روزنه‌ی امید

گروه سیاسی: خدا رحمت کند قدیمی‎ها را؛ یکی از بستگان مرحوم ما، تاجری دنیادیده و زحمت‌کشیده بود؛ از نوجوانی کار کرده و در میان‎سالی، آرام آرام به یکی از بزرگان رشته کاری خود بدل گشته بود؛ آن‎سان که پای جواز کسب بسیاری از کاسبان هم‎صنفش، نام و امضای او هنوز به چشم می‌خورد. به قدری فعال و کاری بود که با وجود سال‎ها بیماری، خانه‎نشین نمی‎شد و تمام دوره درمان و جراحی و نهایتاً مرگ او کم‎تر از یک ماه طول کشید؛ با این حال، وقتی از دنیا رفت، تمام آن نام و اعتبار که ده‌‎ها سال برایش زحمت کشیده بود هم، با او رفت. نه فرزندان خودش و نه شرکایش، هیچ‌یک وارد کار آن‎ها نشدند؛ درواقع حضور پررنگ و فعال خود او و شرکایش جایی برای نسل بعدی باقی نمی‎گذاشت تا در کنار آن‎ها تجربه بیاندوزند و ‎هم‎کارشان شوند و بعدها بتوانند نام و اعتبار برآمده از زحمت سالیان ایشان را امتداد بخشند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مباحثات، حالا حکایت تعامل نظام اسلامی و مبارزان نسل اول و جهادگران نسل دوم با جوانان انقلابی‎ نسل سوم است! حقیقت آن است امتزاج فلز نسل اول و دوم در تنور دفاع مقدس، کار را برای انقلاب و نظام آسان کرد؛ اما اکنون وقت زیادی از زمان واگذاری مدیریت‎های گوناگون کشور به نسل سوم انقلاب باقی نمانده‎است. این دوی امدادی حالا و در چهل‎سالگی انقلاب به مرحله‎ای رسیده است که باید دونده‎ی از نفس افتاده‎ی قبلی، چوب را به دونده‎ی تازه نفس بعدی بسپارد تا انقلاب اسلامی همچنان جریان داشته باشد و نظام اسلامی بتواند از مدیریت جهادی و انقلابی نخبگان نسل سوم بهره‎مند گردد و البته زمان زیادی هم برای این انتقال باقی نیست. بهانه‎ی اصلی بسیاری از مدیران نسل پیشین، لزوم وجود پختگی برای مدیران جدید است، اما سن پختگی همراه با سن خود آنان افزایش یافته است؛ به‌گونه‌‏ای که فرماندهان و مدیران ۲۰ ساله و ۳۰ ساله اول انقلاب، حالا در ۶۰ سالگی ۷۰ سالگی هنوز نسل بعدی را دارای پختگی لازم نمی‌بینند.

به رغم رهنمودها و پی‎گیری‎های رهبر گرامی اما همین تنگ‎چشمی و خودمحوری درلایه‎های گوناگون مدیریت نظام اسلامی، فروبستگی جریان اصلاح و پیشرفت امور در کشور را رقم زد و روند تغییرات مثبت و انقلابی را هرروز کندتر کرد. انقلابی‎گری و جهاد مخلصانه درمیدان عمل، جای خود را به منفعت‎سنجی و راحت‎طلبی داد و فضای بده‎بستان‎های مدیران محافظه‎کار، نفس نظام و انقلاب را تنگ‎ کرد. جوانان انقلابی دهه‎ی هشتاد و نود که خاطرات فرماندهان جوان بیست و چند ساله‎ی دفاع مقدس را ‎خوانده وخبرهای انتصاب جوانان سی و چند ساله از سوی رهبر گرامی را شنیده بودند، با مدیران تکراری و تاریخ‎مصرف‎گذشته‎ای مواجه می‎شدند که در عوض جایگزینی با نیروهای جوان و پر نشاط، تنها جابه‎جا می‎گشتند و این روندِ راه‎بند، ناامیدی و بیم از آینده را به همراه داشت.

سازمان تبلیغات، باید از کرختی سازمانی فعلی خلاص شود و با حضور طلاب جوان و باانگیزه در میدان تبلیغ معارف اسلامی، پرچم‎دار و پیش‎رو باشد. عمل‎کرد کارشناسانه، انقلابی و جهادی حجت‎الاسلام محمد قمی در این مسؤولیت، راه را برای تغییرات مثبت و جوان‎گرایی مستمر در عالی‎ترین سطوح مدیریت نظام اسلامی هموار خواهد ساخت.

