بهره برداری زیرکانه و گاه و بیگاه برنامۀ نود و فردوسی پور از بهره های زنانه و متفاوت این فوتبال بدون حاشیه و پاک، برای تنفس مصنوعی به برنامه پر از جنجال، حاشیه ساز، تکراری و در حال افول 90 بسیار مهم و حسّاس است.
گروه فرهنگی: علی جعفری در یادداشت پیش رو به آلودگی ویروسی که برنامه تلویزیونی چون نود می تواند برای فوتبال زنان ایران داشته باشد، پرداخته و در آن آورده است: مناسبات «فوتبال زنان» با تلویزیون از مناسبات فوتبال مردان با تلویزیون حساس تر است ؛ تأسیس و تثبیت فوتبال زنان در ایران علاوه بر عوامل دیگر محصول راه ندادن دوربین برنامۀ 90 و غریبه پنداری آن نیز هست. فوتبال زنان با هوشمندی و درایت برای اینکه پاک و سالم بماند و رشد کند دوربین نود را به اندرونی خود راه نداد. اما به نظر می رسد که این روزها از دایرۀ تحفّظ و درجۀ حسّاسیّتش قدری کاسته است.
به گزارش بولتن نیوز، در ادامه این یادداشت آمده است: بهره برداری زیرکانه و گاه و بیگاه برنامۀ نود و فردوسی پور از بهره های زنانه و متفاوت این فوتبال بدون حاشیه و پاک، برای تنفس مصنوعی به برنامه پر از جنجال، حاشیه ساز، تکراری و در حال افول 90 بسیار مهم و حسّاس است. دیشب عادل فردوسی پور گل استادانۀ خانم سارا قمی را هم در بخش مسابقۀ پیامکی 90 جاسازی کرد و برای ان رأی گرفت. کاش مسؤولین تلویزیون جلوی این زیرکی خسارتبار را بگیرند تا فوتبال سالم زنان مثل فوتبال مردان ناسالم نشود؛ هم بازیکنانش، هم تماشاچیانش و هم مربیانش. مسوولان تلویزیون ونیز اهالی فدراسیون فوتبال به خاطر بیاورند که از سال تولد برنامه نود دوران افول فوتبال پاک و درخشش و مقام آوری تیم ملی و تیم های باشگاهی ایران در آسیا هم شروع شده است.
به نظر من که هنوز وقت تلویزیونی شدن فوتبال زنان نرسیده است اما اگر برخی برای این کار عجله دارند اقلا برنامه مستقل خود را بسازند. امروز برنامه های به پایان رسیده و فشل ورزشی تلویزیون بیشتر به فوتبال زنان نیاز دارند تا فوتبال زنان به تلویزیون. اگر رییس فدراسیون فوتبال بودم بیش از مردان نامحرم ، 90چی های تلویزیون را از دور و بر این فوتبال دور می کردم. گاهی رسانه ها از مردها به زنان نامحرم ترند و گاهی زنان باید بیش از مردان غریبه از رسانه های آشنا بترسند. فوتبال زنان نباید دچار ویروس های کشنده ای شود که برنامۀ 90 مهمترین ناقل آن در دهۀ اخیر بوده است.