شروع محرم الحرام و آغاز مجدد ایام عزاداری
فرهنگ عاشورا، عشق مردم ايران زمين به اباعبدالله الحسين (ع) و عناد دشمنان با این فرهنگ
پس از گذشت این مدت طولانی از واقعه عاشورا، این که چرا هر سال عزاداری ها و مجالس باشکوه تر و بهتر از سال گذشته برگزار می شود، محل بحث واقع می شود و مؤسسات و اندیشکده های سراسر دنیا میلیون ها دلار هزینه می کنند
گروه مذهبي: از قیام حضرت امام حسین(ع) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، ۱۳۷۷ سال می گذرد و هر روز بیش از دیروز غم و اندوه این داغ در دل ها افزایش پیدا می کند.
به گزارش بولتن نيوز، مردم ایران از همان زمان که از ماجرای کربلا و حوادث آن مطلع می شوند، از خود واکنش نشان می دهند و طبق بررسی ها و تحقیقات تاریخی در تمام قیام هایی که در پی احقاق خون به ناحق ریخته شده امام حسین(ع) بودند، شرکت و نقشی فعال و تأثیرگذار داشتند.
این که رابطه ای چنین عمیق میان ائمه اطهار(ع) و جامعه ایرانی چگونه به وجود آمده خود محل بحث است و فرصتی دیگر را می طلبد. اما پیوندی که در میان مردم ایران و خاندان عصمت وجود دارد، ناگسستنی است و هرگز نمی توان میان این دو جدایی انداخت. از آیات و روایات نیز چنین استنباط می شود زیرا در احادیث متفاوت بر این امر تأکید شده که در آخرالزمان و پس از ظهور آموزش مفاهیم دین و قرآن بر عهده ایرانیان است. این امر نه از بابت برتری نژادی و این گونه مسائل است، بلکه از رابطه تنگاتنگ با ائمه معصومین(ع) خبر می دهد.
پس از گذشت این مدت طولانی از واقعه عاشورا، این که چرا هر سال عزاداری ها و مجالس باشکوه تر و بهتر از سال گذشته برگزار می شود، محل بحث واقع می شود و مؤسسات و اندیشکده های سراسر دنیا میلیون ها دلار هزینه می کنند تا تنها به دلیل این حلاوت برسند. نکته جالب ماجرا آن جاییست که با تمام توان مالی و فرهنگی خود سعی میکنند تا از این شور و شوق بکاهند و میان مردم و دستگاه امام حسین(ع) فاصله بیاندازند.
اما در مقابل به صورت جالبی این مراسم هر سال باشکوه تر برگزار می شود تا علاوه بر حفظ ارزش های دینی و ارزشی، در مقابل مکر دشمنان نیز با شکستی عمیق مواجه شود. زیرا برای مثال یکی از تئوریسین های بزرگ دنیا و آمریکا، پس از تحقیقات بسیار به این امر منتهی شده که قدرت ایران و شیعیان از قیام عاشورا سرچشمه می گیرد. در واقع آن چه که ایرانیان و شیعیان را در تقابل با دشمنان، بی پروا و شجاع می کند، عاشورا است. و راه کارهایی که ارائه می شود تا از قدرت شیعیان کاسته شود نیز بر همین مبنا است که می بایست میان مردم و جهاد و عاشورا فاصله بیاندازیم تا بتوانیم بر آن ها چیره شویم و به اهداف خود برسیم.
اما در مقابل تمام این توطئه چینی ها و برنامه ریزی ها در طول سال، تنها ده روز برای از بین رفتن تمام آن ها کافی است. شور و عشق به حسین(ع) و تازگی و حلاوت داغ شهادت او و یارانش و اسارت اهل بیتش، جان ها را جلا می دهد و دل ها را پر خون می کند. به واقع اگر به دنبال علتش باشیم شاید راه به جایی نبریم، زیرا سرچشمه پاسخ در ید قدرت حضرت حق است. این که در اوج خوشی با شنیدن نام حسین به ناگاه غمی سنگین به دل می نشیند. آیا آن تئوریسین برای امری بسیار بالاتر از قدرت انسان نیز می تواند برنامه ای ارائه کند و یا همان برنامه را مناسب ترین راه حل برای جلوگیری از قدرت ایرانیان و شیعیان می داند.
اما آن چه که باز هم جذاب تر است، گسترش هر چه بیشتر فرهنگ عاشورا در جامعه ایرانی است. زیرا نوک پیکان تغییرات و برنامه ریزی ها به سوی ایران است، اما ایام محرم و صفر به خوبی نمایانگر عشق مردم به امام حسین(ع) است. تنها با بررسی روند افزایشی زوار کربلا در این ایام و علی الخصوص اربعین متوجه این امر می شویم که گویا دشمنان هر چه بیشتر تلاش می کنند تا بین امام حسین و جامعه ایران فاصله بیاندازند، ناموفق تر هستند و نتیجه عکس می دهد.
