درد ژیمناستیک ایران چیست؟

به گزارش بولتن نیوز؛ احمد محتشمی در مورد مشکلات پایه‌ای ژیمناستیک، اظهار کرد: اساسی‌ترین مشکل که اکنون نه تنها برای ژیمناستیک ،‌ بلکه برای تمام رشته‌های ورزشی وجود دارد، عدم ثبات مدیریتی است. فدراسیون فوتبال آلمان قدمتی حدود 115 تا 120 ساله دارد که در این مدت تنها 10 یا یازده مدیر تغییر داده است. بنابراین ثبات مدیریتی رکن اساسی و پیشرفت در هر رشته ورزشی است، اگر ثبات نباشد هر از چند گاهی افرادی روی کار می‌آیند، کار اساسی و بنیادی انجام نمی‌دهند و فقط مانند داروی مسکن عمل می‌کنند. در نهایت هم می‌روند و این است  که به نتیجه‌ ای مطلوب نخواهیم رسد.

رییس اسبق فدراسیون ژیمناستیک به عدم ثبات مدیریتی در همه سطوح اشاره کرد و گفت: مدیران برای این که به نتیجه‌ دلخواه و سریع برسند برنامه‌های کوتاه مدت را در دستور کار خود قرار می‌دهند و سبب می‌شوند که روز به روز به نتایج مطلوب و تحول بنیادی دست پیدا نکنیم. این بحث عدم ثبات مدیریتی در وزارت ورزش و جوانان نیز وجود دارد و وزیر قبل از پایان دوره اش می‌رود. این گونه است که کارها به سامان نخواهد رسید و مسئولان وزارت توپ را به زمین فدراسیون و خانواده‌ ژیمناستیک پرتاب خواهند کرد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: در صورتی که وزارت باید همانند یک پدر جهت دهی صحیح در راستای ارتقای رشته های ورزشی داشته باشند، اما این کار صورت نمی‌گیرد. به فرض این که خانواده‌ ژیمناستیک به درک لازم نرسیده باشد چه کسی باید آنها را هدایت کند؟ وزارت ورزش  و جوانان است که باید رشته‌ها را به سمت و سوی درست هدایت کند، این مشکلاتی است که ما در جامعه خود داریم. از طرفی میبینیم وزیر جدید نیز انتخاب شده، اما خود او نمی داند که بعد از آن چه کسی بناست که انتخاب شود و چه مدتی در این سمت باقی خواهد ماند. پس نمی‌تواند یک برنامه صحیح برای فدراسیون‌ها داشته باشد.

او معتقد است که رشته‌های پایه و مدال آور باید شورای برنامه‌ریزی دقیق داشته باشند. او در این مورد تصریح کرد: جدای همه مسائل که وجود دارد باید یک شورای برنامه‌ریزی دقیق برای این چند فدراسیون مدال آور و پایه همانند دوومیدانی، شنا، ژیمناستیک و تیراندازی (مدال آور) وجود داشته باشد تا آن شورا با یک برنامه‌ریزی جداگانه و با ثبات 10 تا 15 ساله و انتخاب مهره‌هایی به عنوان رییس فدراسیون‌ که دقیقا مجری سیاستگذاری‌های کلان آن شورا باشند برنامه‌ها را در جهت موفقیت پیش ببرد. متاسفانه اگر این اتفاقات نیفتد و این مسائل به عهده خود فدراسیون‌ها باشد به هیچ ثمر و نتیجه‌ای نخواهیم رسید. مگر این که رییس فدراسیون بداند که حداقل دو، سه دوره رییس فدراسیون خواهد ماند.

