گلچین با خود و با جهان به صلح رسیده بود

به گزارش بولتن نیوز، مراسم یادبود زنده‎یاد نادر گلچین عصر روز گذشته، جمعه 13 مهر با حضور هنرمندانی چون کامبیز روشن‎روان، عباس خوشدل، معصومه مهرعلی، فاضل جمشیدی، سالار عقیلی، حریر شریعت‎زاده، عزت‎الله رمضانی‌فر، افلیا پرتو، علی ایزدی، پوران وفادار، سیما مافیها، علی‌اصغر شاه‌‍‌زیدی، میلاد کیائی، خانواده منصور نریمان، شهرام صارمی، بیژن بیژنی، هاشم احمدوند، ابولفضل صادقی‌نژاد، آرش نصیری، حامد فومنی، علی رستمیان جواد ماهری‌نیا، سبحان مهدی‌پور، یدالله کابلی‌خوانساری، سیدعباس سجادی، داوود حیدری، مهران ‌مهرنیا، مرتضی‌گودرزی، کاسعلی‌اکبرپور و جمعی از علاقه‌مندان موسیقی در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

در آغاز این مراسم که به مناسبت نخستین سالروز درگذشت نادر گلچین برگزار می‎شد، فاضل جمشیدی که اجرای برنامه را بر عهده داشت ضمن خوش آمدگویی به حاضران، گفت: به حق می‎توانیم نادر گلچین را از نوادر موسیقی امروز بدانیم.

سپس عباس خوشدل (آهنگساز و رهبر ارکستر) طی سخنانی گفت: در آواز ایرانی می‎توان از سه شخصیت نام برد: بنان، اکبر گلپایگانی و نادر گلچین که صدایشان رنگ خاصی دارد و از این جهت شاخصند. صدای نادر گلچین پدیده خاصی است و مشابهی برای آن نمی‎توان یافت. هنرمند باید به جایی برسد که احساسش بر تکنیکش حاکم باشد و گلچین به این جایگاه رسیده بود. چیزی که امروزه ما کمتر شاهد آنیم.

آهنگساز «نوای کاروان» ادامه داد: من یکی از قدیمی‌ترین افرادی هستم که سابقه همکاری با او را داشتم. آنقدر استادی و تبحر داشت که به ترانه‌ها روح می‌بخشید، با عشق می‌خواند و عظمت صدا داشت. او با آهنگسازان مطرحی چون فرامرز پایور کار کرد.

خوشدل در پایان افزود: قطعه زمانی ماندگار می‌شود که آهنگساز، شاعر و خواننده با هم هماهنگ باشند، چیزی که امروز کمتر شاهد آنیم. امیدوارم نسل جدید نیز به این امور توجه کنند تا ماندگاری موسیقی ایرانی بیش از پیش حفظ شود.

سخنران بعدی مراسم کامبیز روشن‎روان بود که در وصف نادر گلچین گفت: گلچین هیچ گاه استاد آواز نداشته، فقط صدای اساتید را می‎شنید و تکنیک‎های آن‌ها را به کار می‎برد. اما به چه دلیل این تبحر و استادی را داشت؟ شاید کمتر کسی بداند که استاد گلچین پیش از آن که خواننده باشد هنرمند تئاتر بود و همین امر به او کمک کرد تا کلمات را صحیح ادا کند، غلت‎های زیبا بیافریند و حس کلمات را درست منتقل کند به گونه‎ای که بر دل و جان مخاطب بنشیند.

او افزود: گلچین حافظه‌ای قوی داشت و این لازمه یک هنرمند است. او ژن و شَم موسیقی داشت و همواره تلاش و ممارست می‎کرد و این رمز ماندگاری‌اش بود. امیدوارم روزی تمام خاطرات هنرمندان به کتابی تبدیل شود تا آیندگان بدانند و زندگی و منش و روش بزرگان عرصه هنر برای آیندگان همچون گنجینه‎ای حفظ شود.

سخنران بعدی مراسم معصومه مهرعلی، از شاگردان استاد شجریان بود که گفت: الان که صدای استاد پخش می‎شد نتوانستم احساساتم را کنترل کنم، چرا که عشق او به موسیقی با تمام وجود بود. گلچین از نوادر موسیقی بود. من از استاد بسیار آموختم و معتقدم تقلید از گلچین عملی نیست. برای من ایشان از دنیا نرفته‎اند، او زنده است و ما همه دوستش داریم.

در ادامه برنامه سپس سهیل محمودی (شاعر) طی سخنانی گفت: اوایل دهه هشتاد با استاد گلچین آشنا شدم. اولین نکته‎ای که در برخورد با استاد می‎دیدیم و حتی همین اواخر هم وجود داشت این بود که گلچین با خود و با جهان به صلح رسیده بود، هیچ کینه، بخل و تندی نمی‎ورزید. این به دلیل دمخور و مانوس بودن او با ادبیات و شعر بود. او تربیت شده شعر بود. او شعر را درست می‎خواند. با همه عالم به رحمت برخورد می‎کرد. این رحمت نیاز جامعه امروز است، جامعه امروز به تحمل یکدیگر و امنیت رفتاری من و شما نیاز دارد.

سالار عقیلی (خواننده موسیقی ایرانی) نیز پیش از اجرای خود گفت: من متاسفانه آخرین نسلی هستم که استاد را از نزدیک دیدم، متاسفم که نتوانستم بیشتر در خدمت ایشان باشم، اما برایم مایه مباهات است که در مراسم یادبود این هنرمند می‎خوانم. استاد نادر گلچین یکی از تاثیرگذارترین افراد در عرصه موسیقی بود.

بخش دیگر برنامه به اجرای سالار عقیلی و نی‎نوازی فردین لاهورپور اختصاص داشت.

در پایان، نازنین دلدارگلچین، فرزند نادر گلچین پیام تشکر خانواده این هنرمند را قرائت کرد و در نهایت از اعضای خانواده زنده‎یاد گلچین دعوت شد تا ضمن حضور در جایگاه، یاد و خاطره این هنرمند فقید را گرامی بدارند.