محوريت جنبش سبز در بهار عربي!

کیهان:

يكي از مخالفان خارج نشين كه مدت ها با نشريات اصلاح طلب همكاري داشته، مي گويد انقلاب هاي عربي نتيجه رويارويي قدرتمندانه جمهوري اسلامي با انواع بحران سازي هاي آمريكا به ويژه حوادث پس از انتخابات سال 88 بوده است.
داريوش سجادي در وبلاگ خود (سخن) ضمن به كارگيري تيتري طعنه آميز (محوريت جنبش سبز در بهار عربي!) نوشت: اعتراف تلويزيون فارسي بي بي سي به تفوق اسلام خواهي در قيام مردمي مصر هر چند با تاخير همراه بود اما مي توان از چنين اعترافي، قدرت تحميل واقعيت به توهم اصحاب رسانه هاي مغرض را مستفاد كرد. هرچند اعتراف با تاخير بي بي سي عاري از شيطنت نبود. اين گزارش آنجا به شيطنت نزديك شد كه مقابل دوربين بي بي سي در اعتراف به ماهيت اسلامي بدنه مردمي قيام مصر، ناشيانه بند را آب داد و با آغشته كردن خبر مزبور به سليقه و داوري خود، اظهار داشت؛ بالاخره چيزي كه «همه» از آن «نگران» بودند، اتفاق افتاد و رهبري قيام مصري ها در اختيار اقشار مذهبي قرار گرفت(!)
سجادي نوشت: علي رغم اين مي توان اعتراف ولو از سر اكراه بي بي سي را به فال نيك گرفت چرا كه 6 ماه پيش تر ديگر خبرنگار بي بي سي از قاهره و از عمق ميدان التحرير، شيطنت آميز و بازيگوشانه تلاش كرد با يافتن يك دختر بي حجاب در ميانه معترضين در «التحرير» جنبش انقلابي مردم مصر را به نفع منويات هرهري مسلكانه و عشرت طلبي شخصي اش مصادره كند!
وي در تخطئه جريان موسوم به سبز نوشت: صرف نظر از ناتواني مغرضان در فهم انقلاب هاي منطقه يا نارفيقي ايشان با ديناميزم نه چندان پنهان در تحولات مزبور، يك واقعيت را نمي توان كتمان كرد و آن اينكه براي فهم چيستي و چرايي قيام هاي خاورميانه نبايد و نمي توان گوشه چشمي به تحولات سياسي- اجتماعي ايران نداشت. بلاترديد قيام هاي متاخر در خاورميانه را به نوعي مي توان ملهم از آني دانست كه از فرداي انتخابات رياست جمهوري بالغ بر 8 ماه غريد اما دولتش مستاجل بود. ليكن با فرض پذيرش چنين نسبتي بين جنبش سبز ايران و قيام هاي خاورميانه بلافاصله بايد اذعان داشت رابطه اين قيام ها با جنبش سبز قبل از «برهان استقراء» اتكاي بر «برهان خلف» دارد!
وي در توضيح ديدگاه خود نوشت: براي فهم نقش آفريني جنبش سبز در خيزش ضدديكتاتوري در خاورميانه بايد به نقش و جايگاه محوري جمهوري اسلامي ايران به عنوان نظامي برآمده از كانون يك انقلاب ضداستبدادي و ضداستكباري نزد حافظه تاريخي ملت هاي مسلمان در خاورميانه توجه كرد. صورت مسئله از انقلاب اسلامي سال 57 ايران در ذهنيت مسلمانان خاورميانه مبتني بر بهتي اوليه از انقلابي بود كه توانست در يك نظام دو قطبي جهاني، ضمن پيروزي بر «ديكتاتوري قدرتمند و وابسته پهلوي» مستقل و بدون اتكاي بر «ابرقدرت شرقي» سينه به سينه ابرقدرت غربي ايستاده و هماوردي كند. واكنش اوليه ملت هاي مسلمان خاورميانه آن هم در موقعيتي كه خود نيز نوعا مبتلا به حكومت هايي مشابه با ديكتاتوري پهلوي بودند «به تماشا نشستن فرجام چنان انقلاب و نظام جسور و ساختارشكني بود.»
سجادي يادآور شد: طي اين 3 دهه آمريكا به منظور «تنبيه ايران» و متقابلا «تنبه ديگران» به منظور اجتناب از الگوبرداري از رفتار ايران كوشيد هزينه هاي زيست مستقلانه و انقلابي ايران را تا آن اندازه بالا ببرد تا از سويي حكومت برخاسته از انقلاب اسلامي را در بلند مدت تضعيف و بلكه از طريق فرسودن انگيزه پايگاه مردمي اين انقلاب با تحميل مضايقه ها و مضيقه هاي امنيتي و معيشتي، حكام در تهران را به تسليم وادارد و همزمان اين هشدار را به گوش ملت هاي حاشيه اين نظام سركش برسانند كه: زنهار! در الگوبرداري از مدل خميني لاجرم از مكافات عمل غافل نشوند.
وي با برشمردن فهرست شكست هاي آمريكا مقابل ايران از جمله در فتنه سبز نوشت: بعد از 30 سال حاشيه نشيني و نظاره گري بر فرجام اين چالش نابرابر نهايتا ضمن محاسبه «هزينه- فايده» از ترديد خارج شد و به اين صرافت افتاد كه با توجه به توفيق انقلاب اسلامي در خروج ظفرمندانه از تمامي آوردگاههاي مبتلابه، ايشان نيز مي توانند! بر اين اساس جنبش سبز را به صراحت مي توان كانوني ترين آوردگاه جمهوري اسلامي نزد مسلمانان منطقه به حساب آورد.