طالبانی را کوچک کردند ولی او همیشه بزرگ خواهد ماند

گروه بین الملل: مام جلال سرانجام بعد از 84 سال مبارزه خستگی ناپذیر سرانجام ندای حق را لبیک گفت و در میان شور و شوق مردمی شهر و دیارش را ترک کرد. جلال طالبانی رئیس جمهوری که به حق در تاریخ کرد و کردستان چهره ای بی بدیل بود و برای همیشه هم باقی خواهد ماند.

به گزارش بولتن نیوز، مراسم دیروز یعنی روز جمعه ای که در سلیمانیه برگزار شد در نوع خود بی سابقه بود هرچند حواشی زیادی داشت.در میان افراد و گروهها و شخصیت های سیاسی خارجی، ایران بالاترین هیات را فرستاده بود که این اقدام بازتاب زیادی در منطقه و رسانه ها داشت.اتفاقی که تلنگری بر تاریخ پر از فراز و نشیب جمهوری اسلامی ایران با کردها بود. حضور محمد جواد ظریف وزیرامورخارجه جمهوری اسلامی ایران یادآور روزهای بحرانی کردها بود که ایران تنها حامی آنها بود. از انفال و بمباران شیمیایی تا حلبجه و همین دو دهه اخیر که نه برای کردها فراموش کردنی است و نه برای جمهوری اسلامی ایران.

حاشیه های حضور ظریف در مراسم تشییع طالبانی

رسانه های منطقه کوشیدند حضور وزیرامور خارجه جمهوری اسلامی ایران را به خوبی برجسته سازند. او در کنار رئیس جمهور کنونی عراقی یعنی دکتر فواد معصوم بر صندلی نشت و نظاره گر مراسم تدفین بود. در ابتدای ورود به مراسم از سوی نیچروان بارزانی نخست وزیر دولت اقلیم کردستان عراق مورد استقبال قرار گرفت و بعد از ادای احترام مراسم را ترک کرد. البته حاشیه دیگر وزیرامورخارجه کشورمان صحبت های چند دقیقه ای دکتر برهم احمد صالح معاون دوم طالبانی در پای هواپیما با وی بود.

این حضور دقیقا بیانگر این بود که هنوز تنها جمهوری اسلامی ایران است که مامنی برای آنهاست. اگرچه طالبانی شخصیتی فرا کردی و حتی فرا عراقی بود اما روز گذشته با استفاده از تنها پرچم اقلیم کردستان عراق بر تابوت وی خاطر خیلی از کسانی که اینگونه فکر می کردند مکدر شد و بدتر آن بود که برخی رسانه های خاص در راستای تحریک درگیریهای قومی و مذهبی کوشیدند این موضوع را برجسته کنند و سعی کردند از احساسات جریحه دار شده هزاران داغدار بهره برداری کنند.

و اما اصلی ترین حاشیه حضور وزیر امور خارجه کشورمان در این مراسم؛ در این مراسم هر کدام از شخصیت های سیاسی با قرار گرفتن مقابل تابوت طالبانی شخصاً گلی را اهدا می کردند، اما وزیر امور خارجه کشورمان در اقدامی متفاوت نسبت به دیگر حضار، خودش گل را تقدیم نکرد. می توان این احتمال را داد که آقای ظریف با این کار نسبت به پرچم اقیلم کردستان عراق که بر تابوت بود، اعتراض کرده است، چرا که ایشان علیرغم حضور در مراسم و اهدای گل حاضر نشد گل را شخصا بر روی تابوت طالبانی بگذارد.

می توان گفت، این اقدام محمد جواد ظریف ضمن اینکه احترام به شعور و درک همه کسانی بود که طالبانی را نه برای یک حزب و یا یک شخص بلکه برای همه عراقیها و منطقه می خواستند. در حقیقت پیام ظریف بسیار دقیق و منطقی بود بر این اساس که باید از سیاست تنش زایی بر مبنای قومی و مذهبی خودداری کرد و اجازه نداد این فتنه ریشه بدواند چرا که ماحصل این فتنه ها جز خون و خونریزی چیز دیگری نیست.

وزیرامورخارجه ضمن اینکه به سالها مبارزه این چریک پیر احترام گذاشت همزمان با ظرافت خود نشان داد که پرهیز از تندروی و سیاستهای تند قومی باید در راس اولویتهای کاری رهبران کرد قرار گیرد، چون جز این منطقه سودی نخواهد برد.

در حالیکه منطقه آبستن برخوردهای مذهبی و قومی و فتنه دیگری است این برخورد بر فضای حزن و اندوه مراسم روز جمعه تدفین جلال طالبانی سایه انداخته بود.بسیاری از شخصیت های عربی وقتی این وضعیت را دیدند مراسم را ترک کردند و هرچند بسیاری از شخصیت ها هم باقی ماندند و حتی نماز میت را مشترکا علمای شیعه و سنی بر جسد رئیس جمهور سابق عراق و دبیرکل اتحادیه میهنی کردستان عراق خواندند.در میان کسانی که این کار را کردند عمار حکیم وجود داشت که نشان داد خانواده حکیم هنوز عاملی در راستای وحدت داخلی عراقیهاست.

اعتراض ها به سرعت به سطح رسانه ها کشیده شد و اتفاقا اولین اعتراض ها را شبکه های تلویزیونی عراق ابراز کردند ، بطوری که بسیاری از این شبکه ها مانند الاتجاه ، آفاق و الغدیر به همین دلیل، پخش مستقیم خود را از سلیمانیه متوقف ساختند.

خبر اعتراض های توام با خشم، به سرعت در بغداد پخش شد، در حالی که حتی اگر شهروندان غیر کرد عراق بیشتر از کردها طالبانی را دوست نداشته باشند، اما علاقه شان به این سیاستمدار برجسته کمتر از آنان هم نبوده است.

این اعتقاد بسیاری از عراقی هاست که طالبانی پیش از آنکه رهبر یک حزب کردی باشد، رئیس جمهور عراق برای دو دوره بود و همواره شعارش ساخت نظامی دمکراتیک و پیشرفت و اعتلای عراق و مهمتر از آن وحدت و یکپارچی این کشور بوده است.

ریناس عمر بیتوینی روزنامه نگار دیگر کرد عراقی در این خصوص نوشت: کنار گذاشتن پرچم عراق در هنگام بازگرداندن جسد جلال طالبانی به سلیمانیه کار اشتباهی بود چون طالبانی متعلق به همه عراق بود و باید کردها به این افتخار کنند که اعراب نیز طالبانی را رهبر خود بدانند و کردها باید بدانند دولت کردی اینگونه تشکیل نخواهد شد.

شایسته بود طالبانی را قربانی منافع کوچک سیاسی و حزبی خود نکنند و اجازه می دادند با همان پرستیژ و سیاست باقی می ماند.مام جلال را کسی نمی تواند دوست نداشته باشد او داستان یک مبارز خستگی ناپذیر و قوی است که در تاریخ خود نقطه عطفی برای کردها و عراق شد.

انتهای پیام/#