بازيگري، تنها شغلي است که امنيت کافي ندارد

گروه سینما و تلویزیون: حسن زارعي از جمله بازيگراني است که در مشاغل مختلف ساخت فيلم حضور داشته است. او جزو نسل طلايي هنرمندان شيرازي محسوب مي شود. وي در مشاغل مختلف مانند توليد و فيلمبرداري فعاليت و همکاري داشته است. بازي طنازانه او در سريال "ديوار به ديوار" باعث شهرت بيشتر وي در نزد مردم شد.

 

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه رسالت، هر چند در گذشته آقاي زارعي توانمندي هايش را در صحنه تئاتر و قاب تلويزيون نشان داده بود. زارعي در سريال "ديوار به ديوار" در نقش شاهرخ خليل زاده، يک پدر ساده دل ظاهر شد که به گفته خودش به خوبي از انجامش برآمده است. ماحصل گفتگو با اين هنرمند توانا تقديم حضورتان مي شود؛

 

 

- نکته مهم فيلمنامه و کيفيت نقش است. اول از همه بايد نقش برايم جذاب باشد و با کارگردان هم تفاهم داشته باشم. با اين وجود با توجه به رشته تحصيلي ام اولويت اولم تئاتر است. اين حضور مي تواند در حوزه بازيگري تعريف شود يا فعاليت هاي صنفي و آموزشي هم در کنارش تداوم داشته باشد.

 

از طرفي تلويزيون به عنوان يک رسانه فراگير و پر مخاطب برايم داراي جايگاه خاص و ويژه اي است. در اصل حضور بازيگر در تلويزيون يک نوع بازنمايش براي مخاطبان است. موقعي که در تلويزيون در نقشي خوب بازي کنيد در ادامه با پيشنهادهاي خوب کاري مواجه مي شويد.

 

 

- به نظرم وقتي در نمايشي مسئله يا بحراني طرح مي شود مخاطبان آن ناخوداگاه به راه حل هم فکر مي کنند. معتقدم دوره نسخه پيچيدن براي يک مسئله به پايان رسيده است. در تمام دنيا تئاتر مدرن به سمتي مي رود که تماشاگر مشکلش را ببيند، به آن فکر کند و راه حل را خودش پيدا کند. دوره اي که هنرمند با يک اثر هنري براي همه مردم يک نسخه مي پيچيد و راه حل مي داد رو به پايان است. خيلي چيزها بايد در جامعه درست شود تا هنرمند بتواند وارد گود شود و راهکار ارائه دهد.

 

 

- تئاتردرماني يکي از حوزه هاي مهم تئاتري است که بهتراست بيشتر به آن پرداخته شود. اما در کشور ما افرادي که روي اين موضوع کار مي کنند اندک هستند.

 

 

- اين سريال يک فيلم کمدي اجتماعي بود و من از بازي در آن و همين طور نقشم بسيار راضي بودم. البته پيش از اين تجربه همکاري با سامان مقدم را داشتم و به خوبي با هم آشنا بوديم. سامان مقدم کارگرداني نجيب، شريف و کاربلدي است که تمام مراحل سينمايي را تجربه کرده است. 

 

 

- من و آقاي مقدم از سالها پيش همديگر را مي شناسيم و همين طور که او با اطمينان، کاري را به من مي سپارد، من هم با اطمينان در کار او بازي مي کنم. در مورد اين نقش هم صحبت کرديم تا بالاخره به قول معروف، درآمد. نقشي که در اين سريال بازي کردم نقش يک پدر ساده لوح بود که مايه طنز هم داشت.

 

* آيا براي اين شخصيت در ذهن تان پيشينه اي 

 

هم از قبل طراحي کرده بوديد؟

 

- بله. يک شخصيت براي اينکه شکل عيني به خود بگيرد نياز به تحقيق و خلاقيت دارد. کاراکتري را که در "ديوار به ديوار" داشتم کم کم با سامان مقدم رشد و شکل داديم.

 

 

- بله. من دوستاني دارم که بعد از سالها همراهي با يکديگر شبيه يک تيم جراحي شده ايم. به نوعي اتاق فکري تشکيل داده ايم که ضمن مشورتي که با آنها راجع به کارهايم مي کنم طرح ها و کارهاي جديدي را با هم بررسي مي کنيم.

 

 

- هر مديومي ويژگي هاي خاص خودش را دارد. زماني که يک بازيگر در تئاتر بازي مي کند به خاطر مخاطبي هم که در انتهاي سالن نشسته بايد تکنيکي بازي کند، اما در سينما بازيگر مي تواند احساس خود را با حالت صورت و حرکاتش نشان دهد. چون در سينما بازي بازيگر چند برابر بزرگتر مي شود. در سينما ممکن است بارها در حين فيلمبرداري به بهانه هاي مختلف کات داده شود اما در تئاتر ارتباط بين مخاطب و بازيگر، عيني است و اشتباه جايز نيست.

 

 

- من که مسلما شبيه اين کاراکتر نيستم. اساسا وقتي فيلمنامه اي نوشته مي شود ممکن است براي بازي نقش هاي مختلف به يک يا دو بازيگر خاص فکر کنند، اما نمي توانند نقشي را بنويسند که بازيگر تمام و کمال به آن نزديک باشد. من فکر مي کنم يک بازيگر بايد تمام کاراکتر ها را حتي به تعداد اندک در درون خودش داشته باشد که بتواند آن را بازي کند. البته اين لزوما به اين معنا نيست. اين چيزي که به عنوان نقش ارائه مي کني جوهر شخصيتي يک بازيگر است. چيزي است که يک بازيگر ممکن است يا خودش تجربه کرده يا در ديگران ديده باشد که بتواند آن را بازي کند، زيرا در غير اين صورت نمي تواند بازيگر موفقي باشد.

