در 1928 الکساندر فلمنیگ، پنیسیلین را کشف کرد که تقریبا مهمترین تحول پزشکی تاریخ محسوب میشود. پنیسیلین یک آنتیبیوتیک است و میتواند باکتریها را از بین ببرد. کشف فلمینگ به پزشکان امکان داد که بیماران عفونی را معالجه کنند و زندگی میلیونها نفر از مردم را نجات دهند.
به گزارش
بولتن نیوز، اما وابستگی زیاد به آنتیبیوتیک دارد به ما آسیب میزند. هرچه ما
آنتیبیوتیک بیشتری مصرف کنیم، مقاومت باکتریها هم بیشتر میشود و
آنتیبیوتیکها بیاثرتر میشوند. محققان مدام آنتیبیوتیکهای جدیدتر و
قویتری میسازند اما باکتریها هم در مقابل مقاومتر میشوند. کمتر از یک
قرن بعد از کشف فلمینگ حالا آنتیبیوتیکهای کمی برای ما باقی مانده و
«ابرمیکروبهایی» هستند که به همه این آنتیبیوتیکها مقاوماند.
آنتیبیوتیکهای فعلی ما به سرعت به تاریخ انقضاشان نزدیک میشوند و
دانشمندان مسئول یافتن انواع جدید هستند. گزارش جدیدی که از سوی موسسه
واکزمن در دانشگاه روگرز به چاپ رسیده نشان میدهد گروهی از محققان موفق
شدهاند به این کشف دست پیدا کنند. آنها با استفاده از سمی که توسط
باکتریهای خاک تولید میشود یک آنتیبیوتیک جدید ساختهاند.
باکتریهای خاک منبع بیشتر آنتیبیوتیکها هستند، چرا که محیط کمغذای
خاک باعث میشود گونههای مختلف باکتری برای حفظ حیات خود با یکدیگر مبارزه
کنند. این گونه باکتری جدید سمی به نام پزدواوریدیومایسین (PUM) تولید
میکند که برای دیگر انواع باکتریها به شدت سمی است از جمله ابرمیکروبها.
در آزمایش بر روی موشها مشخص شد این سم حدود 20 نوع باکتری مختلف را از
بین میبرد. از جمله باکتریهایی که باعث عفونتهای استرپتوکوکی و
استافیلوکوکوسی میشوند. مهمتر این که به نظر میرسد این سم برای انسان
بیضرر است. به همین دلیل باکتریهای مضر به این زودی به آن مقاومت پیدا
نمیکنند.
PUM ظرف چند سال آینده به مرحله آزمایش بالینی میرسد. این سم، مشکل
ابرمیکروبها را برای همیشه حل نمیکند بلکه آن را مدتی به تعویق
میاندازد.