گردشگری غذا در ایران با این همه خوراکی

به گزارش بولتن نیوز، گردشگری غذا یا به قول ایرانی ها، شکم گردی یک سبک گردشگری است که سال هاست مورد توجه توریست ها بوده و هر ساله بخش قابل توجهی از توریست ها با هدف تجربه طعم های جدید راهی سفر می شوند اما گردشگری غذا و سلامت در ایران چندان مورد اقبال عمومی نیست و اکثر رستوران ها و سفره خانه ها به عرضه تعداد محدود مشخص غذا اکتفا می کنند. این مسئله به قدری مشهود است که توریست های خارجی بعد از چند روز حضور در ایران شکایت خود را با گفتن جمله «every day kabab» طرح می کنند.

پژوهشگران ایرانی فعال در زمینه خوراک و غذا معتقدند بیش از 2500 نوع غذا و 109 نوع نوشیدنی و انواع نان و شیرینی در ایران وجود دارد و با اینکه مکتب آشپزی ایرانی یکی از سه مکتب اصلی خوراک در کنار مکاتب آشپزی رومی و چینی است و پهنه وسیع جغرافیایی کشورمان باعث شده که تنوع غذایی زیادی داشته باشیم اما متاسفانه هنوز غذاهای بومی موجود در کشور را نمی شناسیم و شناختی از اینکه بانوان سرزمین مان چگونه در آشپزخانه های شان در طبخ غذا معجزه می کنند، نداریم.

در واقع یک خانواده بدون توجه به اینکه به کدام نقطه از کشور سفر می کنند، می توانند مطمئن باشند که غذاهای محلی بی نظیر و خاطره انگیزی در مقصد انتظارشان را می کشد اما متاسفانه تاکنون این ظرفیت عظیم مورد توجه قرار نگرفته و تبدیل به یکی از جاذبه های گردشگری ایران نشده است.

 

آنطور که کارشناسان می گویند هزینه غذا حدود یک سوم هزینه های سفر گردشگران را در بر می گیرد بنابراین سرمایه گذاری برای معرفی این بخش بر سلامت مردم و اقتصاد کشور بی تاثیر نیست.

یکی از جاذبه های گردشگری در گردشگری غذا، شرکت در جشنواره ها و نمایشگاه هاست. در واقع علاوه بر اینکه گردشگران برای خوردن غذاهای یک منطقه به آنجا کشیده می شوند؛ گاهی جاذبه خوردنی ها به قدری بالا می رود که گردشگران به قصد تماشای نحوه تهیه یک ماده غذایی در یک منطقه حاضر می شوند؛ نمونه غربی این مورد پنیر فرانسوی و نمونه ایرانی اش گلاب گیری کاشان است که گردشگران را به فرانسه و کاشان می کشاند.

یکی از مکان های گردشگری غذا در ایران، استان گیلان با 400 نوع غذا و خوردنی محلی و سنتی است که میان گردشگران داخلی و خارجی شناخته شده است و بر کسی پوشیده نیست که مردم گیلان اهمیت زیادی به غذا می دهند و هر غذایی با مواد اولیه مختلف مزه ای جدید در گیلان دارد؛ مثلا قورمه سبزی گیلانی با مرغ، گوشت و ماهی که هر کدام طرفداران خاص خودش را دارد.

از شمال تا جنوب

گیلان علاوه بر جغرافیای سرسبز و مردم خونگرم، غذاهای محلی همچون میرزاقاسمی، مرغ فسنجان یا مرغ لاکو، باقلاخوروش (خورش باقلی)، تورش تره، خوتکافسنجان، کولی، کویی خوروش (خورش کدوحلوایی) سیرقلیه و آلومسما دارد که از میان آنها تنها میرزاقاسمی شناخته شده است و در برخی رستوران های سنتی عرضه می شود و برای تجربه طعم غذاهای محلی، حتما باید به گیلان سفر کنید.

