مگر می‌شود هم به گناه و هم به حق احترام گذاشت؟!

به گزارش بولتن نیوز، بحث بازگشت افرادی که در خارج از کشور به همکاری با مراکز و مجموعه‌های ضدانقلاب مبادرت کرده‌اند به تازگی از سوی برخی چهره‌ها در داخل کشور مطرح شده است. در تازه‌ترین مورد سید جواد هاشمی بازیگر تلویزیون و سینما از لزوم احترام به انتخاب بازیگرانی سخن گفته است که برای فعالیت به خارج از کشور می‌روند و اینکه برای بازگشت این افراد به کشور نباید حساسیتی وجود داشته باشد.

این بازیگر که مردم او را به واسطه بازی در نقش کاراکترهای رزمنده، بسیجی و برخی شهدای دفاع مقدس می‌شناسند در جریان یک گفت‌و‌گوی ویدئویی که در اینترنت بارگذاری می‌شود، گفته است: «انتخاب گلشیفته فراهانی قابل احترام است. از سوی دیگر الهام چرخنده هم تصمیم گرفته در زندگی‌اش تغییر ایجاد کند و قابل احترام است. ما باید به هم احترام بگذاریم. من اگر در جمهوری اسلامی مسئولیت داشتم و ایشان(گلشیفته فراهانی) می‌گفت من می‌خواهم برگردم، می‌گفتم برگرد»، مجری سؤال می‌کند حتی بازیگرانی که به شبکه جم پیوستند هم می‌توانند برگردند؟ و هاشمی پاسخ می‌دهد «چرا برنگردند؟»

واکنش رحیم ‌پورازغدی به اظهارات یک بازیگر

استاد رحیم‌ پورازغدی، عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی روز گذشته با اشاره به اظهارات اخیر هاشمی در رابطه با گلشیفته فراهانی با بیان اینکه مگر می‌شود ما هم به گناه و هم به حق احترام بگذاریم؟ تأکید کرد:« نمی‌شود گفت ما به انتخاب کسی که به طور علنی گناه کرده است، احترام می‌گذاریم. این سخنان چه فرقی می‌کند با سخن آن کسانی که می‌گفتند هم امام حسین اجتهاد کرد و هم یزید؟! »

واضح است که بحث برگشتن یا برنگشتن این افراد به کشور یک بحث انحرافی بوده و اساساً مغلطه است چراکه جمهوری اسلامی ملیت این افراد را سلب نکرده تا بخواهد مانع بازگشت ایشان شود، اما بحث در باب اینکه آیا آغوش جامعه اسلامی برای ادامه فعالیت به روی این افراد باز است، نکته دیگری است که پاسخ آن واضح است. البته بازیگر مذکور حرفش را در لفافه بیان کرده و روشن نکرده است که بازگشت این افراد به داخل کشور شامل ادامه فعالیت در عرصه فرهنگی هم می‌شود یا خیر؟ و لابد این ابهام‌آمیز سخن گفتن را نوعی زرنگی قلمداد کرده است. اظهارنظر جدید دیگر در این ارتباط مربوط به غلام کویتی‌پور است که در گفت‌و‌گو با برنامه ۳۵ فریدون جیرانی گفته است: «بهروز وثوقی مگر چه گناهی کرده که باید پشت مرزهای ترکیه پدر پیرش را ملاقات کند.»

سخنان این دو هنرمند شاید در نگاه اول برای مخاطبی که از ابعاد مختلف فعالیت افرادی که جذب گروه‌ها و مراکز ضدانقلاب می‌شوند، بی‌اطلاع است دلسوزانه، منطقی و حتی شجاعانه به نظر برسد. احترام به انتخاب انسان‌هایی که آزاد آفریده شده‌اند، عبارت قشنگی است که هر شنونده‌ای برای آن کلاه از سر برمی‌دارد، اما واقعیت این است که این نوع اظهارنظرها به دلیل اینکه تنها در حد چند عبارت زیبا بیان می‌شوند و از ابعاد مختلف آن رونمایی نمی‌شود، نمی‌تواند به عنوان موضعی خیرخواهانه و دلسوزانه تلقی شود.

