دل نوشته ای از برادر افغان

گروه فرهنگ مقاومت:یک  برادر افغان از مشکلات مردم افغانستان میگوید: چون به جرم افغانستانی بودنمان به دور از تفکر هم دینی، صرفاً بدلیل تفاوت در ملیت وخاک، باید مبلغی رو به عنوان شهریه به مدارس دولتی جمهوری اسلامی ایران تقدیم می‌کردیم.

به گزارش بولتن نیوز، متن این خاطره به شرح زیر است:

همین دیروز بود که ازهمون اول صبح تو صف مدرسه، دلهره‌های از صف بیرون کشیدن و تحقیر و...تمام بدن مونو میلرزوند.

ولی چرا؟

چون به جرم افغانستانی بودنمان به دور از تفکر هم دینی، صرفاً بدلیل تفاوت در ملیت وخاک، باید مبلغی رو به عنوان شهریه به مدارس دولتی جمهوری اسلامی ایران تقدیم می‌کردیم.

و این مبلغ رو باید پدری پرداخت می‌کرد که در ایران کاری جز کارگری با حقوق بخورنمیر عایدش نمی‌شد که همان دسترنج پدر هم توسط بعضی از برادران_دینی‌اش بالا کشیده می‌شد.

وحقوق نیمه نصفه‌ای که دریافت می‌کرد به زور کفاف شکم زن وبچه اش را می‌داد.

نگاه‌های تحقیرآمیزی که به جرم افغانستانی بودنمان به ما می‌شد...

تیشه به شخصیت انسانی‌مان می‌زد طوری که گاهی خودمان باورمیکردیم که مجرمیم ...

و آن زمان بودکه آرزوهای برخی‌مان به باورهایی پوچ مبدل گشت و راه تحصیل بر بعضی از ما بسته شد.

و امّا امروز...

امروز همان‌هایی که تادیروز بعضی به چشم حقارت نگاهشان می‌کردند و درِ رسیدن به آرزوهایشان را به روی‌شان بستند، حال عزتی یافتند غیرقابل توصیف...

آری این‌ها همان‌هایی هستند که حال با نگاهی فرامرزی در راه دینشان سر می‌دهند تانشان دهند اسلام مرز ندارد و هدف چیزی جز رسیدن به خدای واحد نیست که باید در چارچوب انسانیت به این هدف رسید.

این‌ها همان‌ها هستند که نگاه را به دانش آموز افغانستانی عوض کردند

و راه را برای تحصیل علم همهٔ مهاجرین افغانستانی تسهیل کردند.

و هم اکنون به دستور رهبری:

تمام دانش آموزان افغانستانی قادر به تحصیل بدون شهریه می‌باشند.

آری آدمی را آدمیت لازم است.

راوی : فرزند آدم