اسپری، سیلوئت و شابلون، همین و بس!

گروه سینما و تلویزیون: در خلاصه داستان این فیلم آمده است: در محله‌های پرآشوب تهران، در پیچاپیچ خیابان‌ها و کوچه‌ها و در پستوی خانه‌ها سرگردان و حیران. آیا این جست‌وجو را فرجامی هست؟ اولین برداشت تصویری از این خلاصه داستان به صورت گرافیکی با تکنیک شابلون و اسپری رنگ بر دیواری آجری است که نمای سیلوئت پنج مرد را نشان می‌دهد که در تضاد با پس‌زمینه قرمزرنگ یک سوله، انبار یا شاید یک خانه، تنها عنصر بصری پوستر را نمایان می‌کند. 

به گزارش بولتن نیوز، در فیلم ماجرای نیمروز بازیگرانی مانند: مهرداد صدیقیان، احمد مهرانفر، هادی حجازی‌فر، حسین مهری، محیا دهقانی، لیندا کیانی و... به ایفای نقش می‌پردازند، بنابراین طراح یا طراحان کارگاه طراحی سه در چهار، تشخیص داده‌اند از تصویر نمادین بازیگران فیلم با شیوه سیلوئت بهره بگیرند. از آنجا که این فیلم یک تریلر پلیسی است که در بستر قصه به حوادث و وقایع سال ١٣٦٠ می‌پردازد؛ انتخاب این تمهید بصری به‌عنوان یک روش اطلاع‌رسانی و نوعی گرافیک خیابانی دهه ٦٠ کاملا هوشمندانه و بجا بوده است. اینکه نتیجه کار به مثابه یک پوستر چه تأثیری بر چشم و ذهن و حافظه مخاطب بر جا می‌گذارد، نکته کلیدی مورد بحث ماست. اولین مورد به سفیدی دیوار آجری پس‌زمینه مربوط می‌شود که جنبه بیشتر تزیینی و صرفا بصری دارد تا جنبه روایی و مستند. یعنی اگر طراح پوستر، با همین تکنیک برگرفته از شابلون و اسپری بر دیواری که گذر زمان را بر رنگ و روی آن بتوان لمس کرد، کار طراحی و اجرای پوستر را سازماندهی می‌کرد، بهتر می‌توانست بستر قصه و وقایع سال ١٣٦٠ را به نمایش بگذارد.  دومین مورد به نشانه نوشته یا طراحی عنوان فیلم مربوط می‌شود. اینکه عنوان فیلم را با خطی میان «نستعلیق شکسته» و «حالت دست‌نویسانه»

 handlettering از کار در آورده‌اند، به‌گونه‌ای که نه نستعلیق شکسته است و نه دست‌نویس! که به نظر می‌رسد حالت دست‌نویس بر دیوار، وقایع‌نگارانه‌تر و بالطبع متناسب‌تر با رویکرد محتوایی فیلم آقای مهدویان است و کاملا مناسب فضای پوستر فیلمی است که قصد دارد وقایع دهه ٦٠ را به نمایش بگذارد. با توجه به تکنیک سریع و فوری شابلون و رواج خیابانی این‌گونه از اطلاع‌رسانی رایج در آن سال‌ها، طراح پوستر شاید به‌خاطر زیباتر جلوه‌دادن عنوان فیلم از رعایت این نکته ظریف غفلت کرده است.

منبع: شرق