بومی گرایی یا شایسته سالاری؟

گروه سیاسی: محمدرضا نبیی در یادداشت پیش رو بر آن شده است تا به انتقادهای مکرر و متعددی که به سوی دولت حاضر روانه شده، پاسخ دهد و معتقد است افراد توانمند در مناطق و محیط های غیر بومی موفق تر عمل میکنند تا منطقه بومی خودشان.

 

 

هنگامیکه دولت نهم بر سر کار امد و درمدت 8سالیکه بر سریر قدرت وتصمیم گیری بود، در کمترین زمان ممکن تمامی مدیران را درسطوح مختلف تارده های پایینی سلسله مراتب اداری تغییرداد ومعترضان امروزی تمام قد مهرسکوت از سر رضایت بر لب داشتند. اوحتی درمراسم تودیع مدیران سابق، عرف را رعایت نمیکرد و حرمتی هم قایل نبود. (برکناری منوچهر متکی وزیر خارجه وقت هنگام سفر دیپلماتیک به سنگال)

اما در دولت تدبیر و امید به محض جابجایی مدیر یا مسئولی فریادها بلند میشود، تحصن ها و تظاهرات خیابانی به راه می افتد و در اندوه جابجایی مرثیه خوانی میکنند. در این غوغاسالاری سهم بومی گرایی از همه بیشتر است و شاید موج سواری ان لذت بخش تر. و اما چند نکته؛

 

امام علی (ع) هنگام زمامداری عدالت محور خود انگاه که مالک اشتر را به عنوان والی (استاندار) مصر برگزید. بومی بودن وی را ملاک قرار نداد.

 

مالک به تمام معنا شایستگی زمامداری و مدیریت بر مردم را داشت و بر همین مبناست که در انتصاب ایمه جمعه فرماندهان نظامی ومقامات لشگری ومدیران نهادهای تاثیرگذار کشور ملاک صلاحیت و شایستگی مدنظر قرار میگیرد و ایرادی هم برغیر بومی بودن ایشان وارد نیست.

گرایش بومی گرایی و جغرافیا سالاری (واگذاری مسوولیت ها بر اساس محل تولد و زندگی) مربوط به سده های پیش و پیشین است و از منظری دیگر چنانچه به وجه احسن مهندسی نشود و از بن مایه تدبیر بهره مند نباشد، چیزی شبیه رویکردهای نژادگرایانه و خویشاوند سالارانه از نوع وطنی به منصه ی ظهور میرساند و گاه میتواند عامل واپس زدن شایسته سالاری و به حاشیه راندن توانایی و دانایی نیز باشد.

مدیران و مسوولان بومی یا محلی باتوجه به بایدها و نبایدهای منطقه ای، ملاحظات قومی و قبیله ای، معذوریتها، محدودیتها و ممنوعیتهای خانوادگی و ملیتی که پیش روی انان وجود دارد چنانچه از توانایی لازم هم بهره مند باشند، در عمل کارنامه موفقی از خود به یادگار نخواهند گذاشت.

 

افراد توانمند در مناطق و محیط های غیر بومی موفق تر عمل میکنند تا منطقه بومی خودشان.

 

معترضان و منتقدان جابجایی مدیران فراموش نکنند که پیش از این خودشان مدیر غیر بومی استان یا شهرستان دیگری بوده اند یا در اینده خواهند بود. به مصداق"رطب خورده منع رطب کی کند"چگونه با جابجایی مدیران به صرف غیر بومی بودن  یانبودن به مخالفت برمیخیزند.

در پایان؛ هنگامیکه منتقدین، دولت برامده از ارای مستقیم مردم را در همه زمینه ها از جمله بیکاری، گرانی، رکود، بهداشت و درمان، مسکن، اسیبهای اجتماعی و روابط بین الملل پاسخگو میدانند و میخواهند، پس نیک اندیش باشند و با توجه به جایگاه دولت درقانون اساسی جابجایی مدیران راحق قانونی و مسلم وی بدانند.

 

 

 انتهای پیام/