محتشمی با اشاره به دوران ریاست خود در فدراسیون ژیمناستیک، گفت‌: در زمان ریاست من به گونه‌ای پایه ریزی و کار شد که در دوران رییس بعدی نیز که حدود چهار سال و نیم رییس فدراسیون بدون خرید حتی یک تخته کارها را دنبال  و ژیمناست‌ها را به مسابقات اعزام کرد و مدام از قهرمانانی که ما تربیت کردیم همچون هادی خناری نژاد، محمد رمضان پور، امین ارباب، حمید رضا فرخ و احسان خدادادی و خیلی از افراد دیگر یاد می‌شد. این قهرمانان همان ژیمناست‌هایی هستند که در جوانی  و نوجوانی زمانی که به عنوان مربی تیم‌ ‌ملی فعالیت می‌کردم ساخته شدند، اما متاسفانه بعد از ما پشتوانه‌ای دیگر برای تیم‌ ‌ملی ساخته نشد و اکنون دست‌شان خالی است.

او در مورد مهاجرت ژیمناست‌ها به خارج از کشور و این که سن قهرمانی آنان تمام شده یا خیر؟ گفت‌: این که بگوییم سن قهرمانی این ژیمناست‌ها به اتمام رسیده بحث ناپخته و و بی خردانه است. کسی که دوران قهرمانی‌اش تمام شود، تازه باید از او به عنوان پتانسیل‌ بالا نام برد. امین ارباب توانمندی زیادی دارد و باید دانست سن قهرمانی در ایروبیک در 25 سالگی به اتمام نمی رسد و هنوز هفت یا هشت سال دیگر برای قهرمانی زمان دارد. او قبل از سفر به خارج از کشور به من گفت‌ با تمام وجود آمادگی حضور در مسابقات را دارد وانگهی اگر هم  مسابقه ندهد، اینها با کوله باری از تجربه هستند که به سختی به آن رسیده‌اند و باید از آنها استفاده شود.

رییس اسبق فدراسیون ژیمناستیک با بیان اینکه باید از قهرمانان پیشین به عنوان مربیان استفاده می‌شد توضیح داد: قهرمانان ما باید می‌ماندند و به عنوان مربی که دانش و تجربه به روز دارند از آنها استفاده می‌شد. این قهرمانان صرف نظر از قهرمانی و دانش از نظر آموزش و ارائه دانش به دیگران بسیار موفق هستند، در صورتی‌ که برخی از قهرمانان از داشتن این ویژگی‌ بی بهره‌اند. شاید آنها برای قهرمانی و تیم‌ ‌ملی بزرگسالان ایده‌آل نباشند، اما می‌توانند به عنوان مربی در کنار سرمربیان کمک کنند و موثر و کارآمد باشند. این افراد که رفتند افراد توانمندی بودند که فن بیان و قدرت تبیین مسائل را داشتند. به افرادی همچون ارباب و رمضان نژاد که هم از لحاظ علمی فرهیخته و هم از لحاظ قهرمانی و عملیاتی ورزشکاران قوی بودند نباید اجازه  می‌دادیم مهاجرت کنند. امین ارباب گنجینه‌ای پر بهایی بود که از دست دادیم. او از صفر تا اکنون که چندین حرکت را در فدراسیون جهانی به ثبت رسانده زیر دست خود من بزرگ شد، اکنون هم دوست دارد برگردد، اما نه با این شرایط. حیف نیست به خاطر شرایط، افراد تازه نفس سرحال، به روز، با پیشنه قهرمانی درخشان و با معلومات بالا را از دست بدهیم.

محتشمی خاطر نشان کرد: این ژیمناست‌ها می‌روند، اما افراد فسیل شده ای را که هیچ دانش به روز  و تفکر جدیدی ندارند را در فدراسیون نگه داشته‌ایم. مشخص است که این افراد می‌گویند قهرمانان ما رفته‌اند چون دوره قهرمانی آنها گذشته است، این افراد نمی‌خواهند کسی جای آنها را بگیرد. این افراد را نگه داشته‌ایم که اگر خدایی نکرده بر کنار شوند شب نامه ننویسند. برای در امان بودن از آسیب آنها، آن‌ها را نگه داشته‌ایم. متاسفانه اکنون برنامه‌ریزی جدی برای آینده سازی وجود ندارد. با این کارها سبب روزمرگی شده‌ایم و مطمئن باشید که با این شرایط ژیمناستیک به هیچ جا نخواهد رسید.

