم این مطالبه درست و مرزبندی، دفاع از این نهادها مقابل تخریب‌های گسترده خارجی در مواردی است که آن‌ها اقدامات انقلابی انجام می‌دهند؛ البته نباید به بهانه این تخریب‌ها، نقد درون‌گفتمانی و اصلاح این نهادها و عملکردشان نیز مورد بی‌توجهی قرار بگیرد و در نگاه مردم، نظام و انقلابی‌ها(که بخشی از این نظامند) در مظان اتهام ناکارآمدی یا ظلم به مستضعفین و بی‌توجهی به آن‌ها واقع شوند.