تبیین هشدار های مقام معظم رهبری به کاندیداهای ریاست جمهوری دوازدهم

گروه سیاسی: پیمان کمالی در یادداشت پیش رو که پیرامون انتخابات ریاست جمهوری نگاشته شده، معتقد است: نگاهی به اقتصاد ایران نشان می دهد که علی رغم تلاشهای دولت یازدهم در خارج کردن کشور از حالت بحرانی که در دولت دهم تحویل گرفته شد و علی رغم اینکه در مدت چهار سال اخیر دولت تمام تلاش خود را برای برگرداندن ثبات اقتصادی به کشور انجام داده اما همچنان با بیش از شش میلیون نفر بیکار و خیل عظیم جوانانی که در آستانه ازدواج قرار دارند روبرو هستیم.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر می باشد: 

رهبر معظم انقلاب در دانشگاه امام حسین(ع) با اشاره به عوامل اقتدار کشور و ملت ایران و علت مخالفت بدخواهان با این عوامل اقتدار، به تبیین «اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت» دشمنان نظام اسلامی پرداختند و با تأکید بر اینکه امنیت و آرامش موجودِ کشور در منطقه پرآشوب، یکی از افتخارات جمهوری اسلامی است که مورد هدف قدرت های استکباری نیز قرار دارد، کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری را به چند موضوع مهم از جمله «اعلام صریح و قاطعانه اینکه مسایل اقتصادی و معیشت مردم در اولویت آنها است»، سفارش کردند و گفتند: امنیت ملی و آرامش کشور بسیار مهم است و کاندیداهای محترم مراقب باشند به‌خاطر خطای در تشخیص، گسل های اعتقادی، جغرافیایی، زبانی و قومی را تحریک نکنند و در مسیر طراحی ناتمام دشمن قرار نگیرند، زیرا اگر کسی بخواهد برخلاف امنیت کشور اقدام کند، قطعاً با سیلی سختی مواجه خواهد شد.

به گزارش بولتن نیوز، به سادگی از گفته های فوق پیدا است که اشاره صریح کلام رهبری به شش کاندیدای ریاست جمهوری و عوامل سیاسی پشت صحنه آنها است تا در عین اینکه تمام تمرکز تبلیغاتی خود را بر روی محور مسائل اقتصادی و معیشت مردم قرار می دهند. به این مسئله توجه داشته باشند که از تحریک گسل های اعتقادی، جغرافیایی، زبانی و قومی برای جمع کردن بیشتر آرا استفاده نکنند چون هر گونه سوء استفاده از این موضوع می تواند به تمامیت جمهوری  اسلامی ایران آسیب رسانده و در مسیر طراحی ناتمام دشمن  برای ایجاد ناامنی در داخل مورد استفاده قرار گیرد.

رهبری در اینجا تاکید کرده اند که اعمال فوق یعنی تحریک گسل های اعتقادی، جغرافیایی، زبانی و قومی در مسیر طراحی ناتمام دشمن است و افرادی که از تحریک این بخش به دنبال جمع آوری آرا هستند در صورت برهم زدن امنیت کشور سیلی محکمی به گوش آنها و عواملشان نواخته خواهد شد.

تاکید دیگر رهبر معظم انقلاب مربوط به طرح مسئله معیشتی و اقتصادی جامعه و نیاز به تمرکز کاندیداها بر این بخش در تبلیغات انتخاباتی است تا به مردم قول بدهند که وضع اقتصاد و معیشت مردم بهبود خواهد یافت و کاری می کنند تا از این وضعیت بحرانی کنونی خارج شویم.

خبرگزاری رویترز نیز در رابطه با بیانات رهبری گزارش داد: رهبر ایران خطاب به نامزدهای ریاست جمهوری گفت: کاندیداها باید قول بدهند تا تمرکزشان برای حل مشکلات اقتصادی بر روی ظرفیت ها ی داخلی و قابلیت های ملی به جای نگاه به خارج از ایران باشد.»

رویترز افزود: «رهبر ایران روز سه شنبه کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران را به رقابت در زمینه خودکفایی اقتصادی فراخواند.»

