همه باید نگران سرعت بالای تخریب محیط زیست باشیم

گروه اجتماعی: موضوع محیط زیست در ایران چندان جدی گرفته نمی‌شود. اگرچه تلاش‌های بسیاری آغاز شده اما غیر از برخی تشکل‌ها و نهادهای غیردولتی، دولت‌ها موفق نشده‌اند، اهمیت این موضوع را برای گروه‌های مختلف مردم نشان دهند. حجم کارهای انجام شده هم در قیاس با سرعتی که تخریب محیط زیست دارد، چندان راهگشا نبوده. در این میان هنرمندان مختلف بار سنگین تری بر دوش داشته‌اند و همواره کوشیده‌اند به شیوه‌های گوناگون در این باره هشدار دهند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه ایران، با امید نعمتی سرپرست گروه «پالت» با توجه به نزدیک شدن زمان برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم سبز، گفت‌و‌گو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

آقای نعمتی! اوضاع امروز محیط زیست را در کشورمان چگونه می‌بینید؟
هر آدم عاقلی باید موضوع محیط زیست برایش مهم باشد. در یک دوره تلخی از تاریخ بشر که تا امروز هم ادامه دارد آدم‌ها سعی کردند محیط زیست را تخریب و صرفاً به راحتی‌شان فکر کنند؛ حالا به تازگی فهمیده‌اند که راه را خیلی اشتباه رفته‌اند. دنیا دیگر خیلی جای زندگی کردن نیست، شهرها ناسالم و غذاها بد شده است، محیط زیست در حال تخریب شدن است، حیوانات دارند از بین می‌روند و کره زمین را که به شکل یک هدیه در اختیارمان قرار گرفته رسماً با دستان خودمان نابود کرده‌ایم.

به‌عنوان کسی که در حوزه هنر فعالیت می‌کنید، محیط زیست جزو اولویت‌های زندگی‌تان هست؟
من فکر می‌کنم هرکسی اگر کمی فکر کند، محیط زیست جزو اولویت‌های زندگی‌اش می‌شود. به این دلیل که خودش و فرزندانش باید بتوانند زندگی کنند. امروز سرعت تخریب محیط زیست خیلی بالا رفته است، در قدیم همه چیز کندتر پیش می‌رفت و ما اینقدر به وضوح متوجه روند تخریب نمی‌شدیم، 2000 سال طول می‌کشید تا یک جنگل خشک شود یا یک حیوانی منقرض شود ولی امروز این سرعت خیلی اعجاب انگیز است. من در همین 30 سال زندگی‌ام می‌بینم زمین گرم شده، باران نمی‌بارد و خیلی جاها در حال از بین رفتن هستند. این خیلی دردناک است. در پی وقوع چنین اتفاقاتی، مشکلات و مریضی‌ها هم بیشتر شده است. همه باید کمک کنیم و دست به دست هم بدهیم تا این وضعیت اشتباه اصلاح و خطاها جبران شود. واقعیت این است که امروز دیگر آدم‌ها باید دست از خودخواهی بردارند و هرکس هر کاری می‌کند روی اطرافیانش نیز تأثیرگذار باشد. کار ما موسیقی است و کاری که از دست‌مان بر می‌آید این است که به مخاطبین‌مان بگوییم که محیط زیست‌تان را خراب نکنید. هرکسی در جایگاه خودش می‌تواند این تأثیر را داشته باشد.

به اعتقاد شما تکلیف مایی که ممکن است چنین مخاطبی نداشته باشیم چیست؟ چه وظیفه‌ای در قبال محیط زیست داریم؟
هرکس باید در این رابطه به سهم خود وظیفه خودش را ایفا کند تا زمین از این وضعیت فاجعه بار نجات پیدا کند وگرنه فکر می‌کنم زمین به داستان فیلم‌های علمی تخیلی و آخرالزمانی دچار می‌شود و اهالی آن به زامبی‌هایی تبدیل خواهند شد که همدیگر را می‌خورند. ما در حال زندگی کردن در این شهر هستیم و مشکلات بسیاری اذیت‌مان می‌کند، همه‌مان دیده‌ایم که زمستان‌ها رسماً نمی‌شود در این شهر زندگی کرد و این یک فاجعه است که آدم‌ها صبح که از منزل خارج می‌شوند در ترافیک ساعات‌شان را سپری می‌کنند و شب که به خانه‌های‌شان باز می‌گردند همه یا سردرد دارند یا گلودرد و مشکلات دیگر. این غیر قابل تحمل و غیر قابل فهم است. ما سعی کردیم نقش کوچکی داشته باشیم از این‌رو آلبوم «شهر من بخند» را آماده کردیم. بخشی از شعر‌های این آلبوم ربط پیدا می‌کند با مسائلی که تهران با آن درگیر است.

در کنار چنین فعالیت هایی، آیا به شکل عملگراتر هم وارد چنین میدانی خواهید شد؟
درباره محیط زیست و کاری که از عهده ما برمی آید، ایده‌ای داشتیم که در نظر داریم همان را عملی کنیم. می‌خواهیم به شهرهای مختلف برویم و با برگزاری کنسرت از مخاطبان‌مان بخواهیم در تمیز کردن نقطه‌ای از آن شهر همراهمان شوند. این ایده از گرگان آغاز شد. پیش از این در گرگان هم این کار را کرده بودیم و دوست دارم دوباره این کار را انجام دهیم.