شاه در رفت

اين نخستين باري نبود كه شاه فرار را بر قرار ترجيح مي داد اما اگر در سال 1332 با كودتايي سياه، آمريكا مهره دست نشانده خود را به كرسي حكومت بازگرداند در سال 57 ديگر نه مردم ايران پذيراي سلطنت بود و نه شاه توان رويارويي با موج خروشان انقلابيوني را داشت كه به رهبري حضرت امام خميني (ره) برپايي نظام سياسي نويني بر مبناي احكام و قوانين اسلامي را خواستار بودند.
فرار شاه آغاز فصلي جديد در حيات سياسي، اجتماعي، فرهنگي جامعه ايراني بود.

با روشن شدن جرقه هاي اوليه انقلاب و فشار نيروهاي مخالف رژيم و هماهنگي قيام هاي مردمي به رهبري امام خميني(ره) كنترل امنيت كشور از دست نيروهاي رژيم و حتي حكومت نظامي خارج شد. 
انقلاب ملت ايران اين بار هدف بنيادين از ميان برداشتن رژيم استبدادگرا، مردم‌ستيز، قانون‌گريز و سلطه‌پذير پهلوي و نيز مقابله با كشورهاي سلطه‌جوي حامي آن حكومت را دنبال مي كرد. البته حاميان خارجي نظام شاهنشاهي پهلوي براي مقابله با خواستهاي ملت ايران و حمايت بدون قيدوشرط از حكومت محمدرضا شاه دست به هر اقدامي مي زدند اما انقلاب اسلامي ملت ايران در سالهاي 1356- 1357 با موفقيت قرين شدو به رغم حمايتهاي تمام و كمال كشورهاي خارجي از شاه، كه حتي تا مدتها پس از سرنگوني قطعي رژيم پهلوي هم ادامه داشت، اين بار توطئه‌هاي مخالفان داخلي و دشمنان خارجي براي بازگرداندن دوباره شاه به رأس قدرت رابا شكست مواجه كرد.
مشكلات اقتصادي و نابساماني هاي ناشي از ريخت و پاش هاي گذشته از يك طرف و تشديد مخالفت ها با حكومت خودكامه و مفاسد و مشكلات ناشي از آن، به تدريج روند نهضتي را در جامعه شدت بخشيد.
سرانجام دولت آموزگار از كار بر كنار شد و شاه، شريف امامي را كه مهره انگليسي ها بود روي كار آورد تا بتواند در كنار حمايت امريكا، رضايت انگلستان را نيز جلب نمايد. انتخاب شريف امامي به نخست وزيري هم هيچ يك از انتظارات شاه را پاسخ گو نبود. چنانكه ناگزير به تشكيل دولت نظامي شد. دولت نظامي در همان چند روز اول ناتواني خود را در اداره امور كشور نشان داد.
همزمان با قيام هاي مردمي به رهبري امام خميني(ره) كنترل امنيت كشور از دست نيروهاي رژيم و حتي حكومت نظامي خارج شد.
سرانجام شاه روز 26 دي 1357 فرار را بر قرار ترجيح داد. پس از خروج شاه از ايران، موج شادي مردم را فرا گرفت و ملت با آمدن به خيابان ها و اظهار شادماني و پخش گل و شيريني اين پيروزي بزرگ را جشن گرفت و رژيم سلطنتي كمتر از يك ماه پس از فرار شاه سقوط كرد و طومار عمر رژيم سرتاسر ظلم و جور 2500 ساله ي شاهنشاهي روز 22 بهمن 1357، درهم پيچيده شد.