این خبرگزاری انگلیسی در ادامه این گزارش تصریح کرد: رقیب حسن روحانی در انتخابات ۱۹ می(۲۹ اردیبهشت)، ابراهیم رئیسی است که قول ایجاد ۱٫۵ میلیون شغل را در سال در صورتی که به این سمت برسد، داده است. کاندیدای دیگر یعنی محمد باقر قالیباف نیز قول ایجاد ۵ میلیون شغل را در یک سال داده است. رئیسی در شهر بیرجند گفت که ما باید سرمایه گذاران کارخانه ساز را به تولید برگردانیم.

رویترز نوشت: بیشتر تحریم ها که به خاطر برنامه هسته ای ایران در سال ۲۰۱۵ اعمال شده بود، در سال ۲۰۱۶ با توجه به توافق ایران با شش قدرت جهانی که شامل آمریکا نیز می شد، برداشته شد.

این خبرگزاری انگلیسی ادامه داد: نرخ تورم در ایران تک رقمی شده و تولید ناخالص ملی تا ۷٫۴ درصد رشد پیدا کرده است اما صندوق بین المللی پول در ماه فوریه گزارش داد که رشد غیرنفتی ایران فقط ۰٫۹ درصد بوده و این بازتابی از ادامه سختی دسترسی به تجارت (جهانی) است

به گزارش بولتن نیوز، نگاهی به اقتصاد ایران نشان می دهد که علی رغم تلاشهای دولت یازدهم در خارج کردن کشور از حالت بحرانی که در دولت دهم تحویل گرفته شد و علی رغم اینکه در مدت چهار سال اخیر دولت تمام تلاش خود را برای برگرداندن ثبات اقتصادی به کشور انجام داده اما همچنان با بیش از شش میلیون نفر بیکار و خیل عظیم جوانانی که در آستانه ازدواج قرار دارند روبرو هستیم.

بیشتر کارخانه ها علی رغم برجام همچنان تعطیل و نیمه تعطیل هستند و برخی هم در حال ورشکستگی یا کلا ورشکسته شده اند. مسائل اقتصادی و معیشتی منجر به کاهش شدید رشد جمعیت شده و تعداد طلاقها و مشکلات خانوادگی و فساد در جامعه افزایش پیدا کرده و سن اعتیاد و ... به کمترین میزان خود رسیده است.

اینها مشکلاتی است که باید کاندیداها به مردم قول حل کردن آنها را بدهند.

ناگفته پیدا است که اقتصاد چیزی نیست که بتوان یک روزه آن را درست کرد. همانطور که یک روزه هم در مسیر سقوط قرار نمی گیرد.

نگاهی به اقتصاد ایران در طی 12 سال گذشته نشان می دهد که شروع افزایش فاصله طبقاتی و فقر در ایران در حالی در طی یک دهه گذشته روند رو به رشدی را آغاز کرده که می توانست در هشت سال دولتهای نهم و دهم و با نفت 130 دلاری و درامد افسانه ای 700 میلیارد دلاری از محل فروش نفت و فراورده اقتصاد ما به نهایت شکوفایی و نرخ بی کاری به حد اقل خود برسد. اما بخش مهمی از این سرمایه نابود شد و به حدر رفت.

تورم 50 تا 70 درصدی، نرخ بیکاری بالای 11 درصد، تحریمهای بین المللی شدید، نرخ بهره بانکی بالای 37 درصد، افزایش شدید قاچاق کالا و ارز، فساد گسترده اداری، تعطیلی بالغ بر 80 درصد بخشهای اقتصادی کشور، پول شویی و غارت های چند ده هزار میلیارد تومانی از بیت المال و صندوقهای مختلف، تاسیس موسسه ها و بانکهای بی در و پیکر برای جمع آوری پول ارزان از مردم و صرف آنها در ایجاد اختلال در اقتصاد کشور، بازی بانکها و موسسه های مالی و نهادها و ارگانها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی با مسکن و ارز و زمین و اوج گرفتن واردات کالای قاچاق به صورت عمده و از طریق دروازه های رسمی گمرک، انجام سیاستهای اقتصادی و روابط بین الملل نادرست از سوی وزارت اقتصاد و وزارت خارجه دولتهای نهم و دهم و هزاران مسئله دیگر چیزهایی است که اقتصاد ایران را به اقتصادی ورشکسته تبدیل کرد که چهار سال پیش تحویل دولت دوازدهم شد.

