موفقیت اخیر مردم قدس نقطه عطف در مبارزه ضد اشغالگری بود

به گزارش بولتن نیوز، به دنبال عملیات شهادت طلبانه ماه گذشته جوانان فلسطینی در محوطه مسجد الاقصی که موجب هلاکت چند نظامی صهیونیست شد، اشغالگران مسجد الاقصی را بستند و سپس با نصب دوربین ها و گیت های فلزیاب آن را بازگشایی کردند.

این امر موجب خشم و واکنش مردم ستمدیده فلسطین شد و به دنبال موج اعتراضات گسترده و درگیری در اطراف محوطه اولین قبله مسلمانان که منجر به زخمی شدن صدها فلسطینی و شهید شدن هفت تن از آنان شد، اسراییل در نهایت مجبور به عقب نشینی و جمع آوری گیت ها و دوربین ها شد.

پایگاه تحلیلی آمریکایی کانترپانچ در مطلبی با عنوان «چرا پیروزی فلسطینیان در قدس یک نقطه عطف بود» می نویسد که موفقیت مردم قدس نتیجه یک خیزش کاملا مردمی بود که که توانست مدلی تحسین برانگیز از بسیج مردمی و همبستگی را به دیگر فلسطینی ها نشان دهد.

در این مقاله آمده است: «با توجه به اوضاع نابسامان فلسطینی ها، ممکن است بعضی تحلیلگران سیاسی با پیروی از منطق خود به این نتیجه برسند که این نبرد نیز با شکست فلسطینیان به پایان رسید. با پشیتبانی کامل آمریکا از اسراییل و بی توجهی جامعه بین المللی، مردم قدس ظاهرا شانسی برای پیروزی در آینده هم ندارند.

چنین برداشتی از بحران گرچه شاید منطقی به نظر برسد اما بسیار اشتباه است، چون به طور کلی قدرت مردم را نادیده می گیرد.

خیزش فلسطینی ها در واکنش به اقدامات اخیر اسراییل که در نهایت موفق به شکست طرح آن برای تغییر وضعیت مسجد الاقصی به سود خود گردید، یک جنبش کاملا مردمی بود. مردم قدس به سرعت معنای اقدام اسراییل را فهمیدند که تلاشی برای انزوای بیشتر فلسطینیان و پیشبرد پروژه یهودی سازی شهر اشغالی در پوشش امنیت بیشتر بود.

در طول پنجاه سال گذشته، صهیونیست ها همواره در حال مبارزه برای توسعه نفوذ خود در شهر، افزایش شهرک نشینیان غیرقانونی و جدا کردن قدس از دیگر مناطق فلسطینی بوده اند. مسجد الاقصی نماد این مبارزه و نمونه کوچکی از اوضاع تمام شهر و نیز کل سرزمین فلسطین است. برای فلسطینی ها، از دست رفتن الاقصی به معنی تسخیر کامل قدس است.

در طول دو سال گذشته، این نبرد با تلاش اسراییل برای توسعه شهرک های غیرقانونی درقدس شرقی و تصویب قوانینی برای محدود کردن هرچه بیشتر فلسطینیان از جمله ممنوعیت پخش اذان صبح شدت گرفته است.

جوانان فلسطینی که خیلی از آنها بعد از پیمان شکست خورده اسلو به دنیا آمده اند، از ظلم بی پایان اسراییل و بی تفاوت رهبران فاسد در حکومت خودگران ناراضی هستند و این خشم خود را در قالب های مختلف نشان می دهد: در مقاومت غیرمسلحانه، ایده های سیاسی جدید، هنر، موسیقی، در رسانه های اجتماعی و نیز مقاومت انفرادی مسلحانه که اسراییل و دوستان غربی اش سعی می کنند آن را تروریسم نشان دهند. 

 اقدام ارتش صهیونیستی در جمع آوری گیت های فلزیاب اسراییل با خشمگین ساختن سیاستمداران اسراییلی این رژیم را تا مرز یک بحران سیاسی برد.

نه فتح و نه حماس ارتباط چندانی با این اعتراضات گسترده نداشتند. همچنین فشار آمریکایی ها، موضع نیم بند اروپایی ها در ابراز نگرانی از اوضاع، یا بیانیه های کلیشه ای بعضی کشورهای عربی و سکوت بقیه نیز تاثیری بر آن نداشتند. این پیروزی مردم مایه شرم محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان بود که فلسطینیان را تشویق به کوتاه آمدن می کرد.

این جنبش مردمی توسط هزاران زن، مرد و کودک به وجود آمد. افرادی چون زینا امرو، زنی که هر روز برای تجمع کنندگان بیرون محوطه مسجدالاقصی غذا می پخت و با اینکه یک بار با گلوله پلاستیکی از ناحیه سر مورد اصابت قرار گرفت، روز بعد برگشت تا مردم را به ایستادگی تشویق کند.

یا کودکانی مانند یوسف سکفی که سطل به دست روی مردمی که ساعات طولانی زیر آفتاب سوزان می نشستند و از جای خود تکان نمی خوردند آب می ریخت.

یا خیلی از فلسطینیان مسیحی که همراه با برادران مسلمانان خود در خارج از الاقصی به عبادت می پرداختند.

تحلیلگران به ظاهر منطقی احتمالا نمی توانند بفهمند چگونه یک ملت زیر بار انواع مشکلات باز هم می تواند علیه یک ارتش بسیج شود و پیروز گردد.

اما قدرت مردم از منطق فراتر می رود. تقریبا بدون داشتن هیچ رهبری، فلسطینیان یک ملت قوی باقی می مانند که با استقامت در مقابله با بی عدالتی سینه سپر کرده اند و بر پایه هویت مشترک برای استیفای حقوق خویش می جنگند.

نبردها در آینده ادامه خواهد یافت، چون اشغالگران اسراییلی هنوز خود را قدرتمند و خستگی ناپذیر تصور می کنند، اما مردم فلسطین از میدان خارج نخواهند شد. آنها برای هفتاد سال به تلاش ادامه داده اند.»