ترکیه و استقلال کردستان عراق‎

گروه بین الملل: در دو روز اخیر تنش‌هایی در بخش‌هایی از استان موصل رخ داد و مولود چاووش اوغلو در سخنانی ضمن محکوم کردن این تنش‌ها از دولت اقلیم کردستان عراق به‌عنوان حکومت اقلیم شمال عراق یادکرد. این در حالی است که بر اساس قانون اساسی عراق دولت اقلیم کردستان عراق واژه درست و صحیح می‌باشد و مقام ترکیه‌ای باید از این عنوان استفاده می‌کرد اما بر اساس یک ریشه تاریخی از آن استفاده نکرد.

به گزارش بولتن نیوز، در ماه‌های اخیر مناقشات فراوانی در خصوص اینکه آیا ترکیه موافق استقلال کردستان عراق هست یا نه در رسانه‌ها صورت گرفته است. برای پاسخگویی به این سؤال که اصولاً آیا ترکیه موافق استقلال کردستان عراق هست یا نیست باید به وضعیت کردهای ترکیه اشاره‌کرده و هم‌زمان سیاست ترکیه را در قبال کردهای سوریه بر اساس واقعیت‌های موجود ارزیابی کرد.

در طول سال‌های گذشته رجب طیب اردوغان با اعمال کنترل‌های سیستماتیک فضای سخت سیاسی را بر ترکیه به‌طور عام و کردها به‌طور خاص تحمیل کرده است. این فشارها در دو مرحله فزونی گرفته است. در اولین مرحله بعد از انتخابات پارلمان ترکیه که حزب خلق‌های دمکراتیک توانست به‌عنوان سومین حزب سیاسی ترکیه وارد مجلس این کشور شود که اردوغان نتایج انتخابات را ابطال اعلام کرد تا در دور بعدی آن‌ها وارد پارلمان نشوند، اما علیرغم همه سرکوب‌ها باز این حزب خلق‌های دمکراتیک بود که توانست پیروز میدان شود.

دومین مرحله را باید بعد از کودتای سال گذشته ترکیه بدانیم که اردوغان فشارها را به حداکثر رساند، حزب خلق‌های دمکراتیک که در همان اوان کودتا آن را محکوم کرده بود چنان تاوانی پس داد که کردهای ترکیه تا سال‌ها آن را از یاد نخواهند برد.

صلاح‌الدین دمیرتاش، فیگن یوکسکداغ، لیلا زانا و صدها عضو برجسته سیاسی کردها و هزاران طرفدار این حزب روانه زندان شدند و با روند کنونی می‌توان پیش‌بینی کرد که همه آن‌ها سرنوشت بهتری از عبدالله اوج الآن رهبر زندانی کرد نخواهند داشت.

دولت اردوغان با نشستن بر تخت سلطانی قانون اعدام را به ترکیه بازخواهد گرداند و آن موقع است که باید انتظار داشت از عبدالله اوج الآن شروع کرده و تصفیه خونین در ترکیه شروع شود. به عبارت بهتر سرکوب‌های سنگین جای خود را به تصفیه‌های خونین خواهد داد و این‌یکی از دلایلی است که گروه‌های راست افراطی به خاطر آن دست دوستی در دستان رجب طیب اردوغان گذاشته‌اند.

اردوغان بعد از قلع قمع سیاسیون کرد و ده‌ها رسانه و تلویزیون کردی و مصادره اموال آن‌ها کوچک‌ترین تردیدی در سرکوب کردها به خود راه نمی‌دهد و تنها منتظر آن است که بر تخت سلطنتی بنشیند.

در سوریه نیز که داستان همین‌گونه است. ترکیه با نقض حاکمیت سیاسی سوریه در تلاش برای شکار کردها در عمق خاک سوریه است. هزاران نیروی ارتش ترکیه به همراه مزدوران آن‌ها در پشت مرزها آماده‌شده‌اند تا وارد خاک سوریه گردند.

ترکیه با احداث ده‌ها برجک نظامی و بمباران شهرها و روستاهای کردنشین در خاک سوریه در زمره ناقض‌ترین کشور حاکمیت سیاسی سوریه به شمار می‌رود. ارتش ترکیه فرسنگ‌ها راه و انرژی را هزینه می‌کند تا کردها را در ترکیه و سوریه قلع‌وقمع بکند.

البته یکی از تازه‌ترین سیاست ترکیه در قبال کردها تقسیم کردها به خوب و بد است و تلاش می‌کند با تفکیک کردها جنگ نیابتی را در میان کردهای عراق و سوریه و ترکیه راه بیاندازد.

به اعتراف خود نمایندگان پارلمان ترکیه اردوغان با درست کردن غولی بنام فتح‌الله گولن و تروریست‌های پ.ک.ک در این کشور همه را مرعوب کرده و به جان مخالفان افتاده است. بدون شک این مردم هراسی در ترکیه توسط اردوغان ادامه خواهد داشت و سلطان تمایلی ندارد که بهترین توجیه را برای حاکمیت مطلقه خود بر ترکیه از دست بدهد. ارتش که زمانی حاکم بی‌چون‌وچرای ترکیه بود اکنون به‌راحتی در دستان اردوغان می‌چرخد. کنترل تمام چرخه‌های امنیتی و نظامی در ترکیه سبب شده است پروسه‌های سیاسی و آزادی بیان تنها در راستای تائید اردوغان معنا پیدا بکند و اگر غیرازاین باشد باید تاوان پس دهند.

در این میان کردها در ترکیه دو تاوان بسیار بزرگ دارند که فارغ از اینکه آن‌ها مخالف طبیعی اردوغان و حزب عدالت و توسعه شناخته می‌شوند همزمان باید تاوان کرد بودن خود را نیز پس بدهند و به‌عنوان شهروندان درجه چندم راهی جز مزدوری برای اردوغان و یا زندان ندارند.

اردوغان این روزها در تلاش برای تغییر دمگرافی مناطق کردنشین نیز برآمده است. هزاران سوری در ترکیه شهروند ترکیه شده و در مناطق کردنشین اسکان داده‌شده‌اند تا در یک پروسه زمانی هویت مناطق کردنشین نیز تغییر بکند.

حال آیا واقعاً کردها در هرکجای دنیا که هستند باید توقع داشته باشند که ترکیه از استقلال کردستان عراق حمایت می‌کند. رهبران ترکیه که حتی در هنگام حضور در اربیل نامی از کردستان نبردند حالا منجی کردها در سایر بخش‌های کردنشین می‌شوند؟

اردوغان به کردها در تمام دنیا به‌عنوان یک دشمن دیرینه نگاه می‌کند. بسیار دور از ذهن است که فردی که برای تغییر هویت زبانی و مادری کردها در ترکیه تلاش می‌کند در بخش دیگری بیاید و از استقلال کردستان عراق حمایت بکند. اگر کردها در سوریه و عراق از دام اردوغان خود را رها نکند بدون شک تاوان بسیار بدتری از جنگ چالدران پرداخت خواهند کرد. آیا تاریخ برای کردها تکرار می‌شود؟