 

 

- براي من فيلمنامه و نمايشن8مه خوب ملاک است و در هر حوزه اگر فيلمنامه يا نمايشنامه خوب پيشنهاد شود آن کار را مي کنم اما در سال هاي اخير به دلايلي ترجيح مي دهم در تلويزيون کمتر کار کنم.

 

 

- در حال حاضر ترجيح مي دهم کمي از نقش هاي کمدي فاصله بگيرم و نقش هاي جدي و رئال تري بازي کنم. دوست دارم نقش آدم هاي چندوجهي را بازي کنم که منطبق بر حقيقت هاي زندگي مردم در درام داستان فيلم نوشته شده اند.

 

 

- تا جايي که به فيلمنامه و نظر کارگردان وفادار باشد. من هميشه از سال ها پيش روال کارم به اين صورت بوده است که اگر در صفحه مقابل متن خودم ديالوگ هايم آنچه را که به نظر خوب مي آمد مي نوشتم و در مشورت با کارگردان، آن را مي گفتم يا انجام مي دادم.

 

 

- براي اينکه طنز بايد نيش دار باشد و اين آزادگي امروز ديگر در طنزهاي ما کمتر ديده مي شود.

 

 

- شبکه اجتماعي ويترين هنرمندان است. هنرمندان از طريق آن مي توانند بگويند چکار مي کنند. ما اخبار هنرمندان را به طور تخصصي در مجلات و نشريات نداريم. در مجله ها هم معمولا به اين شکل است که سراغ هنرمنداني مي روند که کار دارند. شبکه اجتماعي باعث شده فراموش نشويم. اين امکان را فراهم مي کند که فراموش نشويم و بگوييم زنده ايم.

 

 

- خيلي. مگر مي شود کاري را بازي کرد اما منتقد کار نبود؟ دلم مي خواهد آن قدر خوب بازي کنم که مخاطب از تماشاي کارم لذت ببرد و راضي باشد. معتقدم با وجود همه تلاش هايي که براي کارهايم مي کنم باز هم جاي کار دارم. ضعف هاي  خودم را مي پذيرم و بايد سعي کنم در کارهاي بعدي ام موفق تر عمل کنم.

 

 

- پيشنهاد هاي سينمايي زياد هم نيست ولي من اصولا حضور در سينما را دوست ندارم. هر آنچه که پيشنهاد سينمايي دارم را هم نمي پذيرم. در تئاتر و تلويزيون پيشنهادهايم بيشتر است و همين طور نقش هاي مد نظرم. کلاً آدمي نيستم که تن به هر کاري بدهم. خدا را شکر به اندازه تامين مايحتاج زندگي ام کار مي کنم و همين قدر هم برايم کافي است.

 

 

 

- بازيگري تنها شغلي است که امنيت کافي ندارد. چند سالي بود که بسيار پرکار بودم و در کنار کارم به کارهاي ديگر هم مي پرداختم. 

 

مي دانستم بازيگري آن قدر پول ندارد که بتوانم آن را پس انداز کنم.

 

 

- مردم هم مثل ما هستند و البته نظراتشان مهم است و طبق نظرشان ابراز عقيده مي کنند. مردم از درون هيچ کس خبر ندارند. تا يک هنرمند لباس خوبي مي پوشد مي گويند آدم پولداري است و برعکس. در صورتي که اين گونه نيست.

 

 

- تمرکز مهمترين ويژگي است. ذهن و روان بازيگر بايد رها و آزاد باشد. هر چه ذهنش آرام تر و خلوت تر باشد راحت تر مي تواند تمرکز کرده، تصميم گرفته و از ايفاي نقش لذت ببرد و در بازي هم موفق باشد.

 

 

- کمک به نيازمندان، زنان سرپرست خانوار يا کودکان کار رفتاري پسنديده و خوب است به شرط اينکه عمق داشته باشد و از شکل تظاهر خارج شود. 

 

نمي خواهم به همکارانم جسارت کنم يا فعاليت هاي آنها را زير سؤال ببرم اما واقعيت اين است کسي که نيت کمک کردن دارد تلاش مي کند آن را مخفيانه انجام دهد. اين نوع حرکت ها بايد ادامه دار باشد نه  اينکه يک عده دور هم جمع شوند و چند تا عکس بگيرند و آن را در فضاي مجازي منتشر کنند و تمام! فعاليت هاي خيرخواهانه بايد ادامه دار باشد.

 

آدم هاي معروف براي کمک به افراد واقعا نيازمند مي توانند از شهرت و اعتبار خود استفاده کنند و از دولت و موسسه هاي خصوصي که واقعا همت خود را در کار خير صرف مي کنند ياري بگيرند. کمک رساني و فعاليت هاي خيرخواهانه در کشور ما نياز به فرهنگ سازي دارد چون اکنون بيشتر شبيه شو و مهماني شده است. 

 

 

- فقر زياد است و براي همين کودکان کار تعدادشان زياد شده است اما مکان هايي که لازم است روي اين مسئله کار کنند و اين اتفاق تلخ را ريشه يابي کرده و به درمان آن کمک کنند، کم هستند. کمک به نيازمندان به فرهنگ سازي نياز دارد.