 

آتش قهر اُمت دامن «شاه» را گرفت

«فرار شاه» مژده پيروزي قريب الوقوع انقلاب اسلامي بود. آن روز تمامي مردم مسلمان ايران با برپايي جشني با شكوه، ابراز شادي و خرسندي كردند و هلهله كنان فرار جرثومه فساد را تهنيت گفتند.
شاه در مدت سي و اندي سال حكومت جابرانه با بكارگيري دستگاه‌هاي امنيتي و جاسوسي و ايجاد شبكه‌هاي مخوف ترور و شكنجه و استفاده از آخرين و پيشرفته‌ترين تسليحات نظامي و تشكيل ده‌ها كادر و نيرو‌هاي امنيتي و ويژه و ضد شورش، باعث ايجاد اعتراضات مردمي شد. شاه كه بار‌ها در سركوب مردم تجربه آموخته و در كشتار، شكنجه و ديكتاتوري موفق بود، توان مقابله با مبارزات مردمي را در خود نديد.
شاه مستبد، سيطره سلطه‌گران شرق و غرب را در ايران گسترش داد. او فرمان قتل‌عام‌هاي خونيني را در كشور صادر كرد تا بقاياي حكومت جابرانه خويش را حفظ كند. سرانجام خون شهدا گريبانش را گرفت و آتش قهر امت بر دامانش افروخته شد. او در 26 دي ماه 57 به اتفاق همسرش با هواپيماي اختصاصي و مجلل خود ايران را ترك كرد و گفت: «من براي معالجه و استراحت مي‌روم». در حالي كه همه مردم مي‌دانستند كه او از ترس جانش، فرار كرده است. در واكنش به فرار شاه از ايران، امام خميني (ره) در همان روز طي بيانيه‌اي خروج شاه را اولين مرحله پايان يافتن سلطه جنايت بار 50 ساله رژيم پهلوي عنوان كرد و اين پيروزي را به ملت ايران تبريك گفت.

 

«شاه رفت» اين عنواني بود كه در صدر روزنامه‌هاي كشور آن زمان به چاپ رسيد. البته انتخاب اين تيتر هم شرايط خاص خودش را داشت. آن زمان شاه براي سرپوشاني بر اشتباهاتش و نجات خود از دست مخالفان حكومت، مطبوعات را مجبور به سانسور مي‌كرد. امام (ره) در 17 دي ماه 57 طي پيامي به اهالي مطبوعات، از آن‌ها به جهت اينكه زيربار زور رژيم پهلوي نرفتند تشكر كرد.
در اين پيام آمده است: «از اعتصاب كنندگان محترم مطبوعات كه زير بار سانسور ديكتاتوري نرفتند، تشكر مي‌كنم و اكنون كه دولت غيرقانوني جديد مدعي برداشتن سانسور است، آقايان به كار ادامه دهند و از اعتصاب بيرون آيند تا تكليف ملت با دولت غيرقانوني معلوم شود.» از اين رو پس از فرار شاه، در روزنامه «كيهان» و «اطلاعات» چنين تيتري منتشر شد.
«فرار شاه» مژده پيروزي قريب الوقوع انقلاب اسلامي بود. آن روز تمامي مردم مسلمان ايران با برپايي جشني با شكوه، ابراز شادي و خرسندي كردند. مردم هلهله كنان فرار جرثومه فساد را تهنيت گفتند، برف پاكن‌ها به رقص درآمدند، چراغ اتوبوس‌ها روشن شد و .... هياهويي برپا شده بود. هر كسي به طريقي نفرت خود را از شاه نشان مي‌داد؛ برخي مجسمه شاه را مي‌شكستند، برخي ديگر عكس شاه را در اسكناس‌ها پاره مي‌كردند.
 12 بهمن با ورود حضرت امام به كشور، تيتر ماندگار ديگري در روزنامه‌ها چاپ شد. در تيتر صفحه اول روزنامه‌ها نوشته شده بود: «امام آمد». با ورود حضرت امام به كشور، مردم يك صدا شعار مي‌دادند و مي‌گفتند: «خميني‌اي امام». 26 روز بعد از خروج شاه، در 22 بهمن ثمره خون پاك شهدا به ثمر نشست و انقلاب اسلامي ملت ايران به پيروزي رسيد.
سرانجام شاه پهلوي پس از 18 ماه دربدري در كشور‌هاي مختلف، پنجم مرداد سال 59 در مصر از دنيا رفت.