بازداشت حسین فریدون و حملات جدید به قوه قضاییه

گروه سیاسی: در یادداشت پیش رو سید محسن عبداللهی که پیرامون بازداشت حسین فریدون نگاشته شده، معتقد است: مردم اگر ببینند کسانی که به اموالشان دست درازی می کنند به مجازاتشان می رسند، دلشان قرص تر می شود و بیش از پیش حامی نظام خواهند بود. آن هایی که از اقدامات قوه قضاییه شاکی می شوند نیز از این حقیقت آگاهی دارند. به همین دلیل تمام سعی خود را می کنند که عدالت محقق نشود و مردم راضی نباشند تا کم کم به نقطه ای برسند که دیگر حامی نظام نباشند.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر می باشد:

روز گذشته سخنگوی قوه قضاییه خبر از بازداشت حسین فریدون، مشاور ویژه و برادر حسن روحانی داد. این اقدام در فاصله اندکی با بازداشت حمید بقایی از نزدیکان محمود احمدی نژاد رخ داد؛ اما بازخوردهای این دو اتفاق با یکدیگر متفاوت بوده است. حضرات اصلاح طلب و نزدیکان روحانی و اپوزوسیون از بازداشت بقایی ابراز خوشحالی کردند؛ و جالب این بود که در آن زمان قوه قضاییه را تشویق کردند و از جناحی نبودن این قوه تعریف و تمجید کردند؛ اما پس از بازداشت فریدون قضیه کاملا برگشت.

بازداشت فریدون همانا و اتهامات و حمله به قوه قضاییه نیز همانا.

این حملات تنها از یک چیز ناشی می شود. خوی دیکتاتوری این حضرات دیگر برای همگان مشخص شده است. هر زمان که اتفاقات به نفع و خوشایندشان باشد همگی از آن تعریف و تمجید می کنند؛ اما وای به روزی که قضیه ای بر خلاف میلشان باشد. این اتفاق باعث می شود به طور ناگهانی آن فرد یا نهاد بشود بدترین عالم و دشمن خونی آن ها. این رویه سال هاست که از سوی جریان اصلاح طلب دنبال می شود و در هر زمانی که اتفاقی بر خلاف میلشان رخ می دهد با همین شیوه تکراری دست به تخریب می زنند.

این بار نیز بازداشت فریدون را سیاسی دانسته اند و آن را تنها برای تحت فشار گذاشتن دولت و زهر چشم گرفتن از روحانی جلوه می دهند؛ اما واقعیت این است که اگر امروز حسین فریدون بازداشت گشته است، نه برای تحت فشار گذاشتن حسن روحانی، بلکه در راستای اجرای عدالت است.

اما اجرای عدالت گویا هزینه در بر دارد. روزی که محمدرضا رحیمی و حمیدرضا بقایی بازداشت و به زندان منتقل شدند را با روزی که مهدی هاشمی و حسین فریدون بازداشت و روانه زندان شدند مقایسه کنید. اعمال قانون درباره رحیمی و بقایی موجب تعریف و تمجید این ها شد و با شادی از قوه قضاییه تقدیر کردند و فریاد زدند که دیدید احمدی نژاد و اطرافیانش مشکل داشتند و مگر نگفته بودیم راه انداختند؛ اما امروز قضیه کاملا برعکس است.

امروز دیگر هیچ کدامشان صحبت از عملکرد بی تعارف قوه قضاییه نمی کنند. بر عکس این اقدام را ناشی از سیاسی بازی می دانند و دست های پنهانی که تنها هدفش مقابله سیاسی و تحت فشار گذاشتن رئیس جمهور است؛ و جالب آن جایی است که اندکی وجدان ندارند که مدارک و مستنداتی که خودشان هم از آن ها خبر دارند را منتشر کنند و واقعیت را به مردم بگویند. چون نانشان در دروغ گفتن و شایعه پراکنی است و اندکی وجدان در وجودشان یافت نمی شود.

اقدام قوه قضاییه قابل تقدیر است زیرا بدون تعارف و ترس از این گونه اراجیف کار خود را به بهترین شکل انجام داده است و کسی نمی تواند نسبت به این اقدام ایرادی وارد کند. علاوه بر این که باید از ایشان تقدیرکرد، می بایست این توقع را داشت که با جدیت بیشتر و بدون در نظر گرفتن مصالحی که دائما از آن ها سخن گفته می شود، وظیفه خود را انجام بدهند و همه دانه درشت ها را بدون در نظر گرفتن نام و ارتباطات و نسبت فامیلی و مسئولیت به سزای اعمالشان برسانند.

خوشبختانه در دوره جدید قوه قضاییه این رویه بهتر عملی گشته است اما هم چنان تا رسیدن به مطلوبی که همواره سخن از آن گفته شده است و عدالت علوی، راه بسیار است. مسئولان این قوه باید بدانند که اگر هر رکنی در نظام اسلامی مشکل داشته باشد و قوای دیگر نیز به درستی به وظایف خود عمل نکنند اما عدالت را در امور قضایی و برخورد با مفسدین با جدیت دنبال شود، بدون شک مردم همه کاستی ها را تاب می آورند زیرا بین خود و مسئولان و دانه درشت ها تفاوتی نمی بینند.

مردم اگر ببینند کسانی که به اموالشان دست درازی می کنند به مجازاتشان می رسند، دلشان قرص تر می شود و بیش از پیش حامی نظام خواهند بود. آن هایی که از اقدامات قوه قضاییه شاکی می شوند نیز از این حقیقت آگاهی دارند. به همین دلیل تمام سعی خود را می کنند که عدالت محقق نشود و مردم راضی نباشند تا کم کم به نقطه ای برسند که دیگر حامی نظام نباشند. همین امر نشان می دهد که در دل این ها مرض وجود دارد و دغدغه عدالت ندارند. تنها دغدغه این ها ضربه به نظام و رسیدن به اهداف شومشان است.