هم اکنون دولت دوازدهم در طی چهار سال با برداشتن تحریمهای بین المللی، کاهش نرخ تورم به 8 درصد، کاهش نرخ بهره بانکی، افزایش صادرات نفت و در نتیجه ان افزای نرخ رشد اقتصادی منفی 5 درصد به مثبت 8 درصد با نفت و تثبیت تقریبی نرخ ارز که به شکل شگفت انگیزی در حال افزایش بود و حفاظت از ارزش پول ملی و رو کردن دست بابک زنجانیها و ....توانسته سرعت سقوط اقتصادی کشور را تحت کنترل در آورد. اما این کافی نیست و حال باید با توجه به اینکه بعد از چهار سال تلاش زیر ساختها و بسترهای لازم برای بازگشت به مسیر توسعه فراهم شده است. باید با سرعت بیشتر گام برداشت. هدفی که دولت دوازدهم باید به مردم قول بدهد که انجام می دهد.

به شکل ساده اینکه دولتهای نهم و دهم در طی هشت سال سنگ غول پیکیری را در مسیر سراشیبی هول دادند و دولت یازدهم در طی چهار سال توانست سرعت حرکت این سنگ غول پیکر را که هم چیز را در مسیر خود تخریب می کرد به صفر برساند.

حال زمان آن فرا رسیده تا دولت دوازدهم در طی چهار سال آینده و فارغ از سنگ عظیمی که در حال نابودی اقتصادی ایران بود به فرایند توسعه و رشد اقتصادی ایران شتاب داده و مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم را حل نماید.

نکته کلیدی اینکه برابر فرمایشات مقام معظم رهبری نگاه رئیس جمهور دوازدهم در مسائل اقتصادی باید به داخل باشد. در واقع رهبری با آگاهی از این که بیشتر کارخانه های داخل در حال تعطیل یا نیمه تعطیل هستند، می فرمایند شما همین کارخانه ها را که سرمایه گزاری اولیه در آنها صورت گرفته و دارای تجهیزات است را حمایت کرده و فعال کنید تا هم مشکل اشتغال حل شود و هم مسائل اقتصادی مردم. این امر ممکن است اما با چفت و بسط زدن به قاچاقچیان دولتی و غیر دولتی و نهادی و غیر نهادی ای که از مسیرهای قانونی دلار کشور را به یغما می برند و از مسیر گمرکات کالاهایی را بصورت قاچاق وارد کشور می کنند که هم برای سلامت مردم زیان آور است و هم اقتصاد و تولید کشور را فلج کرده است.

با فعال شدن این پتانسل بالقواه و با بالفعل کردن آن، نه تنها اقتصاد ایران تکان خواهد خورد بلکه نیاز کشور به سرمایه گزاری خارجی به حد اقل ممکن خواهد رسید و وابستگی اقتصاد ایران به نفت نیز به طور چشم گیری کاهش می یابد.

به هر حال در پایان دو فرض برای پیروز انتخابات دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری وجود دارد:

یکم، فردی انتخاب می شود که مانند احمدی نژاد و با شعارهای پوپولیستی و عوام فریبانه و سوء استفاده از اعتقادات مردم دولت را در دست خواهد گرفت و با واژگون کردن اقتصاد کشور، ایران را به مسیری خواهد برد که رهبر معظم انقلاب در رابطه با آن هشدار داده اند.

دوم، فردی پیروز می شود که بر پایه پتانسیلهای کشور و واقعیت های روابط داخلی و خارجی و ظرفیت های موجود و با برنامه عملیاتی کشور را در دست خواهد گرفت و ایران را از افتادن به مسیری که خواست دشمنان نظام جمهوری اسلامی است نجات خواهد داد.

این انتخاب هر چه باشد چون توسط مردم صورت می گیرد میمون است و مبارک. در هر دو صورت مردم پیروز انتخابات هستند و رئیس جمهورها رفتنی. آنچه باقی می ماند دعای مردم فقیری است که چشم به یاری دولتها دارند.