این مردان خبیث

به گزارش بولتن نیوز، در جشنواره كن امسال سينماگران زن حضوري فعال دارند. دو اثر برجسته «فريب‌خورده» و «بعد از جنگ» از نمونه‌هاي شاخص كارهاي زنان بود. آخرین اثر «سوفیا کاپولا» به نام «فریب‌خورده» از مهم‌ترین فیلم‌هایی است که در بخش رقابت اصلی جشنواره‌ کن به نمایش درآمده. این کار بازسازی فیلمی است که در دهه ۷۰ميلادي دان سیگل با بازیگری کلینت ایستوود کارگردانی کرده بود. داستان درباره‌ یک سرباز فراری است که در جریان جنگ‌های داخلی آمریکا مجروح و به همین دلیل وارد خانه‌ای می‌شود که در آن تعدادی زن زندگی می‌کنند. با ورود او دینامیک خانه به‌هم می‌ریزد و شاهد جریان‌هایی هستیم که در نهایت داستانی تراژیک را خلق می‌کند. ساختار داستان تا حد زیادی مشابه فیلم «خودکشی باکره‌ها» اثر همین فیلم‌ساز است که در آن فیلم نیز با فضای بسته‌ زنانه‌ای مواجه بودیم که زن‌ها از بیان احساسات خود محروم شده بودند؛ و شاهد بودیم چگونه ورود عواملی از بیرون دینامیک فضا را به‌هم می‌ریخت. در این فیلم نیز فرم کلی به همین صورت است؛ در بخش اول داستان تا حدی این ایده را در‌می‌یابیم که با فیلمی شعاردهنده‌ صلح و ضدجنگ مواجهیم که قرار است بگوید به وقتِ جنگ افراد نقش مهمی ندارند و این دولت‌ها هستند که آتش جنگ را برمی‌افروزند. شخصیت مرد داستان را تا حدودی فردی قربانی‌شده می‌بینیم که در آن سیستم زندگی می‌کند. در بخش دوم می‌فهمیم شخصیت اصلی کم‌کم دچار حمله‌های عصبی می‌شود و از خود کاراکتری هیولاوار نشان می‌دهد که در فکر انتقام‌گرفتن از زنان ماجراست.

در تفاوت با کار دان سیگل، ویژگی‌های زنانه‌ فیلم برجسته‌تر شده است و بیننده با آن قهرمان مردی که در فیلم سیگل دیده می‌شود (مردی که هوسباز بود و با تمام زنان ارتباط داشت) رو‌به‌رو نیست. قهرمان داستان کاپولا بعد از اینکه با یکی از زنان گروه ارتباط برقرار می‌کند، دستش رو می‌شود. همچنین در فیلم سیگل با این مورد رو‌به‌رو بودیم که پای مرد به‌خاطر انتقام‌گرفتن از رفتار غیراخلاقی بریده شده بود، ولی در فیلم اخیر پیشامد حادثه‌ای‌ است که موجب چنین اتفاقی می‌شود. در فیلم کاپولا حالت‌های شرارت و بدجنسی از کاراکتر‌های زن داستان گرفته شده و درعوض مرد به موجودی زن‌ستیز و سوءاستفاده‌گر بدل شده است. تمام این عوامل موجب شده‌اند که ویژگی‌های زنانه‌ فیلم پررنگ‌تر شده و همبستگی زنان در مواجهه با شرایط شکل بهتری پیدا کند. بازی‌ها، به‌خصوص بازی «نیکول کیدمن» چشمگیر است، اما دیگر منتقدان معتقدند که بازی‌های اثر دان سیگل با حضور کلینت ایستوود برجسته‌تر از فیلم کاپولا با بازی «کالین فارل» بود. فیلم «بعد از جنگ» اولین کارِ بلند «آناریتا زامبرانو» فیلم‌ساز ایتالیایی ساکن فرانسه است که در بخش «نوعی نگاهِ» جشنواره‌ کن به نمایش درآمد. داستان فیلم درباره رئیس سابق یکی از شبکه‌های مبارزاتی چپ ایتالیایی است که بعد از اتفاقاتی که در دهه ٨٠ميلادي رخ می‌دهد و منجر به جنگ و خون‌ریزی‌های شدیدی در این کشور می‌شود، به فرانسه مي‌رود و در آنجا آزادی سیاسی را با کمک دولت «میتران» به دست مي‌آور‌د و به‌عنوان یک مهاجر پذیرفته می‌شود. بعد از این حوادث و به دنبال کشته‌شدن یک استاد علوم قضائی در ایتالیا، دولت فرانسه به فکر بازگرداندن این شخص و افراد دیگر به کشور خودشان می‌افتد؛ درحالی‌که گروه‌های تروریستی ادعا می‌کنند در پی دستوراتی که از فرانسه رسیده چنین کاری را انجام داده‌اند.

می‌توان گفت کارگردان سعی کرده از زوایای مختلف به این ماجرا پرداخته و دلایل رفتاری افراد گروهک‌های چپ را ریشه‌یابی کند؛ اینکه به چه علتی احساس می‌کنند دولت فرانسه حق ندارد آنها را بازگرداند. همچنین تبعات کار‌هایی را که گروه‌های چپ و رؤسای آنها در دهه‌ ٨٠ کرده‌اند بر زندگی امروزی خانواده‌های آنها نشان می‌دهد؛ همانند تراژدی‌های یونانی که کارگردان معروف «پیر پائولو پازولینی» نیز در کارهای خود بیان کرده است.

منبع: شرق