این امر البته تنها محدود به اکنون نیست. در دوره پهلوی پدر ممنوعیت انجام مراسم مذهبی و تعزیه امام حسین که خواسته انگلیسی ها بود، وضع شد اما نتیجه ای بر عکس داشت و موجب تشویش جامعه شد. همین هیئت های مذهبی بودند که تحت تأثیر فرهنگ عاشورا قیام کردند و انقلاب اسلامی را به ثمر رساندند. فرهنگ عاشورا بود که مردم ایران و رزمندگان ما را در جنگ با دشمن بعثی راهنمایی و یاری می کرد و اگر جز این بود چگونه می شد که چنین روزگار سختی را با موفقیت پشت سر گذاشت. جامعه ایران در طی سالیان مختلف، تحت تأثیر فرهنگ عاشورا که مبارزه با ظلم و آزادمردی است زیسته است و در تمام تقابل های با دشمنان با توسل به این مفاهیم، از عرصه نبرد، پیروز سر بلند کرده است.
به گزارش بولتن نيوز، مردم ایران از همان زمان که از ماجرای کربلا و حوادث آن مطلع می شوند، از خود واکنش نشان می دهند و طبق بررسی ها و تحقیقات تاریخی در تمام قیام هایی که در پی احقاق خون به ناحق ریخته شده امام حسین(ع) بودند، شرکت و نقشی فعال و تأثیرگذار داشتند.
این که رابطه ای چنین عمیق میان ائمه اطهار(ع) و جامعه ایرانی چگونه به وجود آمده خود محل بحث است و فرصتی دیگر را می طلبد. اما پیوندی که در میان مردم ایران و خاندان عصمت وجود دارد، ناگسستنی است و هرگز نمی توان میان این دو جدایی انداخت. از آیات و روایات نیز چنین استنباط می شود زیرا در احادیث متفاوت بر این امر تأکید شده که در آخرالزمان و پس از ظهور آموزش مفاهیم دین و قرآن بر عهده ایرانیان است. این امر نه از بابت برتری نژادی و این گونه مسائل است، بلکه از رابطه تنگاتنگ با ائمه معصومین(ع) خبر می دهد.
پس از گذشت این مدت طولانی از واقعه عاشورا، این که چرا هر سال عزاداری ها و مجالس باشکوه تر و بهتر از سال گذشته برگزار می شود، محل بحث واقع می شود و مؤسسات و اندیشکده های سراسر دنیا میلیون ها دلار هزینه می کنند تا تنها به دلیل این حلاوت برسند. نکته جالب ماجرا آن جاییست که با تمام توان مالی و فرهنگی خود سعی میکنند تا از این شور و شوق بکاهند و میان مردم و دستگاه امام حسین(ع) فاصله بیاندازند.
اما در مقابل به صورت جالبی این مراسم هر سال باشکوه تر برگزار می شود تا علاوه بر حفظ ارزش های دینی و ارزشی، در مقابل مکر دشمنان نیز با شکستی عمیق مواجه شود. زیرا برای مثال یکی از تئوریسین های بزرگ دنیا و آمریکا، پس از تحقیقات بسیار به این امر منتهی شده که قدرت ایران و شیعیان از قیام عاشورا سرچشمه می گیرد. در واقع آن چه که ایرانیان و شیعیان را در تقابل با دشمنان، بی پروا و شجاع می کند، عاشورا است. و راه کارهایی که ارائه می شود تا از قدرت شیعیان کاسته شود نیز بر همین مبنا است که می بایست میان مردم و جهاد و عاشورا فاصله بیاندازیم تا بتوانیم بر آن ها چیره شویم و به اهداف خود برسیم.
اما در مقابل تمام این توطئه چینی ها و برنامه ریزی ها در طول سال، تنها ده روز برای از بین رفتن تمام آن ها کافی است. شور و عشق به حسین(ع) و تازگی و حلاوت داغ شهادت او و یارانش و اسارت اهل بیتش، جان ها را جلا می دهد و دل ها را پر خون می کند. به واقع اگر به دنبال علتش باشیم شاید راه به جایی نبریم، زیرا سرچشمه پاسخ در ید قدرت حضرت حق است. این که در اوج خوشی با شنیدن نام حسین به ناگاه غمی سنگین به دل می نشیند. آیا آن تئوریسین برای امری بسیار بالاتر از قدرت انسان نیز می تواند برنامه ای ارائه کند و یا همان برنامه را مناسب ترین راه حل برای جلوگیری از قدرت ایرانیان و شیعیان می داند.
