کاش قدری به اینشتین شبیه بودم

به گزارش بولتن نیوز، ران هاوارد امریکایی بعد از فزون‌تر از 50 سال بازیگری و سپس کارگردانی در سینما، اخیراً به مدیوم تلویزیون بازگشته تا با همت و کمک برایان گریزر مجموعه تلویزیونی «نابغه» را بسازد که سیزون اول آن مشتمل بر 10 اپیزود است و شرحی بر دستاوردهای بزرگ و زندگی شغلی فوق‌العاده آلبرت اینشتن معروف به حساب می‌آید و این در حالی است که نقش اینشتین را در ایام جوانی‌اش در این سریال جانی فلین امریکایی بازی می‌کند و او را در ایام پیری‌اش با ایفای نقش از سوی جفری راش کهنه کار و استرالیایی می‌بینیم. با بازی آنها و براساس قصه تاریخ نگارانه ران هاوارد و همکارانش اینشتین را فردی می‌یابیم که استعداد فراوان دوران کودکی و نوجوانی‌اش وی را در نهایت به یک پدیده علمی و استاد ریاضی و فلسفه پرداز اجتماعی در دوران میانسالی و پیری تبدیل کرد و فرضیه نسبیت او جهان گیر شد. هاوارد در مصاحبه پیشرو می‌گوید که چرا به جای ساختن فیلمی سینمایی از روی این موضوع به یک نسخه تلویزیونی روی آورده و الزامات و دشواری‌های این کار و ترسیم مردی بسیار ویژه مانند اینشتین چه چیزهایی بوده‌است.

کار سخت بود اما به این بهانه نمی‌شد که این آدم را کوچک و قصه را محدود کرد و امیدوار ماندم که تهیه‌کنندگان سریال ابزار و راه‌های مطرح شدن آن را به بهترین شکل بیابند. قدر مسلم اینکه از فهم و ترسیم بسیاری از خصلت‌های ناب او به‌وجد آمدم.

حدود 10 سال پیش یک استودیوی سینمایی امتیاز ساخت فیلمی سینمایی را از روی کتاب والتر ایزاکسون به نام «اینشتین: زندگی و دنیای او» ابتیاع کرده بود و می‌خواست چنین چیزی‌را از روی آن تولید کند اما نتوانست و البته به سبب سختی‌های فراوان این کار، این رویداد اصلاً برایم جای تعجب نداشت و ندارد. من آن کتاب خاص را نخوانده اما کتاب‌ها و جزوات فراوان دیگری را که به زندگی نبوغ آسای این مرد اختصاص داشته، مطالعه کرده‌ام و همیشه حس می‌کردم که خوراک کاملی برای یک سریال طولانی تلویزیونی و حتی یک فیلم سینمایی دو ساعته نیستند. ولی وقتی اساس این سریال جور شد، دیدم که داستان غنی‌تر از موارد قبلی است و نوا پینک در مقام فیلمنامه‌نویس خوب کارکرده است و وقتی فرانسی کالفو و کن بیلر هم که از متخصصان کارهای تلویزیونی هستند وارد طرح شدند، فهمیدم که موضوع موفقی را در دست داریم. در نهایت مقرر شد که قسمت اول را خودم کارگردانی کنم و برای قسمت‌های بعدی نیز ایده بدهم و کنار مجریان طرح باشم.

کار سختی بود، بخصوص که فرد منتخب ما باید کسی می‌بود که چهره و نوع حضورش به بیننده‌ها ثابت می‌کرد که پس از گذشت سال‌ها و پا به سن گذاشتن قادر به تبدیل شدن به اینشتن و مردی با توانایی‌های آن چهره نامدار است. مشخصاً جانی فلین را نمی‌شناختم. البته او در دنیای فیلم‌های مستقل کارهای زیاد و با ارزشی را انجام داده و در تئاتر هم کار کرده بود اما من آنها را ندیده بودم و به لحاظ صورت ظاهر هم کسی را گواهی نمی‌داد که بتواند در قالب اینشتن بزرگ ظاهر شود و نماد دوران جوانی وی باشد. همه اینها زمانی عوض شد که من نواری را که از روی تست و حضور امتحانی او گرفته شده بود، دیدم و متوجه شدم که وی انگار خود اینشتن است! او برای نقش فوق‌العاده نشان می‌داد و با اینکه مشغول بازی در فیلمی دیگر بود از او خواستیم موقتاً آن را رها کند و از لندن به لس‌آنجلس بیاید و وی نیز چنین کرد و آمد و فیلم را با او ساختیم.

این را به گروه گریم‌مان سپردیم و آنها هم روی صورت فلین و هم جفری راش در ابتدای هر روز و در ساعات اولیه صبح مدت‌ها کار می‌کردند تا شباهت‌ها با آن نابغه حاصل آید.

کاش می‌توانستم شباهت‌هایی بین ماهیت وجودی و کارهایم با شخصیت و کارهای اینشتین پیدا کنم اما واقعاً چنین نبود و ما فرسنگ‌ها با یکدیگر فاصله داریم. شاید قیاس نابجایی باشد اما چون پیش از فیلم اینشتین مشغول کار روی یک فیلم مستند پیرامون گروه موسیقی معروف بیتلز بریتانیا بودم و این گروه نیز مانند اینشتین در زمینه تخصصی خود به حد کمال و مرز نبوغ رسیده بود، سعی کردم هر شاخصه‌ای که در ترسیم آنها به‌کار گرفته‌ام، به فراخور اینشتن و در صورت هماهنگ بودن با اوصاف این نابغه، برای این سریال نیز مد نظر قرار بدهم. خلاقیت فراوان شغل و مشکلات زندگی خصوصی هر دو هنرمند یاد شده به گونه‌ای بود که برایشان دردسرهایی را ایجاد کرد و من سعی کردم هر دو مورد را به تصویر بکشم و از تضادهای برخورد مردم با آنها به‌عنوان یک اصل مهم در زندگی بیتلز و سپس اینشتن یاد کنم و هر دو را به دقت تشریح نمایم.

ما از امکانات و توانایی‌های نشریه قدیمی نشنال جئوگرافیک که از تهیه‌کنندگان و شرکای ساخت این سریال است در زمینه مورد اشاره شما سود جستیم و شخصاً به مدیر فیلمبرداری‌مان که ماتیاس هرندل بوده است توصیه کردم که پا به پای عکاسان وتصویر سازان این نشریه حرکت کند و از گروه جلوه‌های بصری‌مان نیز خواستم همین کار را انجام بدهند تا سریالی را داشته باشیم که در عین موضوع محوری و تمرکز روی زندگی دانشمند عظیمی مانند اینشتین به لحاظ بصری هم در سطح بالا و چیزی باشد که چشم‌ها را خیره کند.

قرار نیست حتماً فرد انتخابی بعدی ما همان قدر افسانه‌ای باشد که اینشتین بوده و فقط کافی است که کارهایی بزرگ و غیرمتعارف انجام داده و شگفتی‌سازی کرده باشد. شاید نام نفر بعدی موجب شگفتی همگان شود، هرچند باید تأکید کنم که به سبب پایان یافتن طرح اینشتین در همین روزهای اخیر و خسته بودن خودم و همکارانم تا این لحظه هیچ بحثی روی نفر بعدی نداشته‌ایم و چنان فردی اصلاً گزینش نشده است.

‌ منبع: Entertainment   Weekly