مسئله اینجاست که اگر فردی در خارج از کشور مطابق قوانین ایران عملی مجرمانه مرتکب شود که رسیدگی به آن در محاکم قضایی ضروری باشد، آیا باید آن جرم نادیده گرفته شود؟ چرایی اینکه شخصی چون بهروز وثوقی مجبور است در پشت مرزهای ایران برخی اعضای خانواده‌اش را ملاقات کند را باید از خود وی سؤال کرد.

متهم‌کردن جمهوری اسلامی به اینکه مانع حضور برخی از ایرانیان به داخل کشور می‌شود، ادعای ناجوانمردانه‌ای است. بهروز وثوقی اگر وطن خود را دوست داشت در این ۳۷ سال حتماً راهی برای بازگشت به آغوش وطن پیدا می‌کرد. آیا این جمهوری اسلامی است که مانع بازگشت افرادی چون بهروز وثوقی و گلشیفته فراهانی شده است؟ یا اینکه این افراد به دلیل آگاهی از اعمال ارتکابی خود در خارج از کشور شجاعت آمدن به ایران را ندارند؟ ایشان اگر مرتکب جرمی شده باشند به صورت طبیعی در محاکم قضایی به آن رسیدگی خواهد شد و اصولاً طرح این مسئله که جمهوری اسلامی از ورود این افراد به داخل کشور ممانعت می‌کند، بحثی انحرافی است.

محض اطلاع افرادی که جمهوری اسلامی را متهم به نادیده گرفتن حق شهروندی افرادی چون گلشیفته فراهانی می‌کنند، باید گفت که مدعی اصلی در رابطه با رفتار این شخص و کسانی که به انگیزه کسب پول و یا مسائل دیگر جلای وطن می‌کنند، مردم هستند. گلشیفته فراهانی در حالی‌که به عنوان یک بازیگر در اوج دوران هنری خود قرار داشت و به واسطه بازی در فیلم «میم مثل مادر»  به محبوبیت قابل توجهی نیز دست یافته بود، ناگهان تصمیم گرفت تا با عریان‌شدن مقابل دوربین‌ها و انتشار تصاویر آن در شبکه اینترنت به فرهنگ و اعتقادات میلیون‌ها ایرانی دهن کجی کند. اخیراً صحنه‌ای از یکی از فیلم‌هایی که او به عنوان یک زن ایرانی در آن به ایفای نقش پرداخته در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود. صحنه‌ای که او را در حال مغازله با دو مرد به سبک فیلم‌های پورن نشان می‌دهد.

رویکردی که حتی بسیاری از زنان بازیگر مطرح هالیوودی نیز از انجام آن پرهیز می‌کنند و شأن خود را به عنوان یک بازیگر مطرح اجل از آن می‌دانند که تن به چنین رذالتی بدهند. آیا مردم ایران حاضر می‌شوند حتی در‌صورت عذرخواهی این بازیگر به خاطر چنین انتخاب‌هایی که به زعم آقای بازیگر قابل احترام است باز هم او را به عنوان یک هنرمند ایرانی بپذیرند؟

آیا ملت ایران حق انتخاب ندارند؟ بازیگرانی که برای فعالیت در شبکه جم جلای وطن کرده‌اند و تن به بازی در آثاری داده‌اند که مغایر فرهنگ و اعتقادات میلیون‌ها ایرانی است حتما از حق انتخاب خود استفاده کرده‌اند و ملیت آنها در صورت پشیمانی سلب نخواهد شد، اما جامعه اسلامی حتماً به صلاحیت آنها برای ادامه فعالیت به دیده تردید نگاه می‌کند و این حق مردم است.

اتخاذ ژست‌های روشنفکرانه این روزها در حال باب شدن است اما از چهره‌هایی که مردم بیشتر آنها را به دلیل فعالیت‌های مذهبی‌شان در عرصه هنر می‌شناسند، انتظار می‌رود قدری فکر شده و منطقی به ایراد سخن بپردازند و به جای تحریک احساسات با توسل به سخنان بی‌اساس فکری به حال ارتقای سطح هنری و فرهنگی جامعه در دوره‌ای بکنند که این حوزه در مظلومیت غریبی به سر می‌برد. جای شاکی و متهم را نباید با توسل به ژست‌ها و سخنان روشنفکرانه و آزادی‌خواهانه عوض کرد.

 

منبع: روزنامه جوان