علائم اختلال دو قطبی

به گزارش بولتن نیوز، این بیماری انواع مختلفی دارد که مهم ترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی است. در نوع یک این حالت اتفاق می افتد، ولی در نوع دو فرم خفیف تری از آن که نیمه شیدایی است، بروز می کند.

شروع بیماری معمولا با دوره ای از افسردگی می باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می شود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه شیدایی همراه است.

به دلیل رویدادهای موقتی که در این اختلال رخ می دهد تشخیص این بیماری کمی دشوار است. در این مطلب  شما را با علائم اختلال دو قطبی آشنا خواهیم کرد.

 کاملا افسرده هستید

یک فرد دچار اختلال دو قطبی در مرحله ی افسردگی دقیقا همان علائمی را خواهد داشت که یک فرد صرفا افسرده دارد. آن ها مشکل یکسانی از نظر انرژی، اشتها و تمرکز دارند، درست مانند فردی که دچار یک افسردگی دیرینه است. دوره ی شیدایی یا خلق خوب که بعد از افسردگی می آید، از مشخصات جداکننده این اختلال از مشکل افسردگی است.

این مهم است که فرد راجع به نوسانات خلق و خو با درمانگر صحبت کند تا بتوان اختلال دو قطبی را از افسردگی تشخیص داد، زیرا داروهای ضد افسردگی می توانند برای افراد دو قطبی خطرناک باشند، آن ها می توانند فرد را به جنون بکشانند.

نشانه های افسردگی عبارتند از احساس غمگینی و یا ناامیدی در یک دوره ی زمانی طولانی، دوری جستن از خانواده و دوستان، بی علاقگی نسبت به کارهای لذت بخش، نبود انرژی ، آرام صحبت کردن، مشکلات ارتباطی و اشتیاق به مرگ.

این طبیعی است که در یک دوره ی زمانی به دلیل مشکلاتی مانند استرس و یا مواجهه با مسائل هیجانی دچار بی خوابی شوید، اما یک فرد در مرحله ی شیدایی، کمتر از حالت معمول به خواب نیاز پیدا می کند (گاهی اصلا نمی خوابد) و در یک زمان مشخص هنوز هم احساس می کند انرژی دارد.

در طول مرحله افسردگی ممکن است فرد بیشتر از حد معمول بخوابد. خواب منظم که یکی از عوامل مهم در حفظ سلامتی است و خواب منظم به افراد دچار اختلال دو قطبی توصیه می شود.

چه کسی دوست ندارد حال خوبی داشته باشد؟ و چرا هر کسی ممکن است این حال را نشانه ای از بیماری ذهنی بداند؟ فاز شیدایی از اختلال دو قطبی ممکن است برای فرد مبتلا بسیار لذت بخش باشد، زیرا به او اجازه ی بهره وری و خلاقیت بیشتر خواهد داد. در حالی که ممکن است در حالت عادی این اتفاق رخ ندهد. اما اگر این حالت تشدید بیابد، هیچ دلیل آشکاری برای آن وجود ندارد.

اگر این حالت یک هفته و یا بیشتر به طول بیانجامد و یا با سایر علائم همراه باشد، آن را نشانه ای از اختلال دو قطبی می دانند. ممکن است افتراق حالت شیدایی خفیف با حال خوب عادی، مشکل باشد، چون علائم خفیف تر هستند. بهتر است این حالت را با سایر علائم اختلال دو قطبی جستجو کنید، مخصوصا دوره های متناوبی که با افسردگی همراه است.

اشکال در تمرکز، پریدن از کاری به کاری دیگر و یا عموما عدم توانایی در به اتمام رساندن پروژه ها ممکن است مشخصه ی استرس، بلند پروازی و یا سایر عوامل باشد. اما اگر شما خیلی زیاد دچار حواس پرتی می شوید به طوریکه قادر به انجام هیچ کاری نیستید و این مسئله در ارتباطات کاری شما خللی وارد می کند، ممکن است به اختلال دو قطبی دچار باشید.

این یکی از علائمی است که افراد در مواجهه با بی عدالتی و نا امیدی به طور طبیعی از خود نشان می دهند، مثلا اگر شما به علت رانندگی غیراصولی فردی در خیابان عصبانی شوید کاملا طبیعی است، اما در اختلال دو قطبی فرد در مواجهه با چنین مشکلی دچار خشم بیش از حد، غیر قابل کنترل و طولانی مدت (چند ساعته) می شود.

پر حرفی امری نامعمول نیست، اما آنقدر سریع حرف زدن که جملات غیر قابل فهم شود و یا نتوان آن را متوقف کرد، به خصوص زمانی که با سایر علائم همراه باشد، ناشی از شیدایی است. فرد دچار اختلال دو قطبی در این فاز ممکن است حتی به فرد مقابل اجازه ی صحبت کردن ندهد. این موضوع به خصوص زمانی بسیار نگران کننده می شود که فرد هرگز در حالت عادی تند صحبت نمی کند.

معمولا اعتماد به نفس بالا مشخصه بسیار خوبی است. در فرد مبتلا به اختلال دو قطبی اعتماد به نفس بسیار بالا منجر به تصمیمات ضعیف می شود. فرد آنقدر به موضوع آب و تاب می دهد که نمی تواند به خوبی آن را مدیریت کند و از توجه به عواقب آن غافل می شود و این مسئله می تواند زیان های زیادی به او برساند، برای مثال موجب صرف هزینه های زیاد مالی می شود.

 

افراد دچار این اختلال از میزان بالای الکل و مواد مخدر استفاده می نمایند. آن ها ممکن است در مرحله ی شیدایی مصرف این دو ماده را کاهش دهند، اما در طول زمان افسردگی نسبت به مصرف آن تشویق خواهند شد.

منبع: tebyan.net