اما دیروز با پی‎گیری و حکم رهبر انقلاب، مدیریت بزرگ‌ترین نهاد تبلیغی ـ فرهنگی نظام بر دوش جوانی سی‎و‎هفت ساله نهاده شد تاروزنه‎ای از امید برای حضور نخبگان جوان، انقلابی، پرکار و جهادی در مدیریت‎ عرصه‎های گوناگون نظام اسلامی گشوده شود.

ویژگی اصلی حجت‎الاسلام محمد قمی، رئیس جدید سازمان تبلیغات اسلامی، فراتر از دانش، تجربه، تلاش، تدبیر، نشاط و ارتباط با بدنه جوان حوزه و دانشگاه، خودساخته‎ بودن و تواضع توأمان اوست. سال ۱۳۸۰ که محمد قمی بیست‌ساله برای ادامه تحصیلات دینی به قم آمد، یک طلبه‎ی ساده بود مانند طلاب دیگر؛ نه آقازاده (به معنای مصطلح) و نه سفارش‌شده از جایی خاص.

از همان آغاز طلبگی، برای تبلیغ به اقصی نقاط ایران رفت و بی هیچ ادعا و سروصدا، سال‎ها در کنار درس و بحث طلبگی معارف اسلامی را برای مجامع دانشجویی به سوغات برد. از خرمن دانش اساتید مختلف بهره گرفت و درکنار برخی از آن‎ها به کار فرهنگی مشغول شد. نه حفظ احترام بزرگان مانع تفکر نقاد او می‎شد و نه نشاط و نوآوری او بهانه‎ای برای طعن و طرد پیش‎کسوتان. اخلاق‎مداری و آزادگی، در کنار تحصیل مستمر و تلاش خستگی ناپذیر از یک سو و بصیرت و بینش انقلابی و ولایی همراه با تعبد و اخلاص از سوی دیگر، قدم به قدم راه را بر او گشود و پله پله او را بالا برد. تا پیش از این انتصاب مبارک، او محجوب و بی‎ادعا، علاوه بر تدریس و تبلیغ، مؤسس و مدیر موفق‎ترین حوزه‎ی علمیه دانشجویی کشور در دانشگاه شریف بود که فراتر از همه نهادهای فرهنگی مسؤول و مربوط، تلاش مثمر و مفید داشت و با گسترش این حوزه دانشجویی در دیگر دانشگاه‎ها، ارتباطی تنگاتنگ با دانش‎آموختگان و نخبگان انقلابی دانشگاه‎های تهران برقرار کرده بود. کارنامه‎ی جهاد فرهنگی ـ تبلیغی او به قدری درخشان بود که با همه‎ی گم‎نامی و بی‌ادعایی، درچشم رهبر انقلاب به‌عنوان مدیری لایق جلوه کرد و فرای همه‎ی مشاهیر محتمل، قلم اعتماد رهبر معظم به نام او چرخید.

با این انتصاب، نظام و انقلاب در عمل نشان داد که فضای کار و مجاهدت در عالی‎ترین سطوح به روی نخبگان انقلابی نسل سوم که مجاهدانه در میدان عمل به وظائف خود مشغولند، گشوده است؛ هرچند تنها بر توان و تلاش خود تکیه کرده باشند و نه بر شهرت و شناخت از قِبل این و آن!

حالا او وظیفه‎ای خطیری بر دوش دارد؛ باید قدردان این اعتماد انقلابی رهبر معظم باشد و بر انجام وظائف محول‌شده در حکم انتصاب و نمودار سازمانی آن نهاد فرهنگی، چنان اهتمام کند که امیدها و نویدها در بهره‎گیری نظام و رهبری از نخبگان نسل سوم انقلاب هر روز بیش‌تر شود. سازمان تبلیغات، باید از کرختی سازمانی فعلی خلاص شود و با حضور طلاب جوان و باانگیزه در میدان تبلیغ معارف اسلامی، پرچم‎دار و پیش‎رو باشد. عمل‎کرد کارشناسانه، انقلابی و جهادی حجت‎الاسلام محمد قمی در این مسؤولیت، راه را برای تغییرات مثبت و جوان‎گرایی مستمر در عالی‎ترین سطوح مدیریت نظام اسلامی هموار خواهد ساخت.