او به فعال بودن ژیمناستیک ایران در گذشته‌ها اشاره کرد  و افزود: فدراسیون باید دخالت کند. باید با مقایسه داده‌های گذشته و اکنون به بررسی بپردازد. اکنون در ژیمناستیک همه چیز آشفته است. داوری، مربیگری ، ترامپولین و ... در این چند سال هیچ اتفاقی حاصل نشده است. در حالی که در سال‌های گذشته هر چند وقت یک بار نام ایران بر روی سایت جهانی ژیمناستیک قرار می گرفت. مصاحبه، عکس یا عملکرد ژیمناست‌ها روی سایت قرار می‌گرفت که بسیار ارزشمند بود، اما اکنون این رشته کجاست؟

او معتقد است که این مشکلات هم از سوی وزارت ورزش  و جوانان و هم از سوی خانواده‌ ژیمناستیک است. محتشمی در این مورد توضیح داد: من فکر می‌کنم سستی‌ها دست به دست هم داده‌اند که حال ژیمناستیک این است. این سستی ها هم از سوی مسئولان وزارت ورزش  و جوانان است و هم به خانواده‌ ژیمناستیک بر می‌گردد. خانواده‌ ژیمناستیک مقداری متفرق شده است و این به سبب نداشتن یک مسئول است. من فکر می‌کنم تا زمانی که اراده‌ای برای تغییر جدی از سوی وزارت ورزش  و جوانان و فدراسیون وجود نداشته باشد ژیمناستیک به جایی نخواهد رسید.

مربی سابق تیم ملی ژیمناستیک در مورد سرپرست و فعالیت‌های او نیز افزود:آقای اسبقیان فردی دلسوز، توانمند و کارآمد است. برای او احترام قائل هستم اما خود را به جای او بگذارید. او به عنوان سرپرست فدراسیون چقدر و تا چه میزان می‌تواند برنامه‌های بلند مدت داشته باشد، جز این که در این چند ماه کارهایی که به او محول شده را انجام دهد. او به عنوان سرپرست قطعا نمی‌تواند کار اساسی انجام دهد. با این وجود او بهترین کارها را انجام می‌دهد و تلاش خود را از نظر برگزاری لیگ، مسابقات و توجه به زیر شاخه‌ها انجام می‌دهد، اما زمانی که خودش نمی داند تا چه زمانی خواهد بود، نمی‌تواند برنامه‌ریزی جدی داشته باشد.

او مشکل عدم تحولات در این رشته را از سوی مسئولان دانست و گفت‌: این مشکلات نتیجه عدم اراده ای است که به وسیله خود وزارت ورزش  و جوانان ایجاد شده است. زمانی که سجادی مسئولیت این کار را بر عهده‌ داشت، باید این رشته را به سرعت ساماندهی می‌کرد. چون خود او می داند که هر روز که می گذرد از این بابت چه ضربه‌هایی به کشور وارد می‌شود، پس چرا این کار را انجام نداد؟ مسئولان منتظر چه هستند؟ من فکر می‌کنم نه آقای سجادی، نه وزیر قدیم و شاید نه وزیر جدید هیچ اراده‌ای برای تغییر و تحول این رشته‌های پایه و پر مدال ندارند که اگر داشتند تا حالا باید نشان می‌دادند. حیف است، باید بدانند اگر همین یک رشته یعنی ژیمناستیک را ساماندهی کنند، در همین رشته چندین قهرمان و ورزشکار ساخته خواهد شد. من فکر می‌کنم عدم داشتن اراده برای ایجاد یک تحول در سطح کلان وجود ندارد. در فدراسیون‌ها نیز وقتی میبینیم بالا دستی‌ها ضعیف عمل می‌کنند انگیزه‌ای برای ایجاد تحول عمده به وجود نخواهد آمد.