سرمایه جای فرهنگ را تنگ می کند

من بچه کریمخانم! از معدود خیابان‌هایی که پس و پیش از انقلاب بهمن 1357 نام خودش را حفظ کرد. ما یعنی خانواده کوچک ما از هفت سالگی من ، به حوالی کریمخان نقل مکان کرد. محله جدید روزهای شلوغ و عصر و شب خلوتی داشت که باعث می‌شد صبح‌ها دلپذیر و عصرها غم‌انگیز باشد. بخصوص عصرهای روز تعطیل، پنداری غبار غم روی خیابان کریمخان و حواشی‌اش پاشیده بودند. ماشین‌هایی که انگشت شمار از آن رد می‌شدند و رهگذرانی که با عجله پیاده روی عریض خیابان را طی می‌کردند تا به مقصد دیگرشان برسند، همه نشان از این داشت که این خیابان چیزی برای عرضه به رهگذران ندارد و کسی را به پرسه زنی دعوت نمی‌کند، که در آن دهه پرسه زنی به مفهوم امروزه‌اش البته خالی از خطر هم نبود!