وقتی بخاطر آلودگی هوا در خانه نشسته‌اید، به مسئولیت‌هایتان در این رابطه فکر کنید

گروه اجتماعی:متأسفانه این وضع هر ساله تکرار می‌شود و هر سال شهر جدیدی به لیست شهرهای آلوده افزوده می‌شود. اما همچنان شاهد تغییری در شرایط و اقدامی مناسب و تأثیرگزار از سوی نهادهای ذی ربط نیستیم.

به گزارش بولتن نیوز، نهادهایی که در این موضوع مسئولیتی بر عهده دارند، بیش از این که به تدبیر و چاره‌ای برای رفع مشکل بپردازند، به فکر بازی‌های سیاسی خود هستند. رئیس سازمان محیط زیست به راحتی در میانه اتفاقی چنین خطرناک برای کشور و جان مردم به اجلاسی خارجی می‌رود. جالب این که حتی مصاحبه و کنفرانس خبری‌ای برای پاسخ گویی تدارک نمی‌بینند تا با صحبت‌های خود مردم را امیدوار کنند و در عوض تا می‌توانند با شبکه‌های خارجی و سایر خبرگزاری‌ها مصاحبه‌های سیاسی تدارک می‌بینند. قطعاً تنها سازمان محیط زیست مقصر نیست، اما بی تفاوتی مسئولان این سازمان بسیار ناخوشایند است. سال گذشته در ایامی مشابه شهرداری تهران مقصر جلوه داده می‌شد که با فروش تراکم و ساخت و سازهای اطراف دریاچه چیتگر مسیر باد را مسدود کرده است. که البته اتهامی نادرست بود زیرا اگر تنها فروش تراکم باعث وقوع این اتفاق بوده و هست، چرا سال‌های گذشته این اتفاق رخ می‌داد و چرا سایر کلان شهرها دچار این مشکل هستند.

مشکلات گوناگونی باعث بروز این اتفاق در سرتاسر کشور گشته است. بخشی بابت ریزگردهایی است که از کشورهای غربی و علی الخصوص عراق به ایران منتقل می‌شود و مقابله با این وضعیت تا زمان حضور داعش و درگیری‌های درون این کشور با دشواری مواجه است و بسیاری از اقدامات ناتمام می‌مانند. مشکل دیگر به بحران کم آبی و بارش کم سالیانه مربوط است و بیابان‌ها و شوره زارهایی که در سطح کشور ایجاد می‌شوند به داخل شهرها منتقل می‌شوند. این مسائل غیر قابل رفع نیستند اما به راحتی نیز مرتفع نمی‌شوند و تا زمانی که سازمان‌های مربوطه درگیر بازی‌های سیاسی و اتهام زنی علیه یک دیگر باشند هیچ اتفاق خاصی رخ نخواهد داد.

ساخت و ساز صنایع در حریم شهرها نیز از دیگر عوامل به شدت مهمی است که چندین نهاد و وزارتخانه را به چالش می‌کشد. این که بسیاری از صنایع در سال‌های دور ساخته شده‌اند و در ساخت آن‌ها مسائل زیست محیطی مطلقاً مورد توجه قرار نگرفته است خود امر مهمی است اما پس از سال‌ها و بروز بحران بزرگی به اسم آلودگی هوا، می‌بایست جا به جایی در مکان این صنایع به وجود بیاید. صنایعی که نه تنها مکانشان دارای مشکل است، بلکه از تکنولوژی‌های بسیار قدیمی و دستگاه‌های آلاینده استفاده می‌کنند و حداقل کاری که می‌بایست انجام شود کمک به جا به جایی و یا تجهیز این صنایع به تکنولوژی روز است. اما متأسفانه نهادهای مسئول کوچک‌ترین تلاشی در رابطه با این مسائل از خود نشان نمی‌دهند و ترجیح می‌دهند که مدیریتی کم هزینه را انجام دهند و خود را به دردسر تأمین هزینه و زمین نیندازند. نتیجه این می‌شود که دور تا دور شهرها را صنایعی آلاینده فرا می‌گیرند که شریان‌های تنفسی شهر را قطع کرده‌اند و در ایام سرد سال علی الخصوص بحران آلودگی جان مردم را به خطر می‌اندازد.

دیگر از ساخت و ساز خانه‌های بی برنامه و شهرک‌هایی که دور تا دور شهرها ساخته شده‌اند می‌گذریم. دیگر به این موضوع فکر نمی‌کنیم که خودروهایی که در شهرها تردد می‌کنند بیش از توان و ظرفیت شهرها هستند و مخصوصاً خودروهای ساخت داخل و خودروهای فرسوده آلایندگی بسیاری دارند. دیگر به موضوع وسایل حمل و نقل عمومی و مترو اشاره نمی‌کنیم که دولت هیچ کمکی به پیشرفت و تغییرات در این زمینه نمی‌کند. اکنون تنها یک درخواست از مسئولان وجود دارد. دست از بازی‌های سیاسی بردارند و کمتر به فکر منافع حزبی و شخصی باشند و در کارهای خود مردم را مورد توجه قرار دهند. تنها کافی است که همه مسئولان تعهد و قسم و وظایف خود را مطالعه و یادآوری مجدد نمایند تا بلکه کارگر افتد و به وظایفشان بپردازند.