خواص پزشکی انجیر

به گزارش بولتن نیوز، شواهد تاريخي نشان مي دهد كه مردم در زمان هاي قديم، درخت انجير را به خوبي مي شناختند و از آن استفاده مي كردند. به طوري كه در قديمي ترين آثار ممكن، از مشخصات اين درخت و فوايد آن نام برده شده است. در تورات چنين آمده است كه يكي از پيغمبران به نام اشعياي نبي در 704 پيش از ميلاد مسيح توانست پادشاهي به نام حزقيا كه مبتلا به سياه زخم بوده و احتمال مرگ وي مي رفته را با ضماد انجير معالجه كند. مصريان قديم علاقه اي مفرط به انجير كه ميوه اي با طعم ملايم است داشته اند. مردم آتن و بسياري از يونانيان، درخت انجير را مقدس مي دانسته اند. روميان نيز براي‌ آن احترام خاصي قايل بوده اند.

در اين دوران نظر مردم اين بود كه با مصرف انجير چاقي و فربهي عارض مي شود. در آثار جالينوس حكيم نيز چنين آمده است كه در بعضي نواحي، كارگران مزارع انگور، به مدت دو ماه كه از ميوه درخت انجير استفاده مي كردند، به‌ آنها حالت چاقي مفرط به علت مغذي بودن انجير دست مي داده است و پس از خاتمه كار انجيرچيني كه دسترسي به انجير براي آنها وجود نداشته، حالت چاقي در آنها تقريباً از بين مي رفته است.

در قرون وسطي از كليه قسمت هاي انجير براي مصارف عديده استفاده مي شده است. مانند آن كه از برگ اين درخت براي رفع درد سينه و سردرد و از دانه اش براي خونروي ها استفاده مي كرده اند. در سال هاي بعد به خصوص در قرن 16، استفاده از انجير تازه جهت رفع يبوست، به تدريج بين مردم معمول شد و با آن كه عده اي همواره عقيده داشته اند كه اگر به حالت كاملاً رسيده مصرف نشود، ايجاد زخم معده مي كند، با اين حال از شهرت درماني آن كاسته نشد.

انجير ميوه اي خوش طعم و مغذي است. ولي در هر حال، خشك شده آن بر انواع تازه ترجيح دارد. انجير را در گرماي خورشيد خشك مي كنند و معمولاً قبل از انجام اين كار آن را از آب جوش نمكدار مي گذرانند تا پس از خشك شدن، از گزند حشرات مصون بماند.

خواص درماني

شيرابه درخت انجير، طعم تلخ و تند و سوزاننده و اثر مسهلي دارد و عملي شبيه به شيره لوزالمعده دارد. در سابق از آن براي ترد و نرم كردن گوشت استفاده مي كردند. در استعمال خارج، اگر شيرابه درخت انجير بر روي زگيل و ميخچه اثر داده شود، به تدريج آنها را از بين مي برد.

در زمان هاي قديم از آن جهت درمان جذام و بيماري هاي جلدي مختلف در حالات مزمن استفاده مي كردند. درضمن مخلوط آن با زرده تخم مرغ يا روغن بر روي زخم ها به صورت ماليدن اثر داده مي شد.

برگ پخته درخت انجير اثر ملين دارد و در سابق از له شده آن به صورت ماليدن، جهت درمان بواسير استفاده مي کردند. به علاوه جوشانده برگ انجير را جهت از بين بردن التهاب و احتمالاً درمان، بر روي تومورها اثر مي داده اند. در كتب قديم، مصرف جوشانده ساقه هاي جوان درخت انجير براي رفع آب آوردن نسوج و جوشانده پوست تازه درخت براي رفع اسهال هاي ساده و خونروي ها توصيه شده است.

انجير علاوه بر آن كه به علت مطبوع و مغذي بودن، به هر دو حالت خشك و تازه مصرف مي گردد، ميوه اي ملين و نرم كننده است. انجير خشك، مخلوط با خرما، عناب و كشمش در فرمول چهار ميوه مفيد براي رفع ناراحتي هاي سينه وارد مي شود. انجير خشك، فعاليت اعمال معده و روده را زياد مي كند. از اين جهت مي توان از آن جهت رفع سوء هضم ها و بعضي يبوست هاي ديرعلاج استفاده درماني به عمل آورد. جوشانده انجير خشك مي تواند جهت رفع التهاب مجاري تنفسي و كليه بيماري هاي التهابي، ذات الريه، ورم كليه، ناراحتي مثانه، سرخك، مخملك، آبله و غيره مورد استفاده قرار گيرد. جوشانده غليظ انجير خشك اثر مفيدي در سرماخوردگي هاي مداوم ظاهر مي كند. مصرف گرد انجير بوداده به صورتي كه از قهوه استفاده مي شود، براي درمان سياه سرفه، برونشيت و ذات الريه توصيه شده است. در بعضي از كشورها مخلوط گرد انجير خشك و بوداده با قهوه، به طور معمول مصرف مي شود.

در استعمال خارج، غرغر، جوشانده انجير خشك در شير، جهت رفع تحريكات گلو و محفظه دهان در موارد آنژين، ورم لثه و ورم مخاط دهان، اثرات شفابخش ظاهر مي كند. ضماد خمير انجير اثر رفع التهاب تومورها را دارد و در سوختگي، ايجاد تسكين درد و رفع ناراحتي مي كند