سوني «نسخه پاك» روانه نمايش خانگي مي‌كند

به گزارش بولتن نیوز، كمپاني «سوني» درصدد است با حذف «محتواي بزرگسالانه» از بعضي فيلم‌هاي درجه R يا (PG- 13)، نسخه‌هاي خانواده‌پسند محصولات خود را تحت عنوان «نسخه پاك» روانه بازار نمايش خانگي كند.

برخلاف آنچه خيلي‌ها فكر مي‌كنند، در امريكا روي محتواي آثار سينمايي نظارت‌هاي خاصي وجود دارد. از جمله درجه‌بندي فيلم‌ها براي سنين مختلف كه موجب مي‌شود كودكان و نوجوانان مخاطب صحنه‌هاي اروتيك يا خشن فيلم‌ها نباشند. كنترل‌هايي كه حتي در بعضي موارد از ايران هم شديدتر اعمال مي‌شود. براي مثال فيلم فروشنده ساخته اصغر فرهادي در امريكا با محدوديت سني به روي پرده سينماهاي اين كشور رفت.

فروشنده كه سوژه‌اش حول تجاوز و خشونت است براي نمايش در امريكا، پرتغال و سوئيس با محدوديت سني اكران شد، اما در ايران اين فيلم بدون هيچ محدوديتي روي پرده رفت.

توجه به حفظ نظام خانواده موضوعي است كه هاليوود برخلاف سابق در سال‌هاي اخير از طرق گوناگون سعي در رعايت آن در برخي آثارش دارد. براي مثال به تازگي كمپاني سوني پيكچرز اعلام كرده با حذف محتواي بزرگسالانه از بعضي فيلم‌هاي درجه R يا (PG- 13)، نسخه‌هاي خانواده‌پسند محصولات خود را تحت عنوان «نسخه پاك» روانه بازار نمايش خانگي كند.

در واقع در امريكا به دليل وجود قانون كپي‌رايت امكان دانلود فيلم‌ها از طريق اينترنت وجود ندارد و شبكه نمايش خانگي نيز نمي‌تواند آثاري را كه درجه‌بندي بزرگسال دارد به هر نحوي در فروشگاه‌ها عرضه كند. در واقع محصولات سينمايي با ديگر محصولات سمعي و بصري در اين كشور به لحاظ درجه‌بندي تفاوت دارند. اين درحالي است كه در ايران نه تنها اين درجه‌بندي‌ها رعايت نمي‌شود بلكه بعضاً آثاري كه در شبكه نمايش خانگي عرضه مي‌شود از محتوايي مسئله‌دارتر از فيلم‌هاي سينمايي برخوردارند.

در واقع درجه‌بندي فيلم‌ها در ايران بيشتر يك شوخي است، البته مواردي هم وجود دارد كه اعمال شده است كه برخي آن را تبليغي براي فيلم‌شان مي‌دانند كه اتفاقاً خانواده‌ها و نوجوانان را مشتاق‌تر مي‌كند تا به سينما بروند و گروهي ديگر به اينكه فيلم‌شان درجه‌بندي سني گرفته اعتراض مي‌كنند و مي‌گويند فلان فيلم كه صحنه‌هاي مواد مخدر و پارتي‌هايش از ما بيشتر بود چرا درجه‌بندي نگرفت. درجه‌بندي جنبه ديگري هم دارد، در واقع هشداري به خانواده‌ها هم هست كه براي ديدن فيلم‌ها بچه‌هاي كوچك‌شان را همراه ببرند يا نه. بسيار ديده شده كه در ايران والدين براي تماشاي فيلم‌ها با بچه‌هايشان به سينما مي‌روند و اساساً نظام هشداردهنده‌اي وجود ندارد و اغلب مردم فكر مي‌كنند تنها صحنه‌هاي اروتيك است كه كودكان نبايد آنها را ببينند درحالي كه اين هشدارها در كشورهاي غربي به موضوعات و مسائل ديگري نيز تعميم داده مي‌شود.

درجه‌بندي‌هاي سني در امريكا چهار بخش هستند: G به معناي اين است كه فيلم مشكلي ندارد و عموم مردم مي‌توانند آن را ببينند. PG يعني فيلم ممكن است صحنه‌هايي داشته باشد كه والدين صلاح ندانند بچه‌هايشان به تنهايي يا كلاً آنها را ببينند و اگر تحت نظارت والدين به سينما بروند بهتر است. PG- 13 مي‌گويد كه فيلم براي افراد زير 13 سال مناسب نيست. دو درجه‌ بعدي از حالت راهنمايي خارج مي‌شود و منع قانوني داد: R كه يعني افراد زير 17 سال بدون والدين يا سرپرست حق ديدن فيلم را ندارند و NC- 17 كه هيچ شخص زير 17 سالي نبايد اين آثار را ببيند. اولين درجه‌بندي‌ها در امريكا از سال 1986 مرسوم شدند.

سينماي ايران در دو دهه اخير نوعي خشونت پنهان را به آثار خود وارد كرده است، خشونتي كه لزوماً فيزيكي نيست اما مي‌تواند ترويج آن نظام خانواده را مورد هجمه قرار دهد. كما اينكه قرار داده و تأثيرات آن بر روي آمار طلاق و بي‌ميلي به ازدواج و فرزندآوري ديده مي‌شود.