لایی خوردن از صنعت فوتبال

گروه اجتماعی: حجت‌الاسلام محسن قنبریان در یادداشت زیر از نگاهی درست به صنعت فوتبال پرداخته و معتقد است صنعت فوتبال یک کل به هم تنیده است که فرهنگ خود، سیاست خود، اقتصاد و حتی ارزش‌های خود را دارد. تجزیه‌اش و تقنین برای اجزای متجزی آن و به فرض مذکورش، لایی خوردن از فوتبال است!

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

«زنان برنده بازی آزادی» تیتر اول و معنادار یک روزنامه سیاسی پس از بازی برگشت پرسپولیس-کاشیماست.
وقتی آزادی، ورود به ورزشگاه باشد، راست می‌گوید. زنان برنده شدند آن‌هم به‌وسیله بازی!
کاش این آزادی برای کامیون داران، معدنچیان، کارگران بی حقوق و...هم بود که اقلاً حاشیه نماز جمعه‌ای مطالبه به‌حق خود را آرام‌تر از ورزشگاه فریاد کنند. یا کاش بازی‌ای هم بود که بتوان جدی‌ترین چیز زندگی -یعنی نان سفره بچه‌ها- را بشود با سوت و کف گرفت!
نمی‌دانم فردا دادستان یا مراجعی از قم خط‌ و نشان یا فتوا صادر می‌کنند یا مسئله درگوشی حل‌شده است!
مثلاً در جلسه سران قوا برای نقشه راه گذر از تحریم ترامپ، این سطح از آزادی اجتماعی سوپاپ اطمینان فشار تحریم‌ها بر مردم قرار داده‌شده است تا شوت و سوت، گرانی نرخ را تسکین دهد!(گفتم مثلاً!)
تهیه این حضور از قبل دیده شد. وقتی تب فوتبال را چند درجه داغ‌تر کردند. دانش‌آموزان دسته‌جمعی زنگ تماشای پرسپولیس را تجربه کردند و مردم دور از آزادی برای دیدن بازی سینما رفتند!
حالا خط‌ و نشان برای این کنج ماجرا (حضور بانوان)، خط‌ و نشان و پرونده‌سازی برای هذیان آدم تب‌داری است که به ۴۰ درجه رسیده است!
متأسفانه نظام حقوقی و حتی فقهی ما هنوز درک درستی از صنعت سرگرمی در دنیای مدرن ندارد.
صد هزار تماشاگر حاضر و میلیون‌ها تماشاگر غایب برای ۲۲ بازیکن را برایش ورزش می‌خوانند!
او هم بجای حمل شایع و نگاه میدانی، هنوز به فرض مذکور جواب می‌دهد! مسئله را در حد ساق لخت بازیکنان -که یک‌هزارم سینماهای خانگی دیده می‌شود- و احیاناً شنیدن چند فحش رکیک می‌بیند!
هنوز این میلیون‌ها را تماشاگر می‌فهمیم نه بازیگر و کنشگر یک صنعت مدرن!
صنعت فوتبال یک کل به هم تنیده است که فرهنگ خود، سیاست خود، اقتصاد و حتی ارزش‌های خود را دارد. تجزیه‌اش و تقنین برای اجزای متجزی آن و به فرض مذکورش، لایی خوردن از فوتبال است!

فوتبال غیر از تشویق با موج مکزیکی و ایسلندی و کنسرت زنده ۱۰۰ هزارنفری، گردش مالی حیرت‌آور حاشیه زمین هم دارد. شرط‌بندی‌هایش از همه قمارخانه‌های دنیا بیشتر و بزرگ‌تر است. فیفا هم مثل fatf بازی‌های خود را دارد از شرط حضور زنان تا منع پرچم بزرگ امام حسین (ع) در بازی شب‌های محرم و...
سیاست‌بازان (داخلی و خارجی) هم‌بازی خود را با فوتبال می‌کنند. شوت و سوت در طول تاریخ فوتبال تیزی سازش، تبعیض و ظلم را کاسته و مسکن و مخدر ملت‌ها بوده است (رجوع به تاریخ سیاسی المپیک و جام جهانی).
به‌راحتی خلاف اصل ۳۰ قانون اساسی، لایحه‌های فروش مدارس آموزش‌وپرورش به سرمایه‌داران نو به نو می‌رسد و دیگر نام غیرانتفاعی هم به سرمایه‌گذاری و سود بری تغییر می‌کند. مدارسی با شهریه‌های چند ده‌میلیونی در تهران رقیب مدارسی در طویله، بدون دیوار یا دیواری فروریخته بر دانش‌آموز سر برمی‌آورد و تبعیض آموزشی و به‌تبع تبعیض شغلی و مدیریتی و... را بنیان می‌نهد؛ و توجیه همه این‌ها یک‌کلام است: دولت توان مالی اداره آموزش‌وپرورش را ندارد!
اما توان باشگاه‌داری دارد! فقط بدهکاری سرخ-آبی ها از بودجه آن طویله نشین ها ۱۱۰ میلیارد بود (سال ۹۳) یعنی فقط ۴۰ تا از بودجه کل وزارت ورزش ایران کمتر!
حقوق بازیکنان و مربیان فوتبال، از نجومی‌ترین حقوق در ایران است. سال‌ها قبل یک مربی وطنی از یکی از این باشگاه‌ها دقیقه‌ای ۵۱۸۰۰۰ تومان می‌گرفت! کجا تا بازیکن و مربی خارجی ورقم به دلار!
همه این‌ها از بودجه عمومی کشوری است که آن وضع معدنچی و کارگرش است!
قبول کنید شوت و سوت فوتبال معجزه می‌کند که همان بدبخت‌ها را هم به تماشا می‌کشاند و منتقد را هم هو می‌کنند!

انتهای پیام/#