ماموریت غیرممکن گردشگری

گروه مسافرت و گردشگری: مهدی جهانگیری، نایب‌رییس اتاق بازرگانی تهران که یکی از کارآفرینان صنعت گردشگری به شمار می‌آید بر این باور است که معضلات صنعت گردشگری به حدی بزرگ شده که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به تنهایی نمی‌تواند از پس آن‌ها برآید و آن‌ معضلات را که حالا بزرگترین چالش این صنعت شده‌اند، رفع کند.

به گزارش بولتن نیوز، او این معضلات را به بخش‌های حمل و نقل، جاده، بهداشت و اقامت مربوط دانست تاکید کرد: برای توسعه گردشگری باید دستگاه‌های مربوط را به خدمت گرفت تا به آن اهدافی که در سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ترسیم شده است، برسیم.

جهانگیری در پاسخ به این پرسش که از زمان آغاز سند چشم‌انداز ۲۰ ساله تا کنون چه بدقولی و یا بدتعهدی نسبت به این برنامه شده است؟ گفت: من درباره بدتعهدی‌ها حرفی نزده‌ام. بدقولی هم از جانب سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نبوده، فقط تاکیدم بر این است؛ در طرح اولیه گردشگری و زمانی که استراتژی این صنعت نوشته شد، پیش‌بینی شده بود ۲۵ هزار میلیارد تومان در حوزه زیرساخت‌های گردشگری هزینه شود و شرایطی را فراهم آورند که به ۲۰ میلیون گردشگر برسیم، درحالی‌که تعداد گردشگران ورودی ما امروز که کمتر از ۱۰ سال تا پایان برنامه مانده، پنج و نیم میلیون نفر است.

وی افزود: بیشتر از ۱۰ سال از آغاز آن برنامه می‌گذرد و کمتر از ۱۰ سال دیگر تا پایان آن باقی مانده، این میان در برنامه‌ی ششم تاکید شده تعداد کنونی گردشگران باید پنج برابر شود، طبیعی است که غیر ممکن است. سیاست‌های ابلاغی این حوزه از سوی بالاترین مقام کشورمان ابلاغ شده، اما باید زیرساخت فراهم شود. برای این کار لازم است مساله فرابخشی بودنِ گردشگری رفع ابهام شود.

پیش از او نیز اردشیر اروجی ـ کارشناس آمار و برنامه‌ریزیِ میراث فرهنگی و گردشگری ـ درباره‌ی عقب ماندن صنعت گردشگری از چشم‌انداز ۲۰ ساله هشدار داده و گفته بود: ۱۹ درصد از سند چشم‌انداز ۲۰ ساله توسعه گردشگری عقب هستیم.

مسعود سلطانی‌فر ـ رییس پیشین سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ـ‌ نیز  بارها درباره‌ی عقب ماندگی صنعت گردشگری، سخن گفته و بر ارزیابی های کارشناسان و فعالان اقتصادی گردشگری صحه گذاشته بود.

جهانگیری در ادامه‌ به سرخوردگی سرمایه‌گذاران گردشگری نیز اشاره کرد و درباره سنگ‌اندازی‌های شهرداری تهران، اظهار کرد: فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران، دو دوتا را چهارتا می‌دانند و نمی‌خواهند درگیر حواشی شوند. آن‌ها وقتی می‌خواهند در پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کنند با عوارض و گیرهای شهرداری مواجه می‌شوند که تنها نتیجه‌اش، این است که پروژه از حالت اقتصادی خارج شود و هیچ سرمایه‌گذاریِ گردشگری در تهران به نتیجه نرسد.