در جنوب ایران در جزیره قشم و آن خانه های محلی با آشپزهای بومی هم سفره ای با غذاهای رنگارنگ محلی پهن است که اهل سفر از آن چشم پوشی نمی کنند و گردشگران حتی سری به خانه های محلی این جزیره می زنند و تجربه طعم های جدید غذاهایی همچون خوراک کلمبا، موفلک، خوراک ماهی کباب، زیتون و ده ها نوع غذای محلی خوشمزه دیگر که با ادویه های محلی مخلوط و پخته می شوند را از دست نمی دهند.

 

در قسمت مرکزی ایران اما عطر «قیمه نثار» در محله های قزوین می پیچد و دل هر گردشگری را آب می اندازد که از گوشت بره، پیاز داغ، رب گوجه فرنگی و پوست پرتقال تهیه و آن را با برنج، زرشک، خلال بادام و پسته و زعفران سرو می کنند.

در بخش شمالی کشور، چکدرمه و هلی آش از مشهورترین غذای ترکمن ها است که با دوغ شتر سرو می شود و برای التیام سل، ناراحتی های معده و فشار خون مفید است و البته استان گلستان به نان هایی همچون بیشمه (نانی شبیه زولبیا و بامیه) و بوروک قاتلاما، اکمک، چافاتی و پوسیق نیز شهرت دارد. با این همه تنوع اگر به غذاهای دریایی با ته مزه هندی علاقه دارید، می توانید در بندر سیراف لذت دوپیازه میگو را بچشید یا اگر عاشق کباب هستید به استان چهار محلا و بختیاری سفر کنید.

قزوین و شکرپلو

«لذیذترین غذا، کهنه ترین پلوهاست که پارسیان آن را شکرپلو نامیده اند!» این توصیفی است که «نادر میرزای قاجار» - شاهزاده قجری علاقه مند به آشپزی – از شیرین پلو ارائه کرده است؛ پلویی که قدمت زیادی در فرهنگ آشپزی ایرانی دارد و برای آنها که طعم خوراکی های شیرین را می پسندند، غذایی است بسیار محبوب.

شاید شمار زیادی از مردم سابقه شکرپلو قزوین را هم ندانند اما آنها که اهل شکم گردی هستند حتما از این غذا لذت برده اند، به هر حال شیرین پلو در میهمانی های قزوین جای ثابتی دارد و سفره ها را رنگین تر می کند.

کاشان علاوه بر گلاب گیری و نوشیدنی های سالم گیاهی همچون شربت های تهیه شده از عرقیات دست ساز که برای سلامت جسم و روح نیز بسیار مفید است، غذاهای محلی متنوعی دارد و این شهر به چلودیزی های خوشمزه هم معروف است اما این تنها غذای محلی کاشان نیست و غذاهایی نظیر شفته سماق (نوعی خوراک گوشت) و آبگوشت های متنوع از جمله قیمه ریزه و کوفته ریزه هم دارد که با نان سنگک و دوغ محلی سرو می شود.

در خوراکی های کاشان اما وعده صبحانه از همه مهیج تر، است و تعجبی ندارد اگر سر سفره صبحانه سیب زمینی پخته یا پوست یا لوبیا ببینید.

تره کوهی، فلافل های ایلامی، کشکینه و ترخینه و کپه هم از غذاهای محلی و خوش طعم ایلام است و البته ایلام سبزی خاصی به نام شلم دارد که مخصوص طبخ غذاهایی همچون ترخینه و کشکینه است که در فصل زمستان استفاده می شوند. بنابراین اگر در زمستان قصد شکم گردی داشتید حتی سری به ایلام بزنید.

 

همدان هم یکی از آن شهرهایی است که علاوه بر جاذبه گردشگری تاریخی از دید گردشگری غذا هم مورد توجه گردشگران است و انواع آش ها و دیزی با خواص درمانی را می توان در این شهر میل کرد. یکی از آش های معروف همدان آش ترخینه دوغ است که این آش را در ملایر، ایلام بروجرد و اراک هم می توانید امتحان کنید اما طعم و مزه اش «ترخینه دوغ» همدان را به ندرت می توان در جای دیگری تجربه کرد.