آیا نباید به خاطر قتل خاشقچی ایران را تحریم کنیم؟

گروه سیاسی ـ علی علیزاده*: جهان هفده روز دنبال خاشقچی می‌گردد. تمام تلویزیون‌ها بیست‌وچهارساعته مشغول وراجی دراین‌باره. تمام تحلیلگران جهان (به‌غیراز کاملیا انتخابی تحلیلگر ایران اینترنشنال) حدس می‌زنند کار سعودی بوده و در کنسول به قتل رسیده. سعودی هم با اعتمادبه‌نفس می‌گوید در سفارت هیچ جنازه‌ای نیست و ما هم هیچ اطلاعی نداریم.

به گزارش بولتن نیوز، مجله Wrap مصاحبه‌ای با تیتر بزرگ درباره خاشقچی و درخطر بودن جان بقیه خبرنگاران می‌نویسید. شخصت مصاحبه؟ مسیح علینژاد که می‌گوید از مرگ خاشقچی وحشت کرده و معتقد است دولت ایران می‌خواهد او را هم سر به نیست کند. با خود فکر می‌کنی خاشقچی را به ایران وصل کردن دکترای بی‌وطنی می‌خواهد.
ناگهان دیشب بن سلمان یادش آمد تمام مدت چیزهایی می‌دانسته. حالا میگویند خاشقچی رفته کنسول و مشت‌زنی و دعوا راه انداخته و خودش را به قتل رسانده.
فکر می‌کنی رسوایی بدتر از این ممکن است؟ هم برای سعودی هم برای آمریکایی که باید به شعور سیصد میلیون شهروندش توهین کند و این مزخرف را بجای خبر به خوردشان بدهد.
فکر می‌کنی آبروریزی از این بزرگ‌تر؟ هم برای غرب پرادعای طرفدار حقوق بشری که سالی یک‌بار باید کثافت‌کاری‌های بن سلمان را ببیند و دروغ‌های کودکانه بعدش را بشنود و هم برای آن اپوزیسیونی که یک سال پیش این موقع اصلاحات بنیادی بن سلمان را در بوق کرده و بر سر ایرانیان می‌زدند که از سعودی هم کمترید.
فکر می‌کنی اپوزیسیون بعد از چنین بی‌شرمی یک هفته‌ منفعل و ساکت می‌شود.
ناگهان سیل نوشته‌های «تصادفی» و خودجوش اپوزیسیون را می‌بینی که مشغول عزاداری برای قتل فروهرها و زهرا کاظمی و کالبدشکافی تاریخ قتل سیاسی در ایران از هخامنشیان تا امروز می‌شوند.

یعنی قتل خاشقچی توسط بن سلمان هم محرک حمله به حکومت ایران می‌شود؟ چراکه نه. وقتی یازده سپتامبری که تحقیقات مقامات آمریکا به‌صراحت نشان داده با دخالت سفارت عربستان در واشنگتن بوده به ایران وصل می‌شود چرا خاشقچی وصل نشود؟ یازده سپتامبری که به خاطرش دو کشور افغانستان و عراق تا امروز اشغال‌شده و به هیچ تبدیل‌شده‌اند.
اسامی خبرنگارانی که خاشقچی را به قتل‌های ایران وصل می‌کنند را مرور می‌کنی. کشف می‌کنی به‌صورت «کاملاً تصادفی» اکثریت این خبرنگاران یا مستقیماً برای سعودی کار می‌کنند و یا غیرمستقیم بودجه سازمانشان به سعودی وصل است.
از این خبرنگاران بپرسی اغلبشان انکار می‌کنند که محل کار یا بودجه‌شان روی نگاه و نظرشان تأثیری داشته است. فکر می‌کنند چون دستورالعمل کتبی نداشته‌اند آزادند. آن‌ها بر خویش جاهل‌اند ولی ما میدانیم که معیشت و شرایط زیست مادی و اقتصاد، ایدئولوژی انسان را تعیین می‌کند و به آگاهی تعین می‌بخشد.
تیتر این متن کنایی است و نه جدی. لطفاً از این تیتر بهانه‌ای برای نفوذی بودن نگارنده استخراج نکنید.

*تحلیلگر و کارشناس مسائل سیاسی

انتهای پیام/#