هالیوود علیه تکنولوژی!

به گزارش بولتن نیوز، هنوز فراموش نکرده‌ایم ماجراهای یک دهه پیش را؛ روزهایی را که نویسندگان‌ هالیوود در اعتراض به نادیده گرفتن دستمزدشان بابت پخش آنلاین فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی دست به اعتصاب زدند و قلم‌ها را بر زمین گذاشتند. در آن روزهای پرجنجال و پرسروصدا که سه ماه طول کشید،‌ هالیوود تقریبا به حالت تعطیل درآمد. پروژه‌های درحال فیلمبرداری به این دلیل که نویسندگانشان قصد نوشتن حتی یک خط را نیز نداشتند، همگی متوقف شد و این ماجرا چنان خللی در روند همیشه رو به پیشرفت‌ هالیوود ایجاد کرد که هنوز که هنوز است ‌هالیوود چنین شوک ناباورانه‌ای را به یاد ندارد.

این روزها در ‌هالیوود دوباره بوی چنان اتفاقاتی به مشام می‌رسد. اتحادیه نویسندگان آمریکا بعد از این‌که در مذاکراتش با کمپانی‌های بزرگ‌ هالیوود به نتیجه نرسید، می‌گوید که در تلاش برای جمع‌آوری رأی مجوز اعتصاب از اعضای خود است. درواقع این اتحادیه فقط تا اول ماه می ‌فرصت دارد به نتیجه درستی درباره ادامه روندی برسد که به شکل هراسناکی برای بسیاری از شاغلان صنعت سرگرمی تکرار دژاووگونه یک تجربه تلخ به نظر می‌رسد. خصوصا که اول می‌ یا ١١ اردیبهشت به‌عنوان روز جهانی کارگر به نحو طعنه‌آمیزی آمریکایی‌ها را به یاد اتحادیه‌ها، سندیکاها، کارگران، جنجال و درگیری و البته اعتصاب می‌اندازد. روز گذشته لس‌آنجلس تایمز در مطلبی در این‌باره پس از بازشماری تعدادی از تنش‌های فراوان ایجاد شده در سال‌های اخیر میان اتحادیه نویسندگان و کمپانی‌های بزرگ از قول کسانی که در مذاکرات حضور داشته‌اند اما مجاز به  اظهارنظر در این مورد نیستند، درباره قطعیت استعفای نویسندگان در صورت ادامه روند تنش‌ها هشدار داده بود. در مطلب لس‌آنجلس تایمز درباره تنش‌های روزافزون رخ داده آمده بود: این جو پرتنش را طوفان تمام‌عیاری که تغییرات اقتصادی و دیجیتالی به صنعت سرگرمی تحمیل کرده‌اند به وجود آورده است. درواقع از زمان آخرین اعتصاب نویسندگان که همین یک دهه پیش بود، شاهد تغییرات گسترده‌ای در دنیای نمایش و سرگرمی بوده‌ایم. سرویس‌های پخش آنلاین مانند نتفلیکس و آمازون‌ هالیوود را دگرگون ساخته‌اند و درحال حاضر، به شکلی بی‌سابقه تولیدکننده شمار قابل توجهی از باکیفیت‌ترین سریال‌های روز به شمار می‌روند؛ پدیده‌ای که اغلب از آن با عنوان عصر طلایی تلویزیون یاد می‌شود.

