اعتراض‌ عدالت‌خواهانه

به گزارش بولتن نیوز، در جامعه ملتهبی که به دلایل مختلف از حوزه عدالت دور افتاده، واکنش معترضانه از ناحیه افراد شناخته‌شده و موجه عرصه فرهنگ، هنر، سیاست و ... می‌تواند تلنگر و هشداری به‌موقع باشد. اینکه چقدر این بیانیه‌ها و تک‌مضراب‌های مخالف رنگ‌وبوی صداقت و احساس مسئولیت و شور انسانی یا مطرح‌شدن حسابگرانه دارد، الله اَعلم... اما نکته سؤال‌برانگیز اصلی، بی‌توجهی و بی‌تفاوتی مسئولان و دولتمردان به جلوگیری از این وضعیت ناهنجار و سیکل معیوب است که زمینه‌ساز علنی‌شدن یک‌سری سوژه‌ها و معضلات اجتماعی می‌شود. متأسفانه هنوز بعد از ٣٨ سال در حوزه‌های گوناگون سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری شاهدیم که با نادیده‌گرفتن واقعیت‌های تلخ اجتماعی می‌خواهیم صورت‌مسئله را پاک کنیم و خودمان را به کوچه علی‌چپ بزنیم. همین بازی مداوم و پایان‌ناپذیر با واژه «سیاه‌نمایی» که به ساحت فرهنگ، هنر و تولیدات سینمایی نیز کشیده شده، نشان می‌دهد که ما در قبال کم‌کاری‌ها و اشتباهات و مسیرهای انحرافی که پیموده‌ایم، انتقادپذیر نیستیم. هنوز سینما و فیلم‌ساز اجتماعی در کانون اتهام و نگاه بدبینانه قرار دارد. هنوز حد و مرز نگاه واقع‌بینانه در این نوع سینما محل بحث و مناقشه است. خب وقتی در یک ارزیابی منصفانه و بدون هرگونه غرض‌ورزی این همه نابرابری و مشکل ریزودرشت در پایتخت و دیگر نقاط کشور می‌بینیم که بعضی‌هایش تیتر و عناوین روزنامه‌ها می‌شود یا در فضای مجازی انعکاس می‌یابد، چگونه توقع داریم در مقام یک انسان چشم به روی این ناهنجاری‌ها و بی‌عدالتی‌ها ببندیم و بگوییم اوضاع گل‌وبلبل است؟ بخش مهمی از رسالت فیلم‌ساز اجتماعی‌نگر، توجه عمیق به این خلأها، شکاف‌های طبقاتی، دورافتادن از فضایل اخلاقی، بحران در کانون خانواده و پیشنهاد واقع‌بینانه در جهت رسیدن به شرایطی امن و آرامش‌بخش است. اگر خوش‌بینان و نیروهای محافظه‌کار دولتی، «سینمای اجتماعی» و فیلم‌سازانی از این دست را عنصر مزاحمی می‌دانند که ویترین تبلیغاتی‌شان را مخدوش می‌کند، بهتر است به سهم خود در رفع معضلات و ایجاد توازن، عدالت و تعالی انسان قدم مثبت بردارند و در این رهگذر با صراحت لهجه پیشنهاد سازنده و کاربردی داشته باشند. در چنین شرایط آرمانی‌ای، کاهش و حتی فقدان آثار اجتماعی می‌تواند توجیه‌پذیر باشد. ولی در این روزگار غریب و از اصل دورافتاده، برآشفتن فیلم‌سازانی که «گاو»، «دایره مینا»، «اجاره‌نشین‌ها» و «بمانی» از یک ‌سو و سریال «داستان یک شهر» و نگارش فیلم‌نامه عدالت‌خواهانه «ارتفاع پست» و فیلم‌های «شهر زیبا»، «چهارشنبه‌سوری» و «جدایی نادر از سیمین» را از سوی دیگر در کارنامه هنری خود دارند، اجتناب‌ناپذیر و منطقی است.

منبع: شرق