حلب چشم به راه معجزه خرد انسانی

گروه بین الملل: علیرضا اکبری، بنیان گذار موسسه پژوهش های راهبردی تصمیم در یادداشت پیش رو معتقد است سرنوشت معادله قدرت و امنیت در سطح جهان، در اینده قابل پیش بینی، به سرنوشت جنگ های جاری در سوریه، عراق و یمن وابسته است،و سرنوشت هر سه جنگ نیز در عرصه تقابل در سوریه تعیین می شود،و کلید سرنوشت نبرد سوریه نیز، در معمای حلب نهفته است،همه هزینه هایی که هر طرف تا کنون داده اند، در مقابل هزینه هایی که منبعد قرار است داده شود، بنظر می رسد ناچیز باشد.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

گاه این آقٓلّ، از نخستین روزهای تصاعد بحران در سوریه، احتمال وقوع یک جنگ فراگیر، طولانی مدت، و گسترده را بازیابی مینمود، تا جایی که حتی احتمال برخورد مستقیم قدرت های جهانی، تا لبه وقوع جنگی به گستردگی مداخله اکثر قدرتهای جهان، را می داد. 

امروز، ضمن نشر خبر حضور یک ناوچه رزمی چین در سواحل سوریه در مدیترانه، خبر تجهیز تروریستهای مخالف أسد (از جمله جبهه النصره) توسط ایالات متحده به سلاح های ضد هوایی دوش پرتاب را، در کنار این اظهارات پوتین داشتیم که گفته است، هیچ راهی را بجز بمباران تروریست ها جهت ختم جنگ نمی شناسیم، و اگر کسانی بخواهند هواپیماهای ما را هدف قرار دهند، انگاه باید منتظر جنگ سوم جهانی بود.


معمای حلب در چیست؟

حلب که نزدیک به ٩٠٪‏ از جمعیت اَش تخلیه شده اند، چرا و چگونه گروگان واریته و مجموعه ای از نمایندگان همه گروههای درگیر در بحران سوریه، شده است؟
چرا دمیستورا، سومین نماینده سازمان ملل در این بحران، نیز در حال قربانی شدن در پروژه حلب است؟

چرا حتی إیالات متحده و حتی دبیرکل سازمان ملل، از ایده دمیستورا جهت تخلیه تروریستها از حلب، به شرط سلامت و حفظ سازوبرگ های نظامیشان، و نجات باقی مانده مردم (که تا کنون نیز امکان خروج یا فرار به سبک دیگر شهروندان حلب را داشته اند، اما هنوز یا نخواسته و یا نتوانسته اند که خارج شوند)، حمایت نکردند؟

فاصله متن روسیه با متن فرانسه مگر چقدر بود؟

هردو متضمن خروج بودند، اما از قرار، کیفیت خروج مهم است.

نگرانی طرفین از کجاست؟

چرا امریکا تا سرحد احتمال توسعه و تصاعد جنگ تا مرز فراگیرشدن، اجازه تکمیل شدن محاصره حلب ، توسط أسد و حمایت روسیه را نمی دهد؟
اختیار سایرین، بجز ایالات متحده و روسیه، در تصمیم گیری برای توافق در گره حلب چقدر است؟
همه این واقعیات گویای ان است که، سرنوشت معادله قدرت و امنیت در سطح جهان، در اینده قابل پیش بینی، به سرنوشت جنگ های جاری در سوریه، عراق و یمن وابسته است،و سرنوشت هر سه جنگ نیز در عرصه تقابل در سوریه تعیین می شود،و کلید سرنوشت نبرد سوریه نیز، در معمای حلب نهفته است،همه هزینه هایی که هر طرف تا کنون داده اند، در مقابل هزینه هایی که منبعد قرار است داده شود، بنظر می رسد ناچیز باشد.



زیرا، هیچ یک از دو قطب محوری تقابل، و نیز هیچکدام از اقطاب قدرت منطقه ای درگیر در این نبرد، هراسی از هزینه های بیشتر ندارند، بلکه مهمترین هراس شان، از احتمال واگذاری نتیجه نبرد است . گویی سرنوشت بودن یا نبودن شان در سرنوشت این نبرد نهفته است.
چنین وضعیت متصلب و غیر منعطفی، احتمال اسکلیشن و تصاعد جنگ را بسیار کرده است.
شاید ، مجموعه امتیازاتی را که بتوان در عرصه دیگر محیط های تقابل، أعم از خاورمیانه و اروپا و شرق دور، برای هریک از طرفهای اصلی جنگ، متصور شد ( بعنوان وجه المصالحه احتمالی)، نیز، نتواند تحریک کننده کوتاه آمدن هر طرف، در این نقطه مرکزی نبرد باشد.

این یک غامض بزرگ امنیتی تاریخ است،در چنین وضعیتی، تنها یک حادثه بسیار بزرگ در درون جبهه هر یک از طرفین، که موجب غفلت و ضعف ناگهانی یک طرف و غلبه قهری طرف دیگر بشود، و یا، تصاعد دامنه جنگ تا مرز جنون بزرگ، تا جایی که موجب گریز یکطرف از مقابل طرف دیگر بشود، می تواند سرنوشت را نهائی کند،

راه سوم، معجزه ای است بنام 'خرد انسانی'، راهکاری که قاعدتا بایستی از مسیر سازوکارهای تلاش های سیاسی بین المللی، بأتکای تجربیات بشری در خاتمه جنگ های بزرگ، و ورود به دالان ترک مخاصمه و برقراری مصالحه، تعقیب شود.
لازمه این کار، وجود یک نیروی بسیار قوی و مؤثر ، بر اراده و خواست قدرت های جهانی است، نیرویی که متاسفانه اثری از آن، لاأقل در اٌفق کوتاه مدت دیده نمی شود.

شاید معجزه رسانه های فراگیر غیردولتی، با کمک کمپین های بسیار گسترده مردمی در أقصی نقاط جهان، برای نخستین بار بتواند تاثیر غلبه اراده آحاد بشر را بر اراده دولت های درگیر، به نمایش بگذارد. این ایده در حد یک آرزو، چندان بعید نیست.