دبیر شورای مشورتی خانه کاریکاتور با بیان اینکه این خانه فعال و پویا نیست و خانه کاریکاتوریستها بهشمار نمیرود، گفت: اگر نگاه کاریکاتوریستها به این خانه بهعنوان یک مجموعه صنفی و خانه آمال و آرزوهایشان است، این نگاه اشتباه است.
به گزارش بولتن نیوز، امین مویدی پس از گذشت یکونیم سال از تحویل آییننامه شورای مشورتی خانه کاریکاتور به سازمان فرهنگی - هنری شهرداری تهران و بینتیجه بودن پیگیریها برای تصویب آن، گفت: فکر نمیکنم سمت من بهعنوان دبیر شورای مشورتی خانه کاریکاتور معنایی داشته باشد، چون با گذشت نزدیک به دو سال، هنوز جلسهای با سازمان فرهنگی - هنری درباره خانه کاریکاتور و همکاریاش با شورای مشورتی نداشتهایم.
او ادامه داد: بعد از تحویل آییننامه شورای مشورتی چند بار این موضوع را پیگیری کردم، اما با وجود تغییر و تحولاتی که در معاونت هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری و ریاست آن انجام شد، اتفاق تازهای نیفتاد. به نظر من، اراده و جسارتی برای پیگیری این موضوع در این سازمان وجود ندارد و احساس میکنم تشکیل این شورای مشورتی صرفا تفکری بود که بهخاطر برخی مصلحتاندیشیها عملی شد.
مویدی همچنین اظهار کرد: خانه کاریکاتور یک مجموعه وابسته به سازمان فرهنگی - هنری شهرداری تهران است و این سازمان مخیر است که هر سازوکار مدیریتی را که میخواهد برای این مجموعه پیاده کند. اینکه ما به این سازوکار منتقد هستیم و معتقدیم مجموعهای برای هماندیشی باید کنار رئیس خانه کاریکاتور قرار گیرد، بحث دیگری است. سازمان میتواند تصمیم بگیرد که رئیس خانه کاریکاتور به تنهایی این خانه را اداره کند یا با همکاری و همیاری دیگران مدیریت را پیش ببرد.
او ادامه داد: اگر نگاه کاریکاتوریستها به این خانه بهعنوان یک مجموعه صنفی و خانه آمال و آرزوهایشان است، این نگاه اشتباه است. این خانه برخلاف اسمش، خانه کاریکاتوریستهای ایران نیست و یک صنف هم محسوب نمیشود. فقط در برخی مقاطع زمانی بهخاطر نبودن انجمن، خانه کاریکاتور برخی وظایف را برعهده گرفته، اما اینکه از آن انتظار یک صنف را داشته باشیم، اشتباه است. اهداف و عملکرد خانه مطابق با سیاست شهرداری و سازمان فرهنگی - هنری تعریف شده است.
سردبیر سابق نشریه طنز «خط خطی» همچنین بیان کرد: در حالت کلی، انتظار داشتن از دولت به معنای تمام ارکان حاکمیتی از حوزه هنری گرفته تا شهرداری و وزارت ارشاد در بحث فرهنگ و هنر درست نیست و اینکه از آنها انتظار داشته باشیم یک صنف راهاندازی کنند، انتظار غلطی است. خود کاریکاتوریستها باید جدا از خانه کاریکاتور بهدنبال یک صنف باشند.
مویدی به بینتیجه ماندند پیشنهاد معاون هنری سازمان فرهنگی - هنری شهرداری درباره وضعیت خانه کاریکاتور اشاره کرد و گفت: زمانی که اعتراضاتی نسبت به مسئولیت ادامهدار آقای شجاعی طباطبایی (رییس خانه کاریکاتور) در این خانه مطرح شد، یک شورای مشورتی تشکیل شد. آقای شجاعی طباطبایی اگر بخواهد همکاری کاریکاتوریستها را در کنار خود داشته باشد و از ظرفیت آنها استفاده کند، باید برگردد به پیشنهاد آقای عبدالحسینی، معاون هنری سازمان که در ابتدای مسئولیتاش در این سمت آن را مطرح کرد؛ پیشنهاد به این صورت بود که نمایندهای از طرف کاریکاتوریستها بهعنوان یک شورای مشورتی در کنار رئیس خانه کاریکاتور قرار گیرد. این اتفاق دو امتیاز داشت یکی اینکه اعتماد و همراهی کاریکاتوریستها با خانه کاریکاتور محقق میشد و دومین امتیاز همافزایی است، چون هر کدام از کاریکاتوریستها که در حوزههای مختلف تجربه دارند، میتوانند در کنار رئیس خانه قرار گیرند و فکرها و ایدههای جدیدی ارائه کنند.
او افزود: سازمان فرهنگی - هنری اختیار دارد هر تصمیمی برای این خانه بگیرد؛ اما اگر نگاه آنها به سمت تغییر و تحول در خانه کاریکاتور است و میخواهند همکاری کاریکاتوریستها را در کنار خود داشته باشند باید برای احیای مجموعه، شورای مشورتی در کنار رئیس خانه فعالیت داشته باشد.
به گزارش ایسنا، مردادماه ۱۳۹۳ بود که اقدام معاونت هنری سازمان فرهنگی - هنری شهرداری تهران در تشکیل جلسه با کاریکاتوریستها برای حل مشکلات خانه کاریکاتور، امید را در جامعه کاریکاتور کشور زنده کرد. بسیاری از آنها پس از تشکیل جلسه و طرح شدن مباحثی در آن، اظهار امیدواری کردند که خانه کاریکاتور و مشکلات صنفی مربوط به هنرمندان این حوزه در مسیر برطرف شدن قرار بگیرد.
نتیجهی دیگر جلسهای که برگزار شد، تشکیل یک شورای هنری یا مشورتی بود که تعدادی از هنرمندان از سوی معاون هنری عضو این شورا موظف شدند به مسعود شجاعی طباطبایی (مدیر خانه کاریکاتور) مشاوره فکری بدهند. این شورا پس از تشکیل، جلساتی را برگزار کرد که در چند مورد آن، معاون هنری سازمان فرهنگی - هنری شهردای نیز حضور داشت و اعضای شورا مشکلات و مباحث مورد نظر خود را مطرح کردند.
برگزاری نشست هماندیشی کاریکاتوریستهای ایران، بعد از نشست برپاشده در سال ۱۳۷۲ «کیهان کاریکاتور» بیسابقه بود. به نظر میرسید برگزاری این نشست میتواند در راستای از بین بردن شکافی که در سالهای گذشته میان کاریکاتوریستها و خانه کاریکاتور ایجاد شده بود، تأثیر مهمی داشته باشد، اما هنوز هیچ تغییری در روند مدیریت خانه کاریکاتور و برنامههای آن ایجاد نشده است.
با توجه به اینکه کاریکاتوریستها بنا به دلایل مختلف از داشتن انجمن صنفی و حتی انجمن هنری محروم هستند، به نظر میرسید مهمترین پایگاه آنها برای گردهمآیی و تصمیمگیری و همچنین دادن خط فکری به جریان کارتون در ایران، خانه کاریکاتور ایران باشد.