یک کارگردان و مدیر هنری گفت: به هر کسی که قصد ورود به حوزه بازیگری را داشته باشد، توصیه میکنم از دانشکده شروع کند. البته می دانم افراد در دانشکده نیز سرانجام خوبی نخواهند داشت و سرنوشت روشنی برای آنها پیش بینی نمیشود.
به گزارش بولتن نیوز، برنامه "پرده آخر" رادیو گفت و گو با موضوع "بررسی کلاسهای بازیگری" با حضور مریم آهنگر، بازیگر، آرش دادگر، کارگردان و مدرس تئاتر و محمود فرهنگ، کارگردان و مدیر هنری روی آنتن رفت.
محمود فرهنگ با بیان اینکه به بسیاری از مقدمات فرهنگی و هنری در کشور توجه نمیشود، اظهار داشت: هیچ گاه فکر نکردیم سیر تکاملی بازیگری در تئاتر و سینما با چه نیازهایی همراه است.
وی افزود: مشکلی که وجود دارد این است که همه فکر میکنند باید در این حوزه فقط به مسئله آموزش بپردازند و این مسئله را در دانشگاهها یا آموزشگاهها دنبال میکنند و هیچ نهاد و سازمانی نیست که بگوید در چه بخشهایی نیاز داریم و در چه بخشهایی ضعف داریم و باید در آن بخشها کار کنیم.
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه هنر تئاتر و سینما و رشته بازیگری جزو پر جاذبهترین هنرهای کشور هستند، گفت: خیل عظیمی از جوانها تلاش میکنند وارد عرصه بازیگری شوند تا آرزوهای خود را محقق کنند.
این مدیر هنری درباره مراجعینی که برای ورود به تئاتر قصد آموزش دیدن دارند، بیان داشت: به هر کسی که قصد ورود به این حوزه را داشته باشد، توصیه میکنم از دانشکده شروع کند. البته می دانم افراد در دانشکده نیز سرانجام خوبی نخواهند داشت و سرنوشت روشنی برای آنها پیش بینی نمیشود. آنهایی میتوانند موفق باشند که نخستین نفر باشند و بقیه افراد ناموفق هستند زیرا بعد از تحصیلات مجبورند راه خودشان را تغییر دهند و وارد مسیر دیگری شوند.
وی با تصریح بر اینکه هیچ گاه توصیه نمیکنم افراد به صورت فردی وارد تئاتر شوند، در عین حال بیان داشت: البته در این سالها مشاهده کردهایم کسانی نیز وجود داشتهاند که در کنار اساتید، توانستهاند به عرصههای بزرگی از هنر تئاتر برسند در حالی که آکادمیک نیز درس نخواندهاند.
در ادامه آرش دادگر با اشاره به تئاتر دولتی عنوان داشت: دولت سعی میکند در زمینه هنر و فرهنگ تأثیر گذار باشد ولی وقتی این اتفاق میافتد، برنامه ریزیهایمان را دچار کمبود میکند و حتی زیرساختها نیز درست نمیشود.
وی تصریح داشت: میخواهیم به نویسنده بومی این امکان را بدهیم که رشد کند و درام نویس خودمان را داشته باشیم و نیازی نیست به سراغ نهضت ترجمه برویم. به این مسئله نگاه نمیکنیم که ایران سرزمینی است که از چندین قبیله و فرهنگهای مختلف که دیدگاههای متفاوتی نیز دارند تشکیل شده است و حتی از نظر اقلیمی نیز چهار فصل دارد.
این کارگردان تئاتر عنوان داشت: نمایشنامه ای که توسط یک درام نویس خوب تئاتر در تهران نوشته میشود در سیستان و بلوچستان جواب نمیدهد زیرا آن نمایشنامه نویس در تهران دست به قلم برده است و به همین دلیل شناختی از فرهنگ سراسری ایران ندارد.
این مدرس تئاتر با انتقاد از عدم توجه به زیرساختها بیان داشت: عموماً فقط به این مسئله توجه میکنیم که تولید نمایشنامه نویس داشته باشیم و تنها از نمایشنامه نویس در جشنوارهها و بخشهای مختلف حمایت کنیم اما مشخص نمیکنیم چه نمایشنامه ای برای جغرافیای موجود داریم استفاده میکنیم.
وی تئاتر را وارداتی دانست و عنوان داشت: همیشه آئین واره ها و جشنوارهها را داشتیم اما هیچ وقت متن مهم نبوده است و به همین جهت شاعر در این بخش کمتر ورود کرده است. در زمینه شعر نیز، ادبیات شاعران، شعر است و داستانها نیز شفاهی هستند. این موضوع در مورد ضرب المثل ها و داستانک ها نیز صدق میکند زیرا آنها هیچ وقت مکتوب نشدهاند.
دادگر بیان داشت: یک شاعر هیچ وقت وارد تعزیه نمیشود زیرا از نظر ادبیات و شعر، تعزیه را پایین تر میدانسته و آن را عامیانه حساب میکرده است. اگر شاعران کشور وارد این عرصه میشدند و شعر تعزیه را دست میگرفتند، امروز و یا حتی خیلی زودتر به درام میرسیدند.
در ادامه مریم آهنگر با اشاره به اینکه پیش از ورود به عرصه تئاتر، روانشناسی کودک میخوانده است، گفت: به دلیل اینکه چند سال در تلویزیون بازیگری میکردم، کار بازیگری نیز انجام میدادم و امروز خیلی کار تئاتر انجام میدهم و به همین دلیل خود را یک تئاتری می دانم.
وی تصریح داشت: با وجود سابقه بازیگری اما به خود گفتم این مسئله که هنوز مدرکی در حوزه تئاتر ندارم، زشت است. درست است یک بازیگر تجربی بودم اما نیازمند تحصیلات بودم. وقتی تحصیلات بازیگری را نداشته باشید، یک فرد معمولی خواهید بود. در همین راستا در حال حاضر در حال گذراندن کارشناسی بازیگری هستم.
این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه خیلی از بازیگران مطرح بعد از چند سال بازیگری، به حوزههای آکادمیک روی آوردند و شروع به یادگیری کردند، اظهار داشت: حقیقت این است که مدرک در کار بازیگری مهم است اما یکسری از دانشجویان بازیگری هستند که برای بازیگری به دانشگاه میروند اما هیچ وقت سر کلاس نیستند. وقتی نزدیک جلسه امتحانات ترم میشود، یک نمایش و تئاتر اجرا میکنند تا نمره استاد را بگیرند و به این شکل مدرک دانشگاهی را میگیرند.
وی تصریح داشت: این مدرک به چه درد افراد میخورد؟ متاسفانه خیلیها مدرک دروغین میگیرند و مدعی هستند بازیگر هستند اما بنده که چند سال زحمت کشیدهام، کمتر نسبت به آن افراد مورد توجه قرار گرفتهام.