استعمارزده فرهنگی، نوکری بیگانه را با کمال افتخار می‌پذیرد

گروه اجتماعی: شهید مطهری در کتاب آینده انقلاب اسلامی ایران  به بررسی استعمار روحی و فکری و فرهنگی پرداخته و معتقد است: اگر ملتی خودباخته شد، خودش و روحش را در مقابل ملت دیگر باخت یعنی اگر استعمار روحی و فکری و فرهنگی شد، دیگر به دنبال آن با کمال افتخار استعمار سیاسی و استعمار اقتصادی را می‏‌پذیرد، یعنی سرمایه‏‌های مادی خودش را دو دستی به او تقدیم می‏‌کند و برای خودش هم افتخار می‌‏شمارد. نوکری بیگانه را با کمال افتخار می‌‏پذیرد، چرا؟ چون استعمار فکری و فرهنگی شده.

به گزارش بولتن نیوز وی در ادامه می نویسد: این بزرگترین نیرنگ استعمار است: بی اعتماد کردن، بی ایمان کردن یک ملت به شخصیت اجتماعی خودش، به هویت اجتماعی خودش، به شخصیت اجتماعی خودش. بعد میان بهش میگن هرچه که تو داری، کاری میکند که این ملت بدی که از ناحیه او بیاد  بر خوبی که از ناحیه خودش باشه ترجیح میدهد. مثلاً یه آشامیدنی،بسا خودش انواع آشامیدنیهای خوب دارد که غرب ندارد، غرب از اینجا باید بگیره. آشامیدنیهای نظیر کوکاکولا که خودشون میگن اساساً مضره برای بدن و از هر پزشکی اگر بپرسی، تجویز نمیکنه، یعنی مخصوصاً اعتیاد به اینها را مضر میدونه. ولی هر نوع شربتی از شربتهای ایرانی مانند شربت ریواس، سکنجبین، شربت به لیمو و هر نوع شربتی که بگید به دلیل اینکه ایرانیست، خوب نیست؛ ولی هرچه که از اونجا بیاد، اون حتماً خوب است. هر نوع اغذیه ای که گاهی وقتا اونا در آرزوی اغذیه ایرانی هستند. چون ایرانیست بد است. چون از آنجا آمده خوبه.

گاهی وقتا در روزنامه ها میخونیم که در بسیاری از اون مهمانخانه های خیلی خیلی مدرن که اشخاص خیلی متجددهای درجه اول که پول زیاد تو جیب دارند، یه سفره ای که مثلاً سر یک میز مینشینند و بلند میشن کمتر از پونصد تومن برای یه غذا نمیدن،  ولی وقتی خیلی میرید دقت میکنید که این غذا را از چی ساختن از چی درست کردن؟ از خرچنگ! از قورباغه! ولی غذای فرنگیست.  یکی از خانمهای چنین و چنان با شوهرش آمده بود، در  یکی از مهمانخانه ها در خیابان جردن مثل اینکه نوشته بود، در اونجا. از همون غذاهای فرنگی چنین و چنان آوردن و با اسمهای خاص فرنگی و خورد و این حرفا. بعد پرسید  که اینو از چی درست میکنند؟ تا گفتن از خرچنگه گفتن از قورباغست، فوراً بالا آورد.

حساب این است. این معنی از خود باختگی ملیست؛ یعنی ملتی که خودش خودشو هیچی میدونه، تاریخ خودشو هیچ میدونه، عالم خودشو هیچ میدونه، فرهنگ گذشته خودشو هیچ میدونه، تمدن گذشته خودشو هیچ میدونه، نظامات اجتماعی خودشو هیچ میدونه. هر قانونی که خودش داشته است، چون از خودش بوده، میگه هیچ. هر قانونی که از کشور بیگانه بیاد چون از بیگانه آمده از ناحیه آنها آمده، میگه این خوب است. اگر ملتی از خود باخته شد، خودش رو باخت و روحش رو باخت در مقابل ملت دیگر، یعنی اگر استعمار روحی شد، اگر استعمار فکری شد، اگر استعمار فرهنگی شد، دیگه به دنبال خودش با کمال افتخار، استعمار سیاسی و استعمار اقتصادی رو میپذیرد. یعنی سرمایه های مادی خودشو دو دستی تقدیم میکند و این را برای خودش هم افتخار میشمارد. نوکری بیگانه را با کمال افتخار  میپذیرد. با کمال افتخار  نوکری بیگانه را میپذیرد. چرا؟ چون استعمار فکری و استعمار فرهنگی  شده.