فقط یک ساعت سکوت!

گروه سیاسی: در یادداشت پیش رو که به قلم سیدصادق محمدی وفایی نگاشته شده، نگارنده معتقد است: ای کاش این دلسوزان نظام فقط در جایی فریاد بر آورند که به سیمای جمهوری اسلامی ناخنی زده می شود نه این که زمینه ی ناخن زدن به آبروی نظام را فراهم کنند‌
 

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که در صفحه اجتماعی نگارنده نیز منتشر شده، به شرح زیر است:

 

 خدای دانا و توانایمان از هر دوازده ماه چهار ماه ذی القعده، ذی‌الحجه، محرم و رجب ، را حرام اعلام کرده است.
  در این چهار ماه -به‌جز برای دفاع- جنگ کنار گذاشته می‌شود و دیه افزایش می‌یابد. هدف از این کار ایجاد امنیت برای افرادی است که می‌خواهند به حج بروند یا تجارت کنند و به سلامت به شهر خود برگردند.
اکنون که همگان مدعی پیشرفت و فرهنگ و صنعت و..‌.هستیم و جهان را دهکده ی جهانی می دانیم، قدرتهای استکباری پیوسته جهان را در دل جنگها و آشوبها قرار می دهند و جان و مال مردم را به دستان بی رحم داعشیان و...به قتل و نابودی می کشانند و ...
در این جنگها که هزاران هزار کشته شدند و هزاران هزار نیز به درد گران نقص عضو مبتلا شدند و...هچ روزی جنگ حرام نبوده و نخواهد بود!
از سویی در این عالم پر جنگ و گرفتاری چند ده سالی است به برکت نفس مسیحایی امام خمینی کبیر و خون شهدا و ... نظام مقدس جمهوری اسلامی به وجود آمده است و روز به روز بر عزت و عظمت آن افزوده می شود .
دریغا این نظام مقدس به آفتی به نام منازعات و بگو مگوهای باندی و جناحی مبتلا شده است ! بگو مگوهایی که از حد مجاز عبور کرده است و روح و روان هر گوینده و شنونده ای را می آزارد!
آفتی که هرچه می گذرد بزرگ و عمیق تر می شود و وحدت و اخلاق جامعه را بیش از گذشته تهدید و آزرده خاطر می کند!
چندی قبل ماه مبارک رمضان با آن همه عظمت و با آن شبهای قدر و روز عید فطر و روز قدس تشریف آوردند خیال کردیم با آمدن آن ماه و این همه گوهرهای گرانسنگش، منازعات سیاسی و جناحی کم رنگ و سیمای نورانی وحدت و اخوت اسلامی آفتابی می شود؛ اما دیدید و دیدیم که هیچ کدام از شبهای قدر ، روز قدس و عید سعید فطر نیز نتوانست ذره ای از بحث های باندی و جناحی را کم کند !
سی روز سید ماه ها و ماه خودسازی تمام شد خیال کردیم روز عید فطر همه سرشار از معنـویت و دلسوزی و سعه صدر خواهیم شد و برادران ارجمندمان سکوت آرامش بخشی را تقدیم ملت ایران خواهند کرد . دریغا آن روز هم فرا رسید اما باز دریافتیم چه خیال باطلی ؛ زیرا در همان روز و همان ساعت نیز توسط مداحی تهرانی شعری خوانده شد و همان شعر سوژه ای بکر و ناب برای دمیدن آتش اختلافات جناحی و بحثهای سیاسی به وجود آورد ! از اینرو چون نماز عید فطر تمام شد ،
تعریف و تمجید از جمعیت عظیم و عزیز نمازگزاران کنار رفت
و قبول باشد و قبول بماند نیر به حاشیه رفت
و فقط تعریف و تمجید و یا نقد و انتقاد از شعر و شاعری، نقل و نبات مجالس شد!
ای کاش این دسته از دلسوزان نظام فقط در جایی فریاد بر آورند که به سیمای جمهوری اسلامی ناخنی زده می شود نه این که زمینه ی ناخن زدن به آبروی نظام را فراهم کنند‌
ای کاش فقط در موارد لازم انتقاد و شعر و شاعری به خرج بدهیم.
ای کاش هیچ انتقاد تفنگی و یا نیش آلودی از هیچ صاحب منصبی به گوشمان نرسد.
ای کاش برخی ها نهادهای انقلابی همانند سپاه و ...را تخریب و تضعیف نکنتد.
ای کاش اختلاف سلیقه صاحب منصبان در جمعهای خصوصی حل و فصل شود.
ای کاش فقط چهار ماه یا یک ماه یا یک روز و یا یک ساعت از روز عید فطر توپخانه جناحها خاموش گردد.
راستی تاکی حاشیه ها به جای متن فرمانروایی خواهند کرد؟!
نا امید نشوید زیرا در نا امیدی بسی امید است .به امید چنین روزی و یا چنان ساعتی .