به نظر می‌رسد در این عصر طلایی نویسندگان نیز دنبال سهم خودشان می‌گردند. در ادامه مطلب لس‌آنجلس تایمز آمده: این دوران برای نویسندگان چندان هم طلایی نیست؛ ساخت سریال‌های کوتاه در شبکه‌های کابلی و آنلاین که به ندرت از ١٠ اپیزود در هر فصل تجاوز می‌کند، به معنای بحران مالی برای نویسندگان نیز می‌تواند باشد؛ چرا که زمان این سریال‌ها کمتر از نصف مدت‌زمان سریال‌هایی است که در گذشته حداقل در ٢٤ اپیزود ساخته می‌شدند. این را اگر به این واقعیت بیفزاییم که به دلیل تصویب قوانین انحصاری جدید نویسندگان دیگر نمی‌توانند به‌طور همزمان در چندین پروژه مختلف حضور داشته باشند، عمق بحران مالی نویسندگان را درک خواهیم کرد. در ادامه مطلب ضمن اشاره به این‌که این روزها گذران زندگی به‌عنوان یک نویسنده مدام دشوار و دشوارتر می‌شود، به استودیوها نیز اشاره کرده که حجم تولیدات‌شان را کاهش داده‌اند و حتی فروش دی‌وی‌دی سریال‌ها هم کاهش یافته و این کاهش تولیدات را به معنای کاهش فرصت شغلی برای فیلمنامه‌نویس‌ها تلقی کرده است: این چیزها صحنه را برای کشمکش و درگیری مهیا ساخته است. قرار است جمع‌آوری رأی مجوز اعتصاب اواخر ماه آوریل انجام شود. اتحادیه نویسندگان آمریکا این کار را واکنشی به موضع رادیکال استودیوهایی دانسته که تاکنون از پاسخگویی به مطالبات آنها سر باز زده‌اند. مثلا کریس کی‌سر، عضو هیأت‌مدیره کمیته مذاکرات انجمن تأکید کرده است: هیچ‌یک از اعضای هیأت‌مدیره یا کمیته خواهان برگزاری اعتصاب نیستند، اما متاسفانه، تنها راه برخورد منطقی استفاده از قدرت اتحادیه است. در جلسه‌ای که قرار بود برگزار شود، این ما نبودیم که پا پس کشیدیم؛ بلکه این استودیوها بودند که به دنبال ارسال پیام صوتی مبنی‌بر لغو جلسه، مذاکرات را به بن‌بست کشاندند.

در این وضع و حال، اتحادیه تهیه‌کنندگان سینما و تلویزیون که نماینده استودیوها و شبکه‌های اصلی و همچنین تهیه‌کنندگان مستقل به‌شمار می‌رود با انتشار بیانیه‌ای نسبت به از سر گرفتن مذاکرات ابراز تمایل کرده: تداوم فعالیت صنعت سرگرمی به نفع همه است و هر زمان آنها آماده باشند، ما آماده بازگشت به مذاکرات هستیم. در شرایطی که گفته می‌شود مذاکرات از دهم آوریل پی گرفته خواهد شد، همچنان دو طرف اختلافات جدی با هم دارند. اتحادیه نویسندگان در نامه‌اش به اعضا به افت ٢٣‌درصدی دستمزدها در دو‌سال اخیر اشاره کرده و گفته که در همین زمان کمپانی‌ها ٥١‌میلیارد دلار سود برده‌اند. تیم دانل نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان تلویزیون می‌گوید: دودستگی وجود دارد. نویسندگان باتجربه‌تر که اعتصاب قبل را به یاد دارند، نسبت به برگزاری اعتصاب دوباره تردیدهای زیادی دارند. نویسندگانی که از آن زمان به بعد، وارد انجمن و صنعت سرگرمی شده‌اند بیشتر به مطالباتی که نویسندگان دارند و درباره‌شان حرف زده‌اند، نگاه می‌کنند و معتقدند اگر از طریق مذاکره موفق نشویم، مجبوریم اعتصاب کنیم. اعتصاب قبلی در نوامبر ٢٠٠٧ آغاز شد و به مدت ١٠٠ روز ادامه یافت که به تعطیلی بیش از ٦٠ برنامه تلویزیونی و محرومیت شبکه‌ها از کسب ده‌ها‌میلیون دلار درآمد حاصل از تبلیغات منجر شد. به عقیده کارشناسان صنفی، تأثیر فلج‌کننده اعتصاب در دستیابی نویسندگان به مطالبات‌شان کمک کرد؛ اما در عین حال پیامدهای ویرانگری برای بسیاری از دست‌اندرکاران این حرفه داشت، خصوصا عوامل  فنی و تدارکات. جان سالزمن، متخصص برق با یادآوری خاطرات آن روزها می‌گوید: از فکر این‌که چگونه باید شکم بچه‌ها را سیر کنم، خواب نداشتم. وقتی هم اعتصاب تمام می‌شود، باز ماه‌ها طول می‌کشد که دوباره روی پاهایت بایستی. اما نکته این است که هرچه جیب تهیه‌کنندگان پرپول‌تر می‌شود، جیب دیگر عوامل خالی‌تر می‌شود.

منبع: شهروند