اما آن چه که باز هم جذاب تر است، گسترش هر چه بیشتر فرهنگ عاشورا در جامعه ایرانی است. زیرا نوک پیکان تغییرات و برنامه ریزی ها به سوی ایران است، اما ایام محرم و صفر به خوبی نمایانگر عشق مردم به امام حسین(ع) است. تنها با بررسی روند افزایشی زوار کربلا در این ایام و علی الخصوص اربعین متوجه این امر می شویم که گویا دشمنان هر چه بیشتر تلاش می کنند تا بین امام حسین و جامعه ایران فاصله بیاندازند، ناموفق تر هستند و نتیجه عکس می دهد.
این امر البته تنها محدود به اکنون نیست. در دوره پهلوی پدر ممنوعیت انجام مراسم مذهبی و تعزیه امام حسین که خواسته انگلیسی ها بود، وضع شد اما نتیجه ای بر عکس داشت و موجب تشویش جامعه شد. همین هیئت های مذهبی بودند که تحت تأثیر فرهنگ عاشورا قیام کردند و انقلاب اسلامی را به ثمر رساندند. فرهنگ عاشورا بود که مردم ایران و رزمندگان ما را در جنگ با دشمن بعثی راهنمایی و یاری می کرد و اگر جز این بود چگونه می شد که چنین روزگار سختی را با موفقیت پشت سر گذاشت. جامعه ایران در طی سالیان مختلف، تحت تأثیر فرهنگ عاشورا که مبارزه با ظلم و آزادمردی است زیسته است و در تمام تقابل های با دشمنان با توسل به این مفاهیم، از عرصه نبرد، پیروز سر بلند کرده است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
---
مسئله ی خطیری که ما از آن در مناسبتهای دینی غفلت می کنیم و این غفلت برای ما در حسابهای دقیق الهی بی نهایت گران تمام خواهد شد این است که خداوند ده ها هزار پیامبر به سوی بشر فرستاد که دین و تدین را از افزوده های ساخته و پرداخته دانش و تصورات و تخیلات ناقص بشر که ناهمگن با خواست خداوند اند پاکسازی کنند و بشر را که محدود به همه ی ناتوانیها و نیازها است و هیچ دست رسی به عین و کمال حقایق جهان هستی ندارد با دلایل و هشدارهای شدید آشکار و سرشت نشین از تکیه به عقل و ذهن و دانش بی نهایت محدود خود در تعیین مراسم و مناسک و شعایر و اعتقادات بنام دین و مذهب کلا بازدارد(آیات: 132 سوره بقره و 13 سوره شوری).
خداوند که خود آفریننده بشر است و به توانایی بی نهایت محدود دانش و عقل و ذهن بشر و خطا پذیری آشکار این عوامل بشری در درک حقایق جهان هستی آگاهی کامل دارد در زمینه سازی برای بازداشتن بشر از آلوده ساختن دین اصیل الهی با یافته های عوامل مذکور روشنگریهای لازم را با وحی به پیامبران و بویژه در آخرین کتاب آسمانی خود قرآن کریم به بشر گوشزد نموده است(آیات:14- 16 سوره شوری و 144 سوره آل عمران).
فراخوان به توجه عالمانه به فرهنگ جامع دین داری قرآنی و ضرورت تطبیق افزوده های بشری که به دین و مذهب پیوسته اند با این فرهنگ و شناخت سره از ناسره ی این افزوده ها از راه این تطبیق را بنا بحکم قرآن و عقل هرگز شایسته نیست کور کورانه بنام عناد و ضدیت و دشمنی با دین و مذهب مطرح سازیم.
ارزش علمی دین اصیل الهی که ده ها هزار پیامبر ، عزیز ترینهای خود را در راه تبلیغ آن و در اطاعت از فرامین الهی فدا ساختند بی تردید بسیار والا تر از این است که با انگیزه های فاقد تعریف علمی جامع همچون عشق و محبت...هر افزوده ای را که به آن از جانب بشر می پیوندد کور کورانه و بدون بحث علمی و با بی توجهی به فرهنگ اصیل الهی دین داری قرآنی بپذیریم و تصور کنیم با این پذیرش خوشنودی خداوند را به سوی خود جلب کرده و اجر و پاداش الهی فراوان را سهم خود ساخته ایم غافل از این که با این پذیرش ندانسته و ناخواسته خود و دیگران را مصداق تمام عیار آیات 103 و 104 سوره کهف ساخته ایم و بزرگ ترین زیان و خسران را نصیب خود کرده ایم.
اگر در این زمینه ها روشنگریهای قرآنی و عقلی لازم انجام نگیرد دین شناسان در همه ی سطوح بی تردید سهم بزرگ تر این خسران را متاسفانه در زمان پاسخ گویی در محضر خداوند که هیچ عذری پذیرفته نمی شود از آن خود خواهند ساخت.