فلسفه وجودی شما چیست؟!

گروه سیاسی: حسین شمسیان – استاد حقوق و عضو شورای سردبیری روزنامه کیهان، در یادداشت پیش رو که پیرامون زلزله ناگوار کرمانشاه نگاشته، معتقد است مردم در همین یکی دوروز اولیه خیلی نیازمند مساعدت هستند و فلسفه وجودی آن سازمان های عریض و طویل و بودجه خوار، دقیقا برای همین روزهای اول است.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که در صفحه اجتماعی نگارنده نیز منتشر شده، به شرح زیر است:

زلزله تلخ و مصیبت بار غرب کشور، مردم را عزادار و سیل کمک ها را راهی مناطق کرد. اما کمک رسانی کار مردم نیست و امکانات و زیر ساخت های خاصی می طلبد.
همین موضوع، ابهاماتی در اذهان بوجود می آورد و برای حل آنها نیازمند مرور برخی اعداد هستیم.
توجه کنید:
بر اساس سرشماری سال 95 جمعیت کل استان کرمانشاه یک میلیون و نهصد و پنجاه و دو هزار نفر بوده است.
اماخوشبختانه کل استان درگیر آسیب زلزله نشده و تنها برخی از مناطق آن سوگوار است.
سرپل ذهاب با 45هزار نفر
قصر شیرین با 23 هزار نفر
ثلاث باباجانی با 35هزار نفر
مناطق اصلی آسیب دیده هستند.
کل جمعیت این مناطق، حدود 103هزار نفر است.
اگر مناطق روستایی این شهرها معادل مناطق شهری باشد (که البته نیست) و اگر صد در صد واحدهای مسکونی این مناطق ویران شده باشد (که خوشبختانه چنین نشده) کل جمعیت درگیر در حادثه حدود 200هزار نفر است.

ما سازمان بسیار عظیم و پر امکاناتی بنام هلال احمر داریم.
مجموعه بسیار مهمی برای رویارویی با حوادث غیر مترقبه داریم.
آیا این دو مجموعه توان تامین 200 هزار پتو یا 50 هزار چادر را ندارند!!؟
آیا ️در انبارهای آنها 200 هزار بطری آب شرب و یا 400 هزار وعده غذا وجود ندارد!؟
استان های همدان، ایلام و کردستان، معین استان کرمانشاه هستند، آیا ستاد مدیریت بحران و هلال احمر آن استان ها برای چنین لحظه ای آمده نیستند!؟
واقعا برای یک زلزله با در بر گیری 200 هزار نفری، باید سر هر کوی و برزن چادر برپا کرد و دست نیاز به طرف مردم دراز کرد!؟(موضوع نوع دوستی و وظیفه ما در یاری به هموطنان، امری مقدس و در عین حال مجزا از بحث فعلی است)
آیا باید علیرغم حضور مخلصانه ارتش قهرمان و سپاه سرافراز، شاهد استمرار نابسامانی ها باشیم!؟
پر واضح است که به سامان شدن اوضاع، در یک روز ممکن نیست اما اتفاقا مردم در همین یکی دوروز اولیه خیلی نیازمند مساعدت هستند و فلسفه وجودی آن سازمان های عریض و طویل و بودجه خوار، دقیقا برای همین روزهای اول است.
قابل قبول نیست که همزمان با یک زلزله کم آسیب و محدود، ارکان فکری و روانی جامعه هم ویران شود و در اثر ناکارآمدی و بی عرضگی برخی و در پی فضا سازی و سیاسی کاری برخی دیگر، حس آشفتگی و بی سامانی به جامعه منتقل شود.
این معما قابل حل است، اگر دولت به جایی سیاسی کاری، اراده ای داشته باشد و دست از موج سواری روی عزای مردم بردارد